فریز خون بند ناف جنین چه بیماری هایی را درمان میکند؟ + هزینه بانک خصوصی 1404

لحظه تولد، لحظه‌ای سرشار از احساسات ناب و تکرارنشدنی است. اما در همین لحظات، یک هدیه بیولوژیک گران‌بها و پنهان نیز وجود دارد که می‌تواند آینده سلامت فرزند و حتی خانواده شما را تضمین کند. این هدیه، خون بند ناف است؛ منبعی طلایی از سلول‌های بنیادی که تا همین چند دهه پیش، به سادگی دور ریخته می‌شد. امروزه، این مایع حیات‌بخش به عنوان یک بیمه بیولوژیک قدرتمند شناخته می‌شود. ما در وی مام می‌دانیم که تصمیم‌گیری درباره ذخیره‌سازی خون بند ناف با سوالات و دغدغه‌های زیادی همراه است. به همین دلیل، این راهنمای جامع را آماده کرده‌ایم تا با نگاهی تخصصی و زبانی ساده، به تمام سوالات شما پاسخ دهیم و شما را در این مسیر مهم همراهی کنیم.

خون بند ناف برای چی خوبه؟ (آشنایی با معجزه سلول‌های بنیادی)

به زبان ساده، خون بند ناف به دلیل داشتن سلول‌های بنیادی جوان، قدرتمند و پرتوان، یک منبع درمانی فوق‌العاده ارزشمند است. این سلول‌ها که در خون باقی‌مانده در جفت و بند ناف پس از تولد یافت می‌شوند، پتانسیل بی‌نظیری برای بازسازی و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده بدن دارند.

اما چه چیزی این سلول‌ها را تا این حد خاص می‌کند؟ پاسخ در ماهیت آن‌ها نهفته است. سلول‌های بنیادی خون بند ناف، سلول‌های «مادر» یا اصلی بدن هستند. آن‌ها هنوز تمایز پیدا نکرده‌اند و این قابلیت را دارند که به انواع مختلفی از سلول‌های تخصصی بدن تبدیل شوند؛ از سلول‌های خونی و ایمنی گرفته تا سلول‌های عصبی و عضلانی.

این ویژگی باعث شده تا از آن‌ها به عنوان ابزاری کلیدی در حوزه «پزشکی بازساختی» یاد شود. وقتی این سلول‌ها به بدن فرد بیمار پیوند زده می‌شوند، می‌توانند جایگزین سلول‌های بیمار یا آسیب‌دیده شده و سیستم‌های حیاتی بدن، مانند سیستم خون‌ساز یا ایمنی، را از نو بسازند.

تفاوت کلیدی با سایر منابع سلول بنیادی

شاید نام سلول‌های بنیادی مغز استخوان را هم شنیده باشید. هر دو منبع، ارزشمند هستند، اما سلول‌های خون بند ناف چند مزیت کلیدی دارند:

1. جوانی و قدرت تکثیر: این سلول‌ها بسیار جوان و «خام» هستند. به همین دلیل، قدرت تکثیر و تمایز بالاتری نسبت به سلول‌های بنیادی بزرگسالان (مانند مغز استخوان) دارند.

2. جمع‌آوری ساده و بدون درد: جمع‌آوری خون بند ناف یک فرآیند کاملاً غیرتهاجمی، بدون درد و بدون هیچ‌گونه خطری برای مادر و نوزاد است که تنها چند دقیقه پس از زایمان طول می‌کشد. در مقابل، استخراج سلول از مغز استخوان نیازمند یک عمل تهاجمی و بیهوشی است.

3. کاهش خطر رد پیوند: به دلیل نابالغ بودن سیستم ایمنی این سلول‌ها، احتمال بروز واکنش‌های شدید پس از پیوند، مانند بیماری «پیوند علیه میزبان» (GVHD)، در مقایسه با پیوند مغز استخوان به طور قابل توجهی کمتر است. این ویژگی باعث می‌شود حتی در صورت عدم تطابق کامل ژنتیکی، شانس موفقیت پیوند بالاتر باشد.

4. دسترسی فوری: نمونه ذخیره‌شده بلافاصله در دسترس است، در حالی که یافتن یک اهداکننده مناسب مغز استخوان ممکن است ماه‌ها طول بکشد؛ زمانی که برای بسیاری از بیماران حیاتی است.

از نظر متخصصان وی مام، درک این مزایا اولین قدم برای پی بردن به ارزش واقعی این سرمایه‌گذاری برای سلامت آینده است.

در شرایطی مانند ‌دکولمان جفت که جفت زودتر از موعد از دیواره رحم جدا می‌شود، انتقال مواد مغذی و اکسیژن به جنین مختل می‌گردد؛ در چنین مواردی، ذخیره‌سازی خون بند ناف می‌تواند به‌عنوان منبعی غنی از سلول‌های بنیادی، در درمان برخی عوارض پس از زایمان مؤثر واقع شود. برای آشنایی بیشتر با ‌‌دکولمان جفت‌، کلیک کنید.

خون بند ناف برای درمان چه بیماری هایی استفاده می شود؟

در حال حاضر، خون بند ناف برای درمان بیش از ۸۰ نوع بیماری جدی، به خصوص سرطان‌ها، اختلالات سیستم خونی و نقص‌های ایمنی، به صورت استاندارد و مورد تایید در سراسر جهان استفاده می‌شود. این فهرست هر ساله با پیشرفت تحقیقات علمی در حال گسترش است. بیماری‌های قابل درمان با خون بند ناف را می‌توان به چند دسته اصلی تقسیم کرد:

۱. سرطان‌ها (به ویژه سرطان‌های خون):
این گروه، بزرگترین و اصلی‌ترین حوزه کاربرد خون بند ناف است. پس از شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی شدید که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد، سیستم خون‌ساز و ایمنی بیمار نیز به شدت آسیب می‌بیند. پیوند سلول‌های بنیادی خون بند ناف به بازسازی کامل این سیستم کمک می‌کند.

• انواع لوسمی (سرطان خون): مانند لوسمی حاد لنفوبلاستیک (ALL) و لوسمی حاد میلوئیدی (AML).

• لنفوم‌ها: مانند لنفوم هوچکین و غیرهوچکین.

• میلوم مولتیپل و سایر اختلالات پلاسماسل.

۲. اختلالات ارثی سیستم خون‌ساز (هموگلوبینوپاتی‌ها):
در این بیماری‌ها، بدن قادر به تولید سلول‌های خونی سالم نیست. پیوند سلول‌های بنیادی می‌تواند یک سیستم خون‌ساز کاملاً جدید و سالم را جایگزین کند.

• تالاسمی ماژور: یک بیماری خونی شایع که در آن تولید هموگلوبین سالم مختل می‌شود.

• کم‌خونی داسی‌شکل: که باعث تغییر شکل گلبول‌های قرمز و عوارض شدید می‌شود.

۳. نارسایی‌های مغز استخوان:
در این شرایط، مغز استخوان به دلایل مختلف قادر به تولید سلول‌های خونی کافی نیست.

• کم‌خونی آپلاستیک شدید: که در آن تولید تمام انواع سلول‌های خونی متوقف می‌شود.

• کم‌خونی فانکونی: یک اختلال ژنتیکی نادر.

۴. نقص‌های ایمنی ارثی شدید:
کودکانی که با سیستم ایمنی ناقص یا ناکارآمد به دنیا می‌آیند، با پیوند سلول‌های بنیادی می‌توانند صاحب یک سیستم ایمنی کاملاً فعال شوند.

• سندرم نقص ایمنی مرکب شدید (SCID): معروف به بیماری «پسر بچه‌ در حباب».

• سندرم ویسکات-آلدریچ.

۵. بیماری‌های متابولیک ارثی:
در برخی از این بیماری‌ها، بدن فاقد یک آنزیم حیاتی است. پیوند سلول‌های بنیادی می‌تواند سلول‌هایی را فراهم کند که این آنزیم را تولید می‌کنند.

• سندرم هورلر و برخی دیگر از موکوپلی‌ساکاریدوزها.

• لکودیستروفی‌ها (مانند بیماری کرابه).

خون بند ناف و درمان سرطان

مکانیزم اصلی درمان سرطان با خون بند ناف، بازسازی کامل سیستم خونی بیمار پس از درمان‌های سنگین است. وقتی یک بیمار مبتلا به لوسمی تحت شیمی‌درمانی با دوز بالا قرار می‌گیرد، هدف نابودی تمام سلول‌های سرطانی است. اما این فرآیند، سلول‌های سالم مغز استخوان را نیز از بین می‌برد. در این نقطه، بیمار بدون سیستم دفاعی و خون‌ساز باقی می‌ماند. با تزریق وریدی سلول‌های بنیادی خون بند ناف، این سلول‌های جوان و پرتوان خود را به مغز استخوان می‌رسانند و در آنجا مستقر می‌شوند. سپس شروع به تکثیر و تمایز کرده و به تدریج یک سیستم خون‌ساز و ایمنی کاملاً جدید و سالم را برای بیمار می‌سازند. این فرآیند می‌تواند شانس بقا و بهبودی کامل را به طور چشمگیری افزایش دهد.

درمان پارکینسون با خون بند ناف

اینجا نقطه‌ای است که باید بین درمان‌های اثبات‌شده و تحقیقات در حال انجام تمایز قائل شویم. پارکینسون یک بیماری تخریب‌کننده عصبی است که به دلیل از بین رفتن سلول‌های تولیدکننده دوپامین در مغز ایجاد می‌شود. استفاده از خون بند ناف برای درمان پارکینسون هنوز در مراحل تحقیقاتی و آزمایشی قرار دارد و یک درمان استاندارد محسوب نمی‌شود.

با این حال، نتایج اولیه بسیار امیدوارکننده است. ایده اصلی این است که سلول‌های بنیادی، به ویژه سلول‌های مزانشیمی که از بافت بند ناف نیز قابل استخراج هستند، دارای خواص ضدالتهابی و ترمیمی قدرتمندی هستند. تحقیقات نشان می‌دهد این سلول‌ها ممکن است بتوانند:

• از مرگ سلول‌های عصبی باقی‌مانده جلوگیری کنند.

• التهاب موجود در مغز را کاهش دهند.

• فاکتورهای رشدی را آزاد کنند که به ترمیم و بازسازی کمک می‌کند.

هرچند تبدیل این سلول‌ها به سلول‌های تولیدکننده دوپامین در محیط آزمایشگاه ممکن شده، اما کاربرد بالینی آن هنوز با چالش‌های زیادی روبرو است. بنابراین، طبق نظر متخصصان وی مام، باید با دیدی واقع‌بینانه به این موضوع نگاه کرد و آن را یک امید بزرگ برای آینده پزشکی بازساختی دانست، نه یک درمان قطعی در زمان حال.

تحقیقات نوین دیگر:
حوزه‌های هیجان‌انگیز دیگری نیز در دست بررسی هستند، از جمله استفاده از خون بند ناف برای بهبود علائم در اوتیسم و فلج مغزی (CP). در این موارد نیز، هدف اصلی جایگزینی سلول نیست، بلکه استفاده از خواص تعدیل‌کننده سیستم ایمنی و ضدالتهابی سلول‌های بنیادی برای بهبود عملکرد عصبی است.

در نوزادانی که با ماکروزومی جنین یا وزن زیاد هنگام تولد به دنیا می‌آیند، احتمال بروز برخی بیماری‌ها در آینده بیشتر است؛ در این میان، استفاده از سلول‌های بنیادی بند ناف می‌تواند در مدیریت برخی مشکلات متابولیک یا ترمیم آسیب‌ها در سنین بالا مؤثر باشد. برای اطلاعات بیشتر درباره ‌ماکروزومی جنین‌، این مطلب را بخوانید.

علت ذخیره خون بند ناف چیست؟ 

علت اصلی و بنیادین ذخیره خون بند ناف، تضمین دسترسی فوری و بدون دغدغه به یک منبع سلول بنیادی با تطابق ژنتیکی کامل برای خود فرد یا شانس تطابق بالا برای اعضای درجه یک خانواده است. این کار در واقع یک «بیمه بیولوژیک» هوشمندانه برای آینده است.

بیایید این موضوع را با یک سناریوی واقعی بررسی کنیم. فرض کنید خدای‌نکرده کودکی در آینده به بیماری مانند لوسمی مبتلا شود که نیازمند پیوند سلول‌های بنیادی است. اگر خانواده نمونه خون بند ناف را ذخیره نکرده باشد، دو راه پیش رو دارد:

1. یافتن اهداکننده در خانواده: خواهر و برادر بهترین شانس را دارند، اما تطابق کامل ژنتیکی تنها در ۲۵٪ موارد اتفاق می‌افتد.

2. جستجو در بانک‌های عمومی جهانی: این فرآیند می‌تواند بسیار زمان‌بر، پرهزینه و پراسترس باشد. شانس یافتن یک اهداکننده کاملاً منطبق برای هر فرد، بسته به نژاد و قومیت، متفاوت است و گاهی ممکن است هرگز نمونه مناسبی پیدا نشود.

اما اگر خانواده خون بند ناف را در یک بانک خصوصی ذخیره کرده باشد، یک منبع درمانی با تطابق ۱۰۰٪ برای خود نوزاد و شانس تطابق بالا برای خواهر و برادرش، به صورت منجمد و آماده، در دسترس است. این دسترسی فوری می‌تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد.

بانک خون عمومی در مقابل بانک خون خصوصی (خانوادگی)
درک تفاوت این دو نوع بانک برای یک تصمیم آگاهانه ضروری است:

• بانک عمومی (اهدایی): شما خون بند ناف را اهدا می‌کنید. این نمونه وارد یک منبع جهانی می‌شود و برای هر بیمار نیازمندی در سراسر دنیا که با آن تطابق داشته باشد، قابل استفاده خواهد بود. این کار بسیار انسان‌دوستانه است، اما دیگر هیچ تضمینی وجود ندارد که نمونه برای خانواده خودتان در دسترس باشد.

• بانک خصوصی (خانوادگی): شما با پرداخت هزینه، نمونه را برای استفاده انحصاری خانواده خود ذخیره می‌کنید. مالکیت نمونه با شماست و فقط با اجازه شما قابل استفاده است.

 

---

به نقل از clevelandclinic :
متن انگلیسی:

You can store your baby’s cord blood in a private blood bank. This ensures that only your family can use it.

ترجمه فارسی:

شما می‌توانید خون بند ناف نوزادتان را در یک بانک خون خصوصی ذخیره کنید. این کار تضمین می‌کند که فقط خانواده‌ی شما بتواند از آن استفاده کند.

---

 

از نظر متخصصان وی مام، انتخاب بین این دو کاملاً شخصی است. اگر سابقه بیماری‌های خاص خونی یا سرطان در خانواده شما وجود دارد، ذخیره‌سازی در بانک خصوصی منطقی‌تر به نظر می‌رسد. در غیر این صورت، اهدای آن به بانک عمومی می‌تواند جان انسان دیگری را نجات دهد.

یکی از عوارض شایع در دوران بارداری، ‌فتق ناف در بارداری‌ است که گاهی نیاز به مداخلات پزشکی پس از تولد دارد. در چنین مواردی، استفاده از خون بند ناف ممکن است در تسریع فرآیند ترمیم بافتی در برخی شرایط پزشکی مفید واقع شود.

طریقه ذخیره خون بند ناف چگونه است؟ (از تولد تا فریز)

برخلاف تصور برخی، فرآیند ذخیره خون بند ناف یک رویه پزشکی استاندارد، بسیار ساده، بدون درد و کاملاً ایمن است که هیچ مداخله‌ای در روند طبیعی زایمان ایجاد نمی‌کند و بلافاصله پس از تولد نوزاد انجام می‌شود. کل فرآیند را می‌توان به چهار مرحله اصلی تقسیم کرد:

مرحله اول: قبل از زایمان (تصمیم‌گیری و عقد قرارداد)
این مرحله چند هفته یا حتی چند ماه قبل از تاریخ زایمان شما آغاز می‌شود. شما باید با یک بانک خون بند ناف معتبر (مانند رویان، بن‌یاخته‌ها و…) تماس بگیرید. پس از دریافت مشاوره و انتخاب بانک مورد نظر، قرارداد منعقد می‌شود. سپس یک «کیت جمع‌آوری» مخصوص به شما تحویل داده می‌شود که باید آن را در روز زایمان حتماً همراه خود به بیمارستان ببرید.

مرحله دوم: حین زایمان (جمع‌آوری خون)
این حساس‌ترین و در عین حال ساده‌ترین بخش کار است. بلافاصله پس از تولد نوزاد و قبل از خروج جفت، بند ناف کلمپ (مسدود) و بریده می‌شود. در این لحظه، پرسنل آموزش‌دیده بیمارستان یا کارشناس اعزامی از سوی بانک خون، با استفاده از کیت مخصوص، سوزن را وارد ورید بند ناف کرده و خون باقی‌مانده در آن را درون کیسه جمع‌آوری می‌کنند. این فرآیند حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و چون بند ناف فاقد عصب است، هیچ دردی برای مادر و نوزاد ندارد.

مرحله سوم: انتقال به بانک خون
پس از جمع‌آوری، نمونه خون باید در سریع‌ترین زمان ممکن (معمولاً طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت) و در شرایط دمایی کنترل‌شده به آزمایشگاه بانک خون منتقل شود. هماهنگی برای انتقال نمونه معمولاً توسط خود بانک انجام می‌شود.

مرحله چهارم: پردازش، آزمایش و فریز
در آزمایشگاه، نمونه دریافت شده تحت آزمایش‌های دقیقی قرار می‌گیرد تا حجم، تعداد سلول‌های بنیادی، سلامت و عدم آلودگی آن تایید شود. سپس طی یک فرآیند تخصصی، سلول‌های بنیادی از سایر اجزای خون جدا و تغلیظ می‌شوند. در نهایت، این سلول‌ها با یک ماده محافظ ترکیب شده و در کیسه‌های مخصوص، به صورت کنترل‌شده و تدریجی تا دمای ۱۹۶- درجه سانتی‌گراد در تانک‌های نیتروژن مایع منجمد می‌شوند تا برای ده‌ها سال با همان کیفیت اولیه باقی بمانند.

نکات تکمیلی و مشکلات رایج:

• حجم کم خون: گاهی اوقات ممکن است حجم خون جمع‌آوری‌شده برای ذخیره‌سازی کافی نباشد. در این موارد، بانک خون معمولاً هزینه را به شما بازمی‌گرداند.

• آلودگی: در موارد نادر، ممکن است نمونه در حین جمع‌آوری آلوده شود. به همین دلیل انجام آزمایش‌های میکروبی الزامی است.

زمانی که کودکان دچار عفونت‌های شدید و خطرناکی مانند ‌سپسیس در کودکان‌ می‌شوند، سیستم ایمنی بدن به‌شدت تحت فشار قرار می‌گیرد. مطالعات نشان داده‌اند که سلول‌های بنیادی موجود در خون بند ناف می‌توانند در آینده نقش درمانی بالقوه‌ای در کنترل عفونت‌های شدید ایفا کنند.

خون بند ناف برای چه کسانی استفاده میشود؟

پاسخ مستقیم این است که خون بند ناف ذخیره‌شده در بانک خصوصی، در درجه اول برای خود نوزاد، سپس خواهر و برادران او و با احتمال کمتر برای والدین و سایر بستگان قابل استفاده است. میزان تطابق ژنتیکی، تعیین‌کننده اصلی این اولویت‌بندی است.

• برای خود نوزاد (تطابق ۱۰۰٪): این بهترین و ایده‌آل‌ترین حالت ممکن است. اگر کودک در آینده به بیماری قابل درمانی مانند لوسمی مبتلا شود، سلول‌های بنیادی خودش بهترین گزینه درمانی هستند، زیرا تطابق ژنتیکی کامل است و هیچ خطر رد پیوندی وجود ندارد. البته یک استثنای مهم وجود دارد: اگر بیماری کودک ریشه ژنتیکی داشته باشد (یعنی از بدو تولد در DNA او وجود داشته)، نمی‌توان از خون بند ناف خودش برای درمان استفاده کرد، زیرا سلول‌های بنیادی او نیز حامل همان نقص ژنتیکی هستند.

• برای خواهر و برادر (شانس بالای تطابق): این یکی از مهم‌ترین دلایل ذخیره‌سازی خون بند ناف است. طبق قوانین ژنتیک، هر خواهر یا برادری ۲۵٪ شانس تطابق کامل، ۵۰٪ شانس تطابق نسبی و ۲۵٪ شانس عدم تطابق با نمونه را دارد. شانس ۷۵٪ برای تطابق کامل یا نسبی، یک فرصت درمانی فوق‌العاده محسوب می‌شود. داستان‌های واقعی بسیاری از نجات جان یک کودک بیمار با استفاده از خون بند ناف خواهر یا برادر تازه‌متولدشده‌اش وجود دارد.

• برای والدین و سایر بستگان (شانس پایین‌تر): شانس تطابق کامل بین فرزند و والدین تقریباً صفر است، اما تطابق نسبی (نیمه‌منطبق) همیشه وجود دارد. در شرایط خاص و با پیشرفت علم پزشکی، پیوندهای نیمه‌منطبق نیز در حال افزایش است، اما هنوز گزینه اول محسوب نمی‌شوند. کاربرد آن برای سایر بستگان مانند عمو، خاله و… بسیار نادر است.

در بانک‌های عمومی، نمونه برای هر فرد نیازمندی در جهان که با آن تطابق ژنتیکی داشته باشد، استفاده خواهد شد.

خون بند ناف چندبار قابل استفاده است؟

یک واحد استاندارد خون بند ناف که پس از تولد جمع‌آوری و فریز می‌شود، معمولاً فقط برای یک بار پیوند قابل استفاده است. دلیل این امر کاملاً علمی و منطقی است.

برای یک پیوند موفق، بیمار به تعداد مشخصی سلول بنیادی بر اساس وزن بدنش نیاز دارد. اگر این تعداد سلول کمتر از حد لازم باشد، شانس موفقیت پیوند و بازسازی سیستم خونی به شدت کاهش می‌یابد. بنابراین، در یک پروسه درمانی استاندارد، پزشکان از تمام محتویات کیسه خون بند ناف ذخیره‌شده استفاده می‌کنند تا بیشترین شانس موفقیت را برای بیمار فراهم آورند.

علاوه بر این، فرآیند ذوب کردن (Defrost) سلول‌های منجمد، یک فرآیند یک‌طرفه و حساس است. پس از ذوب، سلول‌ها باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن به بیمار تزریق شوند و نمی‌توان بخشی از آن را مجدداً منجمد کرد، زیرا این کار به سلول‌ها آسیب جدی وارد کرده و کیفیت آن‌ها را از بین می‌برد.

آیا استثنایی وجود دارد؟
تحقیقات گسترده‌ای در زمینه «تکثیر سلول‌های بنیادی» (Stem Cell Expansion) در حال انجام است. در این روش، دانشمندان تلاش می‌کنند تعداد محدودی از سلول‌ها را در محیط آزمایشگاه تکثیر کرده و به تعداد مورد نیاز برای پیوند برسانند. اگر این تکنولوژی به صورت فراگیر و استاندارد درآید، ممکن است در آینده بتوان یک واحد خون بند ناف را به چند بخش تقسیم کرد یا از آن برای چندین بیمار استفاده نمود. اما در حال حاضر، باید بگوییم که هر واحد خون بند ناف، یک فرصت درمانی یک‌باره است.

هزینه نگهداری خون بند ناف در سال ۱۴۰۴ چقدر است؟

هزینه ذخیره‌سازی خون بند ناف در بانک‌های خصوصی شامل دو بخش اصلی است: یک هزینه اولیه برای فرآیندهای جمع‌آوری، پردازش و فریز کردن، و یک هزینه شارژ سالانه برای نگهداری نمونه در تانک‌های نیتروژن مایع.

ارائه یک عدد دقیق برای سال ۱۴۰۴ دشوار است زیرا هزینه‌ها سالانه و بر اساس تورم و تعرفه‌های شرکت‌ها تغییر می‌کنند. با این حال، بر اساس روند فعلی و با یک تخمین منطقی، می‌توان بازه‌های زیر را برای سال ۱۴۰۴ پیش‌بینی کرد:

• هزینه اولیه ثبت‌نام و پردازش: انتظار می‌رود این هزینه بسته به بانک انتخابی (مانند رویان، بن‌یاخته‌ها و…) و خدمات ارائه‌شده، در بازه ۱۵ تا ۲۵ میلیون تومان قرار گیرد. برخی بانک‌ها ممکن است طرح‌های اقساطی نیز ارائه دهند.

• هزینه نگهداری سالانه (شارژ سالانه): پس از پرداخت هزینه اولیه، خانواده‌ها باید سالانه مبلغی را برای نگهداری نمونه خود پرداخت کنند. پیش‌بینی می‌شود این مبلغ برای سال ۱۴۰۴، حدود ۱.۵ تا ۲.۵ میلیون تومان باشد.

تحلیل هزینه-فایده از نگاه وی مام:
ممکن است این ارقام در نگاه اول زیاد به نظر برسند. اما باید این هزینه را در مقابل هزینه‌های سرسام‌آور درمان بیماری‌های سخت و یا استرس و عدم قطعیت ناشی از جستجو برای یک اهداکننده سازگار سنجید. از این منظر، بسیاری از خانواده‌ها آن را یک سرمایه‌گذاری منطقی برای آرامش خاطر و سلامت آینده فرزندشان می‌دانند. توصیه ما در وی مام این است که قبل از تصمیم‌گیری، حتماً با چند بانک معتبر تماس گرفته، شرایط، هزینه‌ها و استانداردهای آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کنید.

معایب و محدودیت‌های ذخیره خون بند ناف چیست؟

برای یک تصمیم‌گیری کاملاً آگاهانه، شناخت محدودیت‌ها به اندازه شناخت فواید اهمیت دارد. با وجود تمام مزایای فوق‌العاده، ذخیره خون بند ناف معایب و محدودیت‌هایی نیز دارد که باید به صورت شفاف به آن‌ها پرداخت.

1. هزینه: همانطور که اشاره شد، هزینه اولیه و سالانه ذخیره‌سازی برای برخی خانواده‌ها ممکن است سنگین باشد و این اصلی‌ترین مانع برای بسیاری از افراد است.

2. محدودیت حجم و تعداد سلول: حجم خون جمع‌آوری شده از بند ناف محدود است (معمولاً بین ۷۰ تا ۱۵۰ میلی‌لیتر). این حجم ممکن است حاوی تعداد سلول کافی برای پیوند به یک فرد بزرگسال و سنگین‌وزن نباشد. هرچند این محدودیت برای درمان کودکان و نوجوانان کمتر مطرح است، اما یک نکته مهم محسوب می‌شود.

3. عدم کارایی برای بیماری‌های ژنتیکی خود فرد: این یک نکته بسیار کلیدی است. اگر یک کودک با یک بیماری ژنتیکی (مانند تالاسمی ماژور یا نقص ایمنی ارثی) متولد شود، سلول‌های بنیادی خون بند ناف او نیز حامل همان جهش ژنتیکی هستند و نمی‌توان از آن‌ها برای درمان خود او استفاده کرد. در چنین مواردی، این نمونه فقط برای یک خواهر یا برادر سالم دیگر ارزشمند خواهد بود.

4. شانس آماری پایین استفاده: حقیقت این است که شانس نیاز یک فرد به پیوند سلول‌های بنیادی در طول زندگی‌اش، از نظر آماری پایین است. منتقدان ذخیره‌سازی خصوصی به این نکته اشاره می‌کنند که اکثر نمونه‌های ذخیره‌شده هرگز استفاده نمی‌شوند. با این حال، حامیان آن را به بیمه ماشین تشبیه می‌کنند؛ شما هزینه آن را می‌پردازید به این امید که هرگز به آن نیاز پیدا نکنید، اما در صورت وقوع حادثه، داشتن آن حیاتی است.

شفافیت در مورد این محدودیت‌ها به خانواده‌ها کمک می‌کند تا با دیدی واقع‌بینانه و به دور از تبلیغات اغراق‌آمیز، بهترین تصمیم را برای شرایط منحصر به فرد خود بگیرند.

 

خلاصه مطالب تا اینجا:

همانطور که دیدید، فریز کردن خون بند ناف یک سرمایه‌گذاری ارزشمند برای آینده سلامت فرزند شماست. این کار در لحظات پس از زایman انجام می‌شود، زمانی که تمرکز شما همزمان بر روی نوزاد و بهبودی خودتان است. یکی از عوارض مهمی که باید بعد از زایمان مراقب آن بود، جمع نشدن رحمه. اگر می‌خواهید بدانید راهکارهای سریع برای جمع نشدن رحم بعد از زایمان چیست و چطور باید با آن مقابله کرد، این مقاله اطلاعات حیاتی را در اختیارتان قرار می‌دهد.

کلام آخر ویمام

تصمیم‌گیری برای ذخیره‌سازی خون بند ناف یکی از اولین انتخاب‌های مهمی است که والدین مدرن با آن روبرو می‌شوند. این فرصت، که تنها یک بار در لحظه تولد فراهم می‌شود، پتانسیل تبدیل شدن به یک سپر محافظتی قدرتمند برای سلامت فرزند شما را دارد. همانطور که در این راهنمای جامع بررسی کردیم، این تکنولوژی یک ابزار درمانی واقعی برای ده‌ها بیماری جدی است، اما محدودیت‌های خاص خود را نیز دارد.

پیام نهایی ما در وی مام این است که این تصمیم باید یک انتخاب کاملاً آگاهانه، شخصی و بر اساس شرایط پزشکی، مالی و باورهای خانواده شما باشد، نه بر اساس فشار اجتماعی یا ترس. با مطالعه دقیق، مشاوره با پزشک و مقایسه بانک‌های معتبر، می‌توانید تصمیمی بگیرید که با آن آرامش خاطر داشته باشید. ما اینجا هستیم تا این مسیر را برای شما روشن‌تر کنیم.

سوالات متداول درباره خون بند ناف

آیا خون بند ناف برای خود نوزاد هم قابل استفاده است؟

بله، این اصلی‌ترین مزیت ذخیره خصوصی است. با تطابق ۱۰۰٪ ژنتیکی، این سلول‌ها بهترین گزینه درمانی برای بیماری‌های احتمالی آینده خود نوزاد، مانند برخی سرطان‌های خون یا نقص ایمنی، بدون هیچ خطر رد پیوندی محسوب می‌شوند.

خون بند ناف تا چند سال قابل نگهداری است؟

از نظر علمی، اگر سلول‌ها در شرایط استاندارد (نیتروژن مایع با دمای ۱۹۶- درجه) نگهداری شوند، به طور نامحدود زنده می‌مانند. نمونه‌هایی با بیش از ۲۵ سال قدمت با موفقیت استفاده شده‌اند و هیچ کاهش کیفیتی در آن‌ها مشاهده نشده است.

چه کسانی نمی‌توانند خون بند ناف اهدا کنند یا ذخیره کنند؟

مادران با سابقه بیماری‌های عفونی خاص (HIV، هپاتیت)، سرطان‌ها یا بیماری‌های ژنتیکی مشخص، واجد شرایط نیستند. همچنین، بروز برخی عوارض حین زایمان یا تولد نارس نوزاد، ممکن است فرآیند جمع‌آوری خون را غیرممکن کند.

اگه خون بند ناف رو ذخیره نکنیم چی میشه؟

در حالت عادی، بند ناف و خون باقیمانده در آن پس از زایمان به عنوان زباله بیولوژیک دور ریخته می‌شود. با عدم ذخیره‌سازی، فرصت نگهداری یک منبع بسیار ارزشمند از سلول‌های بنیادی جوان و منطبق برای درمان‌های آینده از دست می‌رود.

فرق بانک خون رویان با بقیه بانک‌ها چیه؟

بانک خون رویان یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین مراکز در ایران است. تفاوت اصلی بانک‌ها معمولاً در هزینه‌ها، تکنولوژی‌های مورد استفاده برای پردازش، استانداردها و خدمات جانبی است. توصیه می‌شود شرایط چند بانک معتبر را قبل از تصمیم‌گیری مقایسه کنید.

اگه بچه دومم به دنیا بیاد، می‌تونم از خون بند ناف بچه اولم براش استفاده کنم؟

بله، این یکی از کاربردهای بسیار مهم است. خواهر و برادر شانس بالایی (حدود ۲۵٪ تطابق کامل و ۵۰٪ تطابق نسبی) برای سازگاری ژنتیکی دارند. بنابراین، خون بند ناف فرزند اول می‌تواند یک گزینه درمانی ایده‌آل و نجات‌بخش برای فرزند دوم باشد.

منبع: clevelandclinic