عفونت قارچی واژن، که از آن با نام‌های کاندیدیازیس واژینال یا برفک واژن نیز یاد می‌شود، یکی از شایع‌ترین عفونت‌های دستگاه تناسلی در زنان است. تخمین زده می‌شود که حدود ۷۵ درصد از زنان حداقل یک بار در طول زندگی خود این عفونت را تجربه می‌کنند و بسیاری از آن‌ها نیز با موارد مکرر آن دست و پنجه نرم می‌کنند. اگرچه این عفونت معمولاً خطرناک نیست، اما علائم آزاردهنده آن می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. در این مقاله جامع از وی مام، قصد داریم به طور کامل به بررسی قارچ تناسلی زنان بپردازیم؛ از علل و عوامل خطر گرفته تا علائم، روش‌های تشخیص، گزینه‌های درمانی موجود و راه‌های پیشگیری از آن. هدف ما ارائه اطلاعات دقیق و کاربردی به زبانی ساده است تا شما عزیزان بتوانید درک بهتری از این مشکل شایع داشته باشید و در صورت نیاز، اقدامات لازم را انجام دهید.

قارچ تناسلی زنان چیست؟ (کاندیدیازیس واژینال)

عفونت قارچی واژن در اثر رشد بیش از حد نوعی قارچ به نام کاندیدا (Candida) در محیط واژن ایجاد می‌شود. کاندیدا به طور طبیعی در مقادیر کم در واژن، دهان، دستگاه گوارش و روی پوست بسیاری از افراد سالم وجود دارد و معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند. در واقع، محیط واژن دارای یک تعادل ظریف از باکتری‌های مفید (مانند لاکتوباسیل‌ها) و سایر میکروارگانیسم‌ها، از جمله کاندیدا است. لاکتوباسیل‌ها با تولید اسید لاکتیک، به حفظ pH اسیدی واژن کمک کرده و از رشد بیش از حد قارچ‌ها و سایر میکروب‌های مضر جلوگیری می‌کنند.

شایع‌ترین گونه کاندیدا که باعث عفونت قارچی واژن می‌شود، کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) است. با این حال، گونه‌های دیگری از کاندیدا نیز می‌توانند در برخی موارد عامل عفونت باشند، که این موضوع گاهی درمان را کمی پیچیده‌تر می‌کند.

هنگامی که تعادل طبیعی فلور میکروبی واژن به هم می‌خورد – برای مثال، به دلیل کاهش تعداد باکتری‌های مفید یا تغییر در pH واژن – قارچ کاندیدا فرصت پیدا می‌کند تا بیش از حد رشد کرده و علائم عفونت را ایجاد نماید.

علائم اصلی قارچ واژن چیست؟

علائم عفونت قارچی واژن می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و شدت آن اغلب به میزان رشد قارچ و پاسخ بدن فرد بستگی دارد. برخی از شایع‌ترین علائم عبارتند از:

• خارش شدید در ناحیه واژن و فرج (وولو): این معمولاً بارزترین و آزاردهنده‌ترین علامت است. خارش می‌تواند مداوم باشد و در شب تشدید شود.

• سوزش، قرمزی و تورم فرج: ناحیه خارجی دستگاه تناسلی (لابیاها و کلیتوریس) ممکن است دچار التهاب، قرمزی و ورم شود.

• ترشحات واژن: ترشحات ناشی از عفونت قارچی اغلب سفید، غلیظ، و پنیری شکل (دلمه بسته) توصیف می‌شوند. این ترشحات معمولاً بوی خاصی ندارند یا بوی بسیار خفیف و شبیه به نان یا مخمر دارند. با این حال، در برخی موارد، ترشحات ممکن است آبکی‌تر باشند. مهم است که توجه داشته باشید ترشحات طبیعی واژن شفاف یا سفید شیری و بدون بو هستند و تغییر در رنگ، بو یا قوام آن‌ها می‌تواند نشانه‌ای از عفونت باشد.

• درد یا سوزش هنگام ادرار کردن: این علامت زمانی رخ می‌دهد که ادرار با پوست ملتهب و تحریک شده فرج تماس پیدا می‌کند.

• درد یا ناراحتی هنگام رابطه جنسی (دیسپارونی): به دلیل التهاب و خشکی واژن.

• ترک‌های کوچک پوستی در ناحیه فرج: در موارد شدید یا مزمن، ممکن است پوست ناحیه تناسلی دچار ترک‌خوردگی شود.

عفونت قارچی پیچیده (Complicated Yeast Infection):
در برخی موارد، عفونت قارچی ممکن است شدیدتر یا مکرر باشد. این موارد تحت عنوان عفونت قارچی پیچیده طبقه‌بندی می‌شوند و شامل شرایط زیر هستند:

• علائم شدید (قرمزی، تورم و خارش گسترده که منجر به ترک‌خوردگی یا زخم می‌شود).

• عفونت‌های مکرر (چهار بار یا بیشتر در یک سال).

• عفونت ناشی از گونه‌های غیرآلبیکنس کاندیدا.

• ابتلا در زنان باردار.

• ابتلا در زنان با دیابت کنترل نشده.

• ابتلا در زنان با سیستم ایمنی ضعیف (مثلاً به دلیل مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی یا ابتلا به HIV).

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به خصوص اگر برای اولین بار است که آن‌ها را تجربه می‌کنید یا علائم پس از درمان خانگی بهبود نمی‌یابند، مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است. خوددرمانی، به ویژه در موارد مکرر یا شدید، می‌تواند منجر به تشخیص نادرست و تأخیر در درمان صحیح شود.

علت های قارچ واژن چیست؟

همانطور که گفته شد، علت اصلی قارچ واژن رشد بیش از حد قارچ کاندیدا است. عوامل متعددی می‌توانند تعادل طبیعی فلور میکروبی واژن را بر هم زده و زمینه را برای رشد این قارچ فراهم کنند. برخی از مهم‌ترین این عوامل عبارتند از:

• مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌ها، به خصوص انواع وسیع‌الطیف آن‌ها، علاوه بر از بین بردن باکتری‌های بیماری‌زا، می‌توانند باکتری‌های مفید واژن (لاکتوباسیل‌ها) را نیز از بین ببرند. این امر باعث می‌شود قارچ کاندیدا که به آنتی‌بیوتیک مقاوم است، فرصت رشد پیدا کند. این یکی از شایع‌ترین دلایل عفونت قارچی پس از یک دوره درمان آنتی‌بیوتیکی است.

• تغییرات هورمونی:

  • بارداری: افزایش سطح استروژن در دوران بارداری می‌تواند محیط واژن را برای رشد کاندیدا مستعدتر کند.

  • قرص‌های ضد بارداری با دوز بالای استروژن: مشابه بارداری، این قرص‌ها نیز می‌توانند خطر را افزایش دهند.

  • هورمون درمانی جایگزین (HRT): زنانی که از HRT با استروژن استفاده می‌کنند نیز ممکن است بیشتر در معرض خطر باشند.

  • نوسانات هورمونی در چرخه قاعدگی: برخی زنان درست قبل از شروع قاعدگی بیشتر مستعد ابتلا به عفونت قارچی هستند.

• دیابت کنترل نشده: سطح بالای قند خون در افراد دیابتی (به خصوص اگر دیابت به خوبی کنترل نشود) می‌تواند منجر به افزایش قند در ترشحات واژن شود که این امر محیط مناسبی را برای رشد قارچ فراهم می‌کند.

• ضعف سیستم ایمنی: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند مبتلایان به HIV/AIDS یا افرادی که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی (مانند کورتیکواستروئیدها یا داروهای پس از پیوند عضو) مصرف می‌کنند، بیشتر در معرض عفونت‌های قارچی، از جمله عفونت واژن، قرار دارند.

• عادات بهداشتی نامناسب:

  • استفاده از دوش واژینال (Vaginal Douching): دوش واژینال باکتری‌های مفید واژن را شسته و تعادل طبیعی آن را به هم می‌زند، که این امر می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد. واژن به طور طبیعی خود را تمیز می‌کند و نیازی به دوش واژینال نیست.

  • استفاده از محصولات بهداشتی معطر: صابون‌های معطر، اسپری‌های بهداشتی ناحیه تناسلی، پدهای معطر و تامپون‌های معطر می‌توانند باعث تحریک پوست حساس واژن و فرج شده و تعادل pH را بر هم زنند.

  • پوشیدن لباس‌های زیر تنگ و غیر نخی: لباس‌های زیر ساخته شده از الیاف مصنوعی (مانند نایلون) و لباس‌های تنگ می‌توانند باعث ایجاد محیط گرم و مرطوب در ناحیه تناسلی شوند که برای رشد قارچ ایده‌آل است.

• رطوبت و اصطکاک: باقی ماندن در لباس شنای خیس برای مدت طولانی یا پوشیدن لباس‌های ورزشی عرق‌کرده نیز می‌تواند شرایط را برای رشد قارچ فراهم کند.

• فعالیت جنسی: اگرچه عفونت قارچی واژن یک بیماری مقاربتی (STI) محسوب نمی‌شود، اما گاهی اوقات می‌تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود، به خصوص اگر یکی از شرکای جنسی عفونت فعال داشته باشد. همچنین، فعالیت جنسی می‌تواند باعث تحریک واژن و تغییر در فلور میکروبی آن شود.

• استرس: استرس مزمن می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کرده و فرد را مستعد ابتلا به انواع عفونت‌ها، از جمله عفونت قارچی، کند.

---

به نقل از ncbi :

متن انگلیسی:

Therefore, candidal vulvovaginitis requires both the presence of Candida in the vagina and associated symptoms (eg, irritation, itching, dysuria, or inflammation).

ترجمه فارسی:

بنابراین، تشخیص ولوواژینیت کاندیدایی هم به وجود قارچ کاندیدا در واژن نیاز دارد و هم به  داشتن علائم مرتبط (مانند سوزش، خارش، سوزش ادرار یا التهاب) نیاز دارد.

---

تشخیص قارچ تناسلی زنان

اگرچه علائم عفونت قارچی واژن نسبتاً مشخص هستند، اما مهم است که برای تشخیص قطعی به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر:

• برای اولین بار است که این علائم را تجربه می‌کنید.

• مطمئن نیستید که علائم شما ناشی از عفونت قارچی است یا مشکل دیگری (مانند واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس که علائم مشابهی دارند اما درمان متفاوتی نیاز دارند).

• درمان‌های بدون نسخه (OTC) که قبلاً استفاده کرده‌اید، مؤثر نبوده‌اند.

• علائم شما شدید است.

• عفونت‌های مکرر دارید.

• باردار هستید.

• دیابت یا سیستم ایمنی ضعیف دارید.

پزشک برای تشخیص معمولاً اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

1. شرح حال پزشکی: پزشک در مورد علائم شما، سابقه پزشکی، داروهای مصرفی، و عادات بهداشتی سوال خواهد کرد.

2. معاینه لگنی: پزشک ناحیه خارجی تناسلی (فرج) را برای بررسی علائم التهاب، قرمزی، و تورم معاینه می‌کند. سپس با استفاده از اسپکولوم، دیواره‌های واژن و دهانه رحم را مشاهده کرده و به دنبال ترشحات غیرطبیعی می‌گردد.

3. نمونه‌برداری از ترشحات واژن (Wet Mount یا Vaginal Smear): پزشک ممکن است نمونه‌ای از ترشحات واژن را برداشته و آن را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا وجود سلول‌های قارچ (جوانه‌ها یا هایف‌ها) را تأیید نماید. این آزمایش همچنین می‌تواند به رد سایر علل عفونت مانند باکتری‌ها یا انگل‌ها کمک کند.

4. کشت واژینال (Vaginal Culture): اگر تشخیص با میکروسکوپ قطعی نباشد، یا اگر عفونت مکرر باشد و پزشک به گونه‌های غیرآلبیکنس کاندیدا مشکوک باشد، ممکن است نمونه‌ای از ترشحات برای کشت به آزمایشگاه فرستاده شود. این آزمایش می‌تواند نوع دقیق قارچ را شناسایی کرده و به انتخاب درمان مناسب‌تر کمک کند.

5. اندازه‌گیری pH واژن: pH طبیعی واژن اسیدی است (معمولاً بین ۳.۸ تا ۴.۵). در عفونت قارچی، pH واژن معمولاً طبیعی باقی می‌ماند یا کمی اسیدی‌تر می‌شود. اما در واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس، pH واژن اغلب قلیایی‌تر می‌شود. این تست می‌تواند به افتراق این عفونت‌ها کمک کند.

بهترین درمان قارچ واژن در زنان

درمان عفونت قارچی واژن معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد قارچ است. انتخاب نوع دارو، دوز، و طول دوره درمان به شدت عفونت (ساده یا پیچیده) و شرایط فرد بستگی دارد.

درمان عفونت قارچی ساده (Uncomplicated)

برای عفونت‌های قارچی خفیف تا متوسط و غیر مکرر در زنانی که مشکل زمینه‌ای دیگری ندارند، گزینه‌های درمانی زیر معمولاً مؤثر هستند:

• داروهای ضد قارچ موضعی (کرم‌ها، پمادها، شیاف‌های واژینال):

  • این داروها بدون نسخه (OTC) یا با نسخه پزشک در دسترس هستند.

  • شامل ترکیباتی مانند کلوتریمازول (Clotrimazole)، میکونازول (Miconazole)، تیوکونازول (Tioconazole)، و بوتوکونازول (Butoconazole) می‌باشند.

  • این داروها به صورت دوره‌های درمانی کوتاه مدت (۱، ۳، یا ۷ روزه) استفاده می‌شوند.

  • مهم است که دوره درمان کامل شود، حتی اگر علائم زودتر بهبود یابند.

  • برخی از این کرم‌ها و پمادها ممکن است حاوی روغن باشند که می‌تواند به کاندوم‌ها و دیافراگم‌های لاتکس آسیب برساند و اثربخشی آن‌ها را کاهش دهد.

• داروی ضد قارچ خوراکی تک دوز:

  • فلوکونازول (Fluconazole) یک داروی ضد قارچ خوراکی است که معمولاً به صورت یک دوز واحد ۱۵۰ میلی‌گرمی با نسخه پزشک تجویز می‌شود.

  • این روش درمانی برای بسیاری از زنان راحت‌تر است.

  • فلوکونازول برای زنان باردار معمولاً توصیه نمی‌شود (به خصوص در دوزهای بالا یا مصرف طولانی مدت).

علائم معمولاً طی چند روز پس از شروع درمان بهبود می‌یابند. اگر علائم پس از اتمام دوره درمان برطرف نشدند یا بدتر شدند، باید مجدداً به پزشک مراجعه کنید.

درمان عفونت قارچی پیچیده (Complicated)

برای عفونت‌های قارچی شدید، مکرر، یا در شرایط خاص (مانند بارداری، دیابت کنترل نشده، سیستم ایمنی ضعیف، یا عفونت با گونه‌های غیرآلبیکنس کاندیدا)، درمان ممکن است متفاوت باشد:

• درمان موضعی طولانی مدت: ممکن است پزشک کرم، پماد، یا شیاف واژینال را برای دوره طولانی‌تری (مثلاً ۷ تا ۱۴ روز) تجویز کند.

• درمان خوراکی چند دوزی فلوکونازول: ممکن است دو یا سه دوز فلوکونازول با فاصله ۷۲ ساعت تجویز شود.

• درمان نگهدارنده (Maintenance Therapy): برای زنانی که عفونت‌های قارچی مکرر (بیش از چهار بار در سال) دارند، پزشک ممکن است یک رژیم درمانی نگهدارنده را توصیه کند. این رژیم معمولاً شامل مصرف هفتگی فلوکونازول خوراکی یا استفاده از کرم/شیاف کلوتریمازول به مدت شش ماه است.

• درمان گونه‌های غیرآلبیکنس کاندیدا: این گونه‌ها ممکن است به درمان‌های معمول مقاوم باشند. در این موارد، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچ دیگری مانند بوریک اسید (Boric Acid) به صورت شیاف واژینال (که باید با احتیاط و فقط تحت نظر پزشک استفاده شود) یا سایر داروهای ضد قارچ موضعی یا خوراکی را تجویز کند.

• درمان شریک جنسی: اگرچه عفونت قارچی یک بیماری مقاربتی نیست، اما اگر شریک جنسی شما (مرد) علائم عفونت قارچی آلت تناسلی (بالانیت کاندیدایی) مانند قرمزی، خارش یا بثورات روی آلت تناسلی را دارد، او نیز باید درمان شود تا از انتقال مجدد عفونت جلوگیری شود. درمان شریک جنسی بدون علامت معمولاً ضروری نیست.

درمان خانگی قارچ واژن با طب سنتی

بسیاری از زنان به دنبال درمان‌های خانگی برای عفونت قارچی واژن هستند. در حالی که برخی از این روش‌ها ممکن است به تسکین علائم خفیف کمک کنند یا به عنوان مکمل درمان دارویی استفاده شوند، مهم است که بدانید درمان‌های خانگی نباید جایگزین درمان پزشکی، به خصوص در موارد عفونت‌های متوسط تا شدید، مکرر، یا در شرایط خاص پزشکی شوند. خوددرمانی می‌تواند منجر به تأخیر در تشخیص صحیح و درمان مناسب شود.

برخی از درمان‌های خانگی که گاهی اوقات پیشنهاد می‌شوند عبارتند از:

• ماست پروبیوتیک: استفاده موضعی از ماست ساده و بدون شیرینی حاوی لاکتوباسیلوس یا مصرف خوراکی آن ممکن است به بازگرداندن تعادل فلور میکروبی واژن کمک کند. با این حال، شواهد علمی در مورد اثربخشی این روش محدود و متناقض است. اطمینان حاصل کنید که ماست حاوی کشت‌های زنده و فعال است.

• روغن نارگیل: روغن نارگیل دارای خواص ضد قارچی است. برخی افراد از استعمال موضعی مقدار کمی روغن نارگیل خالص و ارگانیک برای تسکین خارش استفاده می‌کنند. شواهد علمی برای این کاربرد محدود است.

• سیر: سیر دارای خواص ضد قارچی قوی است. برخی افراد از قرار دادن حبه سیر در واژن صحبت می‌کنند، اما این روش توصیه نمی‌شود زیرا می‌تواند باعث سوزش، تحریک، و حتی سوختگی شیمیایی در مخاط حساس واژن شود. مصرف خوراکی سیر ممکن است به تقویت سیستم ایمنی کمک کند.

• روغن درخت چای: روغن درخت چای نیز خواص ضد قارچی دارد. باید آن را با یک روغن حامل (مانند روغن نارگیل یا زیتون) رقیق کرد و هرگز نباید به صورت خالص و مستقیم روی پوست حساس ناحیه تناسلی استفاده شود، زیرا می‌تواند بسیار تحریک‌کننده باشد. استفاده از شیاف‌های واژینال حاوی روغن درخت چای ممکن است گزینه ایمن‌تری باشد، اما باید با احتیاط و ترجیحاً پس از مشورت با پزشک استفاده شود.

• سرکه سیب: برخی افراد از حمام با آب ولرم حاوی نصف فنجان سرکه سیب برای کمک به بازگرداندن pH اسیدی واژن استفاده می‌کنند. از دوش واژینال با سرکه سیب باید خودداری کرد، زیرا می‌تواند فلور طبیعی واژن را مختل کند. شواهد علمی برای این روش نیز محدود است.

• بوریک اسید: شیاف‌های واژینال بوریک اسید گاهی اوقات برای درمان عفونت‌های قارچی مکرر یا مقاوم به درمان، به ویژه آن‌هایی که توسط گونه‌های غیرآلبیکنس کاندیدا ایجاد می‌شوند، توسط پزشکان تجویز می‌شوند. این ماده نباید به صورت خوراکی مصرف شود و استفاده از آن باید اکیداً تحت نظر پزشک باشد.

نکته بسیار مهم: اگر باردار هستید، قبل از استفاده از هرگونه درمان خانگی یا داروی بدون نسخه با پزشک خود مشورت کنید.
لازم به ذکر است که اثربخشی بسیاری از این درمان‌های خانگی از نظر علمی به طور کامل اثبات نشده است و برخی از آن‌ها ممکن است در صورت استفاده نادرست باعث تحریک یا بدتر شدن وضعیت شوند. همیشه قبل از امتحان کردن یک درمان خانگی جدید، به ویژه اگر علائم شما شدید است یا سابقه عفونت‌های مکرر دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

پیشگیری از قارچ واژن ممکنه؟| روش های خانگی

رعایت برخی نکات بهداشتی و تغییر در سبک زندگی می‌تواند به پیشگیری از بروز عفونت قارچی واژن یا کاهش دفعات عود آن کمک کند:

• بهداشت ناحیه تناسلی:

  • ناحیه تناسلی را روزانه با آب ولرم و یک شوینده ملایم و بدون عطر بشویید. از شستشوی بیش از حد یا استفاده از صابون‌های قوی خودداری کنید.

  • پس از ادرار کردن یا اجابت مزاج، همیشه خود را از جلو به عقب خشک کنید تا از انتقال باکتری‌های مقعد به واژن جلوگیری شود.

  • از دوش واژینال خودداری کنید.

• انتخاب لباس مناسب:

  • لباس‌های زیر نخی و گشاد بپوشید. الیاف نخی به عبور هوا کمک کرده و از ایجاد محیط گرم و مرطوب جلوگیری می‌کنند.

  • از پوشیدن لباس‌های زیر تنگ، شلوارهای جین تنگ، و جوراب شلواری‌های نایلونی برای مدت طولانی خودداری کنید.

  • پس از شنا یا ورزش، لباس شنای خیس یا لباس ورزشی عرق‌کرده خود را در اسرع وقت تعویض کنید.

• عادات مربوط به قاعدگی:

  • پدها و تامپون‌های بهداشتی را به طور منظم (هر ۴ تا ۸ ساعت) تعویض کنید.

  • از پدها و تامپون‌های معطر استفاده نکنید.

• رژیم غذایی:

  • برخی شواهد نشان می‌دهند که رژیم غذایی سرشار از قند می‌تواند رشد کاندیدا را تحریک کند. محدود کردن مصرف قند و کربوهیدرات‌های تصفیه شده ممکن است مفید باشد.

  • مصرف ماست پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیلوس ممکن است به حفظ تعادل فلور میکروبی واژن کمک کند.
    با این حال، تحقیقات علمی کافی برای اثبات قطعی تاثیر رژیم غذایی بر پیشگیری از قارچ واژن وجود ندارد.

• مدیریت دیابت: اگر دیابت دارید، کنترل دقیق قند خون برای پیشگیری از عفونت‌های قارچی بسیار مهم است.

• مصرف محتاطانه آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌ها را فقط در صورت لزوم و طبق تجویز پزشک مصرف کنید. اگر سابقه عفونت قارچی پس از مصرف آنتی‌بیوتیک دارید، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. او ممکن است همزمان با آنتی‌بیوتیک، یک داروی ضد قارچ پیشگیرانه نیز تجویز کند.

• استفاده از روان‌کننده‌ها: اگر در حین رابطه جنسی دچار خشکی واژن می‌شوید، از روان‌کننده‌های بر پایه آب استفاده کنید تا از تحریک و آسیب به بافت واژن جلوگیری شود.

قارچ واژن و بارداری

عفونت قارچی واژن در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی، به ویژه افزایش سطح استروژن، شایع‌تر است. اگرچه این عفونت معمولاً برای جنین در حال رشد خطرناک نیست، اما درمان آن در دوران بارداری اهمیت دارد تا از انتقال احتمالی قارچ به نوزاد در حین زایمان (که می‌تواند باعث برفک دهان در نوزاد شود) جلوگیری شود.

درمان عفونت قارچی در بارداری:

• درمان معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد قارچ موضعی (کرم‌ها یا شیاف‌های واژینال) مانند کلوتریمازول یا میکونازول برای یک دوره ۷ روزه است.

• داروی خوراکی فلوکونازول معمولاً در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه اول، توصیه نمی‌شود، مگر در موارد بسیار خاص و تحت نظر پزشک، زیرا برخی مطالعات ارتباط احتمالی بین مصرف آن در دوزهای بالا و افزایش خطر برخی نقایص مادرزادی را نشان داده‌اند.

• همیشه قبل از استفاده از هرگونه دارو یا درمان خانگی در دوران بارداری با پزشک یا ماما مشورت کنید.

چه زمانی برای قارچ واژن به پزشک مراجعه کنیم؟

همانطور که قبلاً اشاره شد، در موارد زیر حتماً به پزشک مراجعه کنید:

• اولین باری است که علائم عفونت قارچی را تجربه می‌کنید.

• مطمئن نیستید که علائم شما مربوط به عفونت قارچی است.

• درمان‌های بدون نسخه مؤثر نبوده‌اند.

• علائم شما پس از درمان دوباره عود کرده‌اند.

• سالانه چهار بار یا بیشتر دچار عفونت قارچی می‌شوید (عفونت مکرر).

• علائم جدیدی مانند تب، لرز، درد شکم یا لگن، یا ترشحات بدبو ظاهر شده‌اند.

• باردار هستید یا احتمال بارداری می‌دهید.

• دیابت دارید یا سیستم ایمنی شما ضعیف است.

• علائم شما بسیار شدید است (خارش و سوزش غیرقابل تحمل، ترک‌خوردگی پوست).

کلام آخر وی مام

عفونت قارچی واژن یک مشکل شایع اما قابل درمان در زنان است. شناخت علائم، درک عوامل خطر، و آگاهی از گزینه‌های درمانی و روش‌های پیشگیری می‌تواند به مدیریت بهتر این وضعیت کمک کند. در این مقاله از وی مام، سعی کردیم اطلاعات جامعی در مورد قارچ تناسلی زنان ارائه دهیم. به یاد داشته باشید که اگرچه بسیاری از موارد عفونت قارچی با درمان‌های ساده بهبود می‌یابند، اما مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و دریافت درمان مناسب، به ویژه در شرایط خاص یا در صورت عدم بهبودی، بسیار مهم است. با رعایت بهداشت مناسب و توجه به سلامت خود، می‌توانید از بروز مکرر این عفونت آزاردهنده جلوگیری کنید.

سوالات متداول

آیا عفونت قارچی واژن خطرناک است؟

عفونت قارچی واژن معمولاً خطرناک نیست، اما علائم آن می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد. در موارد نادر یا در افرادی با سیستم ایمنی بسیار ضعیف، عفونت کاندیدایی می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد (کاندیدیازیس سیستمیک) که وضعیت جدی‌تری است.

آیا عفونت قارچی واژن از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود؟

عفونت قارچی واژن یک بیماری مقاربتی (STI) محسوب نمی‌شود، زیرا کاندیدا به طور طبیعی در بدن وجود دارد. با این حال، گاهی اوقات می‌تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود، به خصوص اگر تعادل فلور میکروبی مختل شده باشد.

آیا مردان هم دچار عفونت قارچی تناسلی می‌شوند؟

بله، مردان نیز می‌توانند دچار عفونت قارچی در ناحیه تناسلی شوند که به آن بالانیت کاندیدایی گفته می‌شود. علائم آن شامل قرمزی، خارش، و گاهی بثورات روی سر آلت تناسلی است.

چه مدت طول می‌کشد تا عفونت قارچی واژن درمان شود؟

با درمان مناسب، علائم عفونت قارچی ساده معمولاً طی چند روز (۱ تا ۷ روز بسته به نوع درمان) بهبود می‌یابد. عفونت‌های پیچیده‌تر ممکن است به دوره درمان طولانی‌تری نیاز داشته باشند.

آیا می‌توانم در دوران قاعدگی از داروهای ضد قارچ واژینال استفاده کنم؟

بله، معمولاً می‌توانید از کرم‌ها یا شیاف‌های واژینال در دوران قاعدگی نیز استفاده کنید، اما ممکن است کمی کثیف‌کاری بیشتری داشته باشد. برخی پزشکان ترجیح می‌دهند درمان پس از اتمام دوره قاعدگی شروع شود. بهتر است با پزشک خود در این مورد مشورت کنید.

آیا استرس می‌تواند باعث عفونت قارچی واژن شود؟

استرس به طور مستقیم باعث عفونت قارچی نمی‌شود، اما استرس مزمن می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و بدن را در برابر انواع عفونت‌ها، از جمله عفونت قارچی، آسیب‌پذیرتر نماید.

منبع : mayoclinic ncbi