حساسیت به ماهی در کودکان را چطور درمان کنیم؟ + علائم آلرژی به میگو در نوزادان

تصور کنید با کلی ذوق و شوق برای اولین بار به کودک دلبندتان یک تکه ماهی مغذی می‌دهید، اما چند دقیقه یا چند ساعت بعد، با دانه‌های قرمز روی پوست، خارش یا بی‌قراری او مواجه می‌شوید. اینجاست که زنگ‌های خطر در ذهن هر پدر و مادری به صدا درمی‌آید و سوالات شروع می‌شود: «آیا این یک واکنش طبیعی است؟ نکند کودکم حساسیت دارد؟» این نگرانی کاملاً به‌جاست. در وی مام، ما به‌خوبی این دغدغه‌ها را درک می‌کنیم. به همین دلیل این راهنمای جامع را برای شما آماده کرده‌ایم تا به تمام سوالات شما درباره آلرژی به ماهی در کودکان پاسخ دهیم. ما قدم به قدم در کنار شما هستیم تا این موضوع را باز کنیم، علائم را بشناسیم، روش‌های تشخیص را یاد بگیریم و با راهکارهای مدیریتی آن به طور کامل آشنا شویم.

آلرژی به ماهی در کودکان دقیقاً چیست و چرا اتفاق می‌افتد؟

در پاسخ باید بگوییم، آلرژی به ماهی یک واکنش بیش از حد و اشتباه از سوی سیستم ایمنی بدن کودک به پروتئین‌های موجود در گوشت ماهی است. در حالت عادی، سیستم ایمنی وظیفه دفاع از بدن در برابر مهاجمان واقعی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها را دارد. اما در کودکی که به ماهی آلرژی دارد، سیستم ایمنی به اشتباه پروتئین‌های بی‌خطر ماهی را به عنوان یک تهدید جدی شناسایی کرده و برای مبارزه با آن، حجم زیادی از مواد شیمیایی مانند هیستامین را در بدن آزاد می‌کند. این آزادسازی هیستامین است که منجر به بروز علائم مختلف آلرژی می‌شود.

یکی از مهم‌ترین نکاتی که والدین باید بدانند، تفاوت بین «آلرژی واقعی» و «عدم تحمل غذایی» است. آلرژی به ماهی، سیستم ایمنی را درگیر می‌کند و می‌تواند واکنش‌های سریع و گاهی خطرناکی ایجاد کند. اما عدم تحمل ماهی، معمولاً یک مشکل گوارشی است که سیستم ایمنی در آن نقشی ندارد و علائم آن مانند نفخ یا دل‌درد، با تأخیر و با شدت کمتری ظاهر می‌شوند.

پروتئین دردسرساز: پاروالبومین
عامل اصلی ایجاد حساسیت در ماهی، پروتئینی به نام «پاروالبومین» (Parvalbumin) است. این پروتئین در عضلات طیف وسیعی از ماهی‌ها یافت می‌شود و ویژگی مهم آن، مقاومت بالا در برابر حرارت است. به همین دلیل، پختن، سرخ کردن یا کباب کردن ماهی، خاصیت آلرژی‌زایی آن را از بین نمی‌برد و نمی‌تواند از بروز واکنش در فرد حساس جلوگیری کند.

 

به نقل از myhealth :
متن انگلیسی:

A mild reaction may include a few raised, red, itchy patches of skin (called hives). A severe reaction may cause hives all over, swelling in the throat, trouble breathing, or fainting.

ترجمه فارسی:

یک واکنش خفیف ممکن است شامل چند ناحیه برجسته، قرمز و خارش‌دار روی پوست باشد (کهیر). یک واکنش شدید ممکن است باعث کهیر سرتاسری، تورم گلو، مشکل در تنفس یا غش شود.

 

چه عواملی ریسک آلرژی به ماهی را در کودکان افزایش می‌دهد؟

هرچند هر کودکی ممکن است به ماهی حساسیت پیدا کند، اما برخی فاکتورها این احتمال را افزایش می‌دهند:

• ژنتیک: این مهم‌ترین عامل است. اگر یکی از والدین یا هر دو سابقه هر نوع بیماری آلرژیک (مانند آسم، اگزما، تب یونجه یا آلرژی غذایی) را داشته باشند، ریسک بروز آلرژی در کودکشان به طور قابل توجهی بالاتر می‌رود.

• سابقه اگزما (درماتیت آتوپیک): کودکانی که در سنین پایین دچار اگزما یا خشکی شدید پوست هستند، مستعدتر برای ابتلا به آلرژی‌های غذایی، از جمله آلرژی به ماهی، هستند. به نظر می‌رسد پوست آسیب‌دیده می‌تواند دروازه‌ای برای ورود آلرژن‌ها و حساس شدن سیستم ایمنی باشد.

• آلرژی‌های دیگر: وجود یک آلرژی غذایی دیگر در کودک (مثلاً آلرژی به شیر یا تخم‌مرغ) احتمال بروز آلرژی‌های جدید را نیز افزایش می‌دهد.

در ایران، ماهی‌هایی مانند قزل‌آلا، ماهی سفید، کپور و انواع ماهی‌های جنوب مانند شوریده و حلوا جزو پرمصرف‌ترین‌ها هستند. در سطح جهانی نیز، سالمون، تن، و کاد (Cod) از شایع‌ترین ماهی‌های حساسیت‌زا به شمار می‌روند.

حذف ماهی از رژیم غذایی می‌تواند کودک را در معرض کمبود برخی مواد مغذی مثل سلنیوم قرار دهد. برای اینکه با علائم کمبود سلنیوم در کودکان و منابع جایگزین آن آشنا شوید، این مقاله به شما کمک می‌کند.

علائم حساسیت به ماهی در کودکان را چگونه قدم به قدم تشخیص دهیم؟

یکی از مهم‌ترین وظایف والدین، شناخت دقیق و سریع علائم آلرژی است. علائم حساسیت به ماهی معمولاً خیلی سریع، یعنی از چند دقیقه تا حداکثر دو ساعت پس از مصرف ماهی (یا حتی تماس پوستی با آن) ظاهر می‌شوند. این علائم می‌توانند طیف گسترده‌ای داشته باشند، از واکنش‌های خفیف پوستی گرفته تا شرایط بسیار خطرناک و اورژانسی. متخصصان وی مام این علائم را به دو دسته اصلی تقسیم می‌کنند تا تشخیص آن‌ها برای شما آسان‌تر باشد.

علائم خفیف تا متوسط

این علائم شایع‌ترین واکنش‌ها هستند و اگرچه ناراحت‌کننده‌اند، اما معمولاً جان کودک را تهدید نمی‌کنند. با این حال، هرگز نباید آن‌ها را نادیده گرفت، زیرا ممکن است مقدمه‌ای برای یک واکنش شدیدتر در آینده باشند.

• واکنش‌های پوستی: این دسته از علائم، اولین و رایج‌ترین نشانه‌ها هستند. ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر را مشاهده کنید:

  • کهیر: لکه‌های قرمز، برجسته و به‌شدت خارش‌دار که می‌توانند در هر جای بدن ظاهر شوند و اندازه‌های متفاوتی داشته باشند.

  • بثورات جلدی (Rash): دانه‌های ریز قرمز رنگ که ممکن است شبیه عرق‌سوز شدن به نظر برسند.

  • تورم : ورم کردن لب‌ها، پلک‌ها، زبان، صورت یا حتی دست‌ها و پاها.

  • خارش: خارش شدید در دهان، گلو یا روی پوست.

• واکنش‌های گوارشی: سیستم گوارش نیز به سرعت به پروتئین آلرژن واکنش نشان می‌دهد:

  • دل‌درد و دل‌پیچه ناگهانی

  • حالت تهوع و استفراغ

  • اسهال

• واکنش‌های تنفسی خفیف:

  • آبریزش بینی، گرفتگی بینی و عطسه‌های مکرر

  • سرفه‌های خشک و کوتاه

علائم شدید و خطرناک (آنافیلاکسی)

این بخش، حیاتی‌ترین قسمت ماجراست. آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید، سریع و گسترده است که کل بدن را درگیر می‌کند و یک اورژانس پزشکی مطلق به حساب می‌آید. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر پس از مصرف ماهی، باید بدون لحظه‌ای تردید با اورژانس (۱۱۵) تماس بگیرید:

• مشکلات تنفسی شدید:

  • تنگی نفس و احساس اینکه کودک نمی‌تواند به راحتی نفس بکشد.

  • خس‌خس سینه یا صدای سوت مانند هنگام تنفس.

  • تورم شدید گلو و زبان که راه هوایی را مسدود می‌کند.

  • تغییر صدای کودک یا ناتوانی در صحبت کردن.

• مشکلات قلبی و عروقی:

  • افت ناگهانی فشار خون که منجر به رنگ‌پریدگی شدید، پوست سرد و مرطوب می‌شود.

  • سرگیجه شدید، ضعف یا از حال رفتن و از دست دادن هوشیاری.

  • ضربان قلب ضعیف اما تند.

• علائم عصبی:

  • احساس «عذاب قریب‌الوقوع» یا اضطراب و گیجی شدید.

طبق تجربه ما در وی مام، والدین باید آموزش ببینند که آنافیلاکسی را جدی بگیرند. حتی اگر علائم در ابتدا خفیف به نظر برسند، می‌توانند به سرعت پیشرفت کرده و خطرناک شوند. همیشه آمادگی برای واکنش سریع، کلید مدیریت موفق این شرایط است.

آلرژی غذایی می‌تواند شروع غذای کمکی را با چالش مواجه کند. خیلی مهم است که بدانید چه غذاهایی را با احتیاط به نوزاد خود معرفی کنید. برای یک شروع امن و مطمئن، مقاله بهترین صبحانه برای نوزاد شش ماهه و لیست غذاهای ممنوعه را مطالعه کنید.

حساسیت به ماهی در نوزادان؛ نکات حیاتی که هر مادری باید بداند

موضوع حساسیت غذایی در نوزادان زیر یک سال، پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های خاص خود را دارد. حساسیت به ماهی در نوزادان می‌تواند حتی قبل از اینکه نوزاد به طور مستقیم طعم ماهی را بچشد، خود را نشان دهد. این نکته‌ای است که بسیاری از مادران از آن بی‌خبرند.

در پاسخ به این دغدغه باید بگوییم، اصلی‌ترین تفاوت در نوزادان این است که علائم ممکن است همیشه کلاسیک و واضح نباشند. گاهی اوقات، علائم حساسیت در یک نوزاد صرفاً به شکل تحریک‌پذیری شدید، گریه‌های بی‌وقفه و دل‌دردهای کولیکی بروز می‌کند که به راحتی با مشکلات دیگر اشتباه گرفته می‌شود. علائم دیگر در نوزادان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• اگزما یا تشدید آن: لکه‌های خشک، قرمز و پوسته‌پوسته روی گونه‌ها، پیشانی و مفاصل.

• مشکلات گوارشی مزمن: استفراغ‌های مکرر، وجود رگه‌های خون در مدفوع یا اسهال.

• امتناع از خوردن شیر: به دلیل ناراحتی و دردی که پس از آن تجربه می‌کنند.

آیا پروتئین ماهی از طریق شیر مادر منتقل می‌شود؟

بله. پروتئین‌های حساسیت‌زای ماهی می‌توانند از طریق رژیم غذایی مادر وارد شیر او شده و به نوزاد منتقل شوند. اگر نوزاد شما منحصراً با شیر مادر تغذیه می‌شود و علائم بالا را نشان می‌دهد، یکی از احتمالات این است که به چیزی در رژیم غذایی شما واکنش نشان داده است. در چنین مواردی، متخصصان وی مام توصیه می‌کنند که مادر با مشورت پزشک، برای مدتی ماهی و غذاهای دریایی را از رژیم خود حذف کند تا ببیند آیا علائم در نوزاد بهبود می‌یابد یا خیر.

از چه سنی به نوزاد ماهی بدهیم؟

این یکی از پرتکرارترین سوالات والدین است. بر اساس آخرین دستورالعمل‌های آکادمی اطفال آمریکا، دیگر توصیه نمی‌شود که معرفی غذاهای آلرژی‌زا مانند ماهی به تأخیر انداخته شود. در واقع، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد معرفی این غذاها در حدود ۶ ماهگی (همزمان با شروع غذای کمکی و پس از معرفی غذاهای پایه) ممکن است به کاهش ریسک آلرژی کمک کند.
با این حال، برای معرفی امن ماهی به نوزاد، این پروتکل را دنبال کنید:

1. با پزشک مشورت کنید: به‌خصوص اگر سابقه قوی آلرژی در خانواده دارید.

2. با مقدار بسیار کم شروع کنید: به اندازه نوک قاشق چای‌خوری ماهی کاملاً پخته و له شده کافی است.

3. قانون ۳ تا ۵ روز را رعایت کنید: پس از دادن ماهی، ۳ تا ۵ روز صبر کنید و هیچ ماده غذایی جدید دیگری را به رژیم نوزاد اضافه نکنید. این کار به شما فرصت می‌دهد تا هرگونه واکنش احتمالی را دقیقاً به ماهی مرتبط بدانید.

4. از ماهی‌های کم‌جیوه و کمتر حساسیت‌زا شروع کنید: ماهی‌هایی مانند قزل‌آلای پرورشی گزینه‌های مناسبی برای شروع هستند.

گاهی اوقات آلرژی با مشکلات گوارشی دیگر مثل رفلاکس اشتباه گرفته می‌شود. اگر نوزاد شما بعد از خوردن غذا بی‌قراری می‌کند، ممکن است رفلاکس داشته باشد. برای اطلاعات بیشتر، مقاله بهترین غذای کمکی برای نوزادی که رفلاکس دارد را از دست ندهید.

آلرژی به میگو و سایر غذاهای دریایی؛ آیا با آلرژی به ماهی فرق دارد؟

بله، آلرژی به میگو (و به طور کلی سخت‌پوستان) با آلرژی به ماهی (ماهی‌های باله‌دار) کاملاً متفاوت است. این یک نکته بسیار مهم است، زیرا بسیاری از افراد به اشتباه تصور می‌کنند حساسیت به یکی به معنای حساسیت به همه انواع غذاهای دریایی است.

دلیل این تفاوت، نوع پروتئین آلرژن در هر گروه است. همانطور که گفتیم، در ماهی‌ها پروتئین اصلی «پاروالبومین» است. اما در سخت‌پوستان مانند میگو، خرچنگ و لابستر، پروتئین حساسیت‌زای اصلی «تروپومیوزین» (Tropomyosin) نام دارد. این دو پروتئین ساختار متفاوتی دارند، بنابراین سیستم ایمنی آن‌ها را به عنوان دو مهاجم جداگانه شناسایی می‌کند.
این یعنی یک کودک می‌تواند به ماهی قزل‌آلا حساسیت شدید داشته باشد اما میگو را بدون هیچ مشکلی مصرف کند، و یا برعکس.

مفهوم «حساسیت متقاطع» (Cross-Reactivity)

با این حال، موضوع کمی پیچیده‌تر هم می‌شود. گاهی اوقات، پروتئین‌های موجود در مواد مختلف شباهت ساختاری کمی به هم دارند. این شباهت ممکن است برای فریب دادن سیستم ایمنی کافی باشد و باعث شود بدن به هر دو ماده واکنش نشان دهد. این پدیده «حساسیت متقاطع» نام دارد.

• حساسیت متقاطع بین انواع ماهی: این پدیده بسیار شایع است. حدود ۵۰٪ از افرادی که به یک نوع ماهی (مثلاً تن) آلرژی دارند، به انواع دیگر ماهی (مثلاً سالمون) نیز واکنش نشان می‌دهند. به همین دلیل، معمولاً پزشکان توصیه می‌کنند تا زمان مشخص شدن وضعیت، از مصرف همه انواع ماهی پرهیز شود.

• حساسیت متقاطع بین میگو و سایر سخت‌پوستان: این مورد حتی شایع‌تر است. فردی که به میگو آلرژی دارد، به احتمال بسیار زیاد به خرچنگ و لابستر هم حساسیت خواهد داشت.

• حساسیت متقاطع بین ماهی و میگو: این مورد بسیار نادر است. پروتئین‌های این دو گروه آنقدر متفاوت هستند که حساسیت همزمان به هر دو معمولاً به دلیل دو آلرژی جداگانه است، نه حساسیت متقاطع.

علائم حساسیت به میگو در کودکان

علائم آلرژی به میگو در کودکان بسیار شبیه به علائم آلرژی به ماهی است و شامل کهیر، تورم لب و صورت، مشکلات گوارشی و در موارد شدید، آنافیلاکسی می‌شود. به دلیل قدرت بالای آلرژن تروپومیوزین، واکنش‌ها به میگو اغلب شدید و جدی هستند.

روش‌های تشخیص قطعی آلرژی به ماهی: از تجربه مادران تا نظر پزشک

پس از مشاهده علائم مشکوک، اولین قدم، توقف مصرف ماهی و مراجعه به پزشک است. اما چگونه می‌توان با اطمینان گفت که کودک واقعاً به ماهی آلرژی دارد؟ تشخیص قطعی آلرژی فقط و فقط باید توسط پزشک متخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی انجام شود. تجربیات مادران و یادداشت‌برداری از علائم برای ارائه شرح حال به پزشک عالی است، اما هرگز جایگزین تشخیص علمی نمی‌شود.

باورهای رایجی مانند امتحان کردن مقدار کمی از غذا روی پوست کودک برای تست حساسیت، از نظر علمی هیچ اعتباری ندارند و حتی می‌توانند خطرناک باشند. متخصصان برای تشخیص دقیق از روش‌های استاندارد زیر استفاده می‌کنند:

آزمایش پوستی (Skin Prick Test)

این تست، رایج‌ترین و سریع‌ترین روش برای تشخیص آلرژی است. در این روش، پزشک قطره کوچکی از عصاره مایع پروتئین ماهی را روی پوست ساعد یا پشت کودک قرار می‌دهد و سپس با یک سوزن بسیار ظریف (لانست)، یک خراش سطحی روی پوست ایجاد می‌کند تا مقدار ناچیزی از عصاره وارد لایه رویی پوست شود. اگر کودک به ماهی حساسیت داشته باشد، در عرض ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، در محل تست یک برآمدگی قرمز و خارش‌دار شبیه به جای گزش پشه (که به آن “ویل” می‌گویند) ایجاد می‌شود. این تست بسیار ایمن است و نتیجه آن بلافاصله مشخص می‌شود.

آزمایش خون (Specific IgE Blood Test)

در این روش، نمونه خون کوچکی از کودک گرفته شده و به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا سطح پادتن‌های خاصی به نام «ایمونوگلوبولین E» (IgE) که علیه پروتئین ماهی ساخته شده‌اند، اندازه‌گیری شود. سطح بالای این پادتن‌ها نشان‌دهنده وجود حساسیت است. این آزمایش زمانی مفید است که کودک دچار بیماری پوستی شدید باشد یا داروهایی مصرف کند که با نتیجه تست پوستی تداخل دارند.

چالش غذایی خوراکی (Oral Food Challenge)

این تست به عنوان «استاندارد طلایی» برای تشخیص قطعی آلرژی‌های غذایی شناخته می‌شود. چالش غذایی فقط و فقط باید در یک محیط کاملاً مجهز پزشکی (بیمارستان یا کلینیک تخصصی) و تحت نظارت مستقیم پزشک انجام شود. در این فرآیند، به کودک مقادیر تدریجاً فزاینده‌ای از ماهی داده می‌شود و او برای چند ساعت تحت نظر قرار می‌گیرد تا هرگونه واکنشی ثبت شود. این تست برای رد یا تایید قطعی آلرژی یا برای بررسی اینکه آیا کودک آلرژی خود را پشت سر گذاشته است یا نه، به کار می‌رود. انجام این تست در خانه فوق‌العاده خطرناک است.

مدیریت و درمان حساسیت به ماهی در کودکان: راهکارهای عملی از متخصصان وی مام

پس از تایید تشخیص آلرژی، مهم‌ترین سوال این است: «حالا چه باید بکنیم؟» در پاسخ باید بگوییم، اصلی‌ترین و موثرترین راهکار برای مدیریت آلرژی به ماهی، حذف کامل و دقیق ماهی و تمام محصولات حاوی آن از رژیم غذایی کودک است. این کار نیازمند دقت، آگاهی و برنامه‌ریزی است.

استاد خواندن برچسب‌های مواد غذایی شوید

پروتئین ماهی ممکن است در محصولاتی که انتظارش را ندارید پنهان شده باشد. آموزش خواندن دقیق برچسب‌های مواد غذایی یک مهارت حیاتی است. به دنبال این کلمات کلیدی روی بسته‌بندی‌ها باشید:

• ماهی (Fish)

• روغن ماهی (Fish oil) یا امگا ۳ (اگر منبع آن ماهی باشد)

• سس ورچستر (Worcestershire sauce) که اغلب حاوی ماهی آنچوی است.

• سس سالاد سزار (Caesar dressing)

• سوریمی (Surimi) که در لابستر یا خرچنگ مصنوعی استفاده می‌شود.

• برخی سس‌های باربیکیو یا غذاهای آسیایی مانند سس ماهی.

پیشگیری از تماس تصادفی

حتی مقدار بسیار ناچیزی از پروتئین ماهی می‌تواند در یک کودک بسیار حساس، واکنش ایجاد کند. برای جلوگیری از این اتفاق:

• در آشپزخانه: از تخته‌های برش، چاقو، ظروف و روغن جداگانه برای پخت ماهی و سایر غذاها استفاده کنید. اگر در خانه برای سایر اعضا ماهی طبخ می‌کنید، سطوح آشپزخانه را پس از آن به خوبی تمیز کنید.

• در رستوران‌ها: قبل از سفارش غذا، حتماً به گارسون و سرآشپز در مورد آلرژی شدید کودک خود اطلاع دهید. بپرسید که آیا برای جلوگیری از تماس تصادفی، از ظروف و روغن جداگانه استفاده می‌کنند یا خیر.

• در مهمانی‌ها و مدرسه: همیشه برای کودک خود غذای امن از خانه ببرید. به مسئولان مدرسه و مهدکودک در مورد آلرژی کودک و برنامه اقدام اضطراری او اطلاع‌رسانی کامل کنید.

مدیریت واکنش‌های آلرژیک: برنامه اقدام اضطراری

هر کودکی که آلرژی به ماهی در او تشخیص داده می‌شود، باید یک «برنامه اقدام اضطراری برای آنافیلاکسی» داشته باشد که توسط پزشک تنظیم شده است. این برنامه شامل دو بخش اصلی است:

1. برای واکنش‌های خفیف: پزشک معمولاً یک داروی آنتی‌هیستامین خوراکی تجویز می‌کند که می‌تواند علائم خفیف پوستی یا گوارشی را کنترل کند.

2. برای واکنش‌های شدید (آنافیلاکسی): تنها درمان موثر برای آنافیلاکسی، تزریق فوری دارویی به نام اپی‌نفرین (آدرنالین) است. این دارو به صورت یک قلم تزریق خودکار (مانند EpiPen) در دسترس است. اگر برای کودک شما اپی‌نفرین تجویز شده، باید همیشه و همه‌جا دو عدد از آن را به همراه داشته باشید. والدین، مربیان مدرسه و خود کودک (اگر سنش مناسب است) باید نحوه صحیح استفاده از آن را یاد بگیرند.

آیا درمان قطعی وجود دارد؟

در حال حاضر، درمان قطعی برای آلرژی به ماهی وجود ندارد و راهکار اصلی همان پرهیز است. با این حال، تحقیقات در زمینه «ایمونوتراپی خوراکی» (Oral Immunotherapy – OIT) در حال انجام است. در این روش، بیمار تحت نظارت دقیق پزشکی، مقادیر بسیار ناچیز و تدریجاً فزاینده‌ای از آلرژن را مصرف می‌کند تا سیستم ایمنی به مرور به آن «عادت» کند. این روش هنوز برای آلرژی به ماهی به صورت گسترده استفاده نمی‌شود و همچنان در مراحل تحقیقاتی قرار دارد.

کلام آخر ویمام

مدیریت آلرژی به ماهی در کودکان ممکن است در ابتدا یک چالش بزرگ به نظر برسد، اما با کسب آگاهی دقیق، کاملاً قابل کنترل است. مهم‌ترین گام‌ها، شناخت صحیح علائم از خفیف تا شدید، مراجعه به متخصص برای تشخیص قطعی، و پایبندی به یک برنامه مدیریتی دقیق مبتنی بر پرهیز غذایی است. به خاطر داشته باشید که داشتن یک برنامه اقدام اضطراری و به همراه داشتن داروهای لازم مانند قلم اپی‌نفرین، می‌تواند تفاوت بین یک اتفاق ناگوار و یک مدیریت موفق باشد. همانطور که متخصصان وی مام همیشه تاکید دارند، شما به عنوان والدین، بهترین مدافع سلامت فرزندتان هستید. با دانش و آمادگی، می‌توانید با اطمینان خاطر از این چالش عبور کرده و یک زندگی شاد و ایمن را برای کودک خود فراهم کنید. ما در وی مام همیشه در کنار شما هستیم تا در این مسیر یاری‌تان کنیم.

سوالات متداول

آیا حساسیت به ماهی در کودکان ارثی است؟

بله، ژنتیک نقش مهمی دارد. اگر یکی از والدین یا هر دوی آن‌ها سابقه آلرژی (غذایی, تنفسی یا پوستی) داشته باشند, ریسک بروز آلرژی به ماهی در کودک به طور قابل توجهی افزایش پیدا می‌کند, اما این یک قانون قطعی نیست.

تفاوت اصلی بین «آلرژی به ماهی» و «عدم تحمل ماهی» چیست؟

آلرژی یک واکنش سیستم ایمنی است که می‌تواند خطرناک باشد و علائمی مانند کهیر و تنگی نفس ایجاد کند. اما عدم تحمل, مشکل گوارشی است که سیستم ایمنی را درگیر نمی‌کند و معمولاً با علائمی مثل نفخ و دل‌درد همراه است.

اگر کودک من به یک نوع ماهی حساسیت دارد، آیا به همه ماهی‌ها حساسیت خواهد داشت؟

لزوماً خیر. حدود ۵۰٪ از کودکانی که به یک نوع ماهی آلرژی دارند، می‌توانند انواع دیگر ماهی را بدون مشکل مصرف کنند. با این حال، تشخیص اینکه کدام ماهی‌ها بی‌خطر هستند، فقط باید با مشورت و آزمایش تحت نظر پزشک متخصص انجام شود.

آیا پختن کامل ماهی می‌تواند از واکنش آلرژیک جلوگیری کند؟

خیر. پروتئین اصلی حساسیت‌زای ماهی (پاروالبومین) به حرارت مقاوم است. بنابراین، پختن، سرخ کردن یا کباب کردن ماهی، خاصیت آلرژی‌زایی آن را از بین نمی‌برد و نمی‌تواند از واکنش آلرژیک در فرد حساس جلوگیری کند.

در صورت بروز واکنش شدید آلرژیک به ماهی در خانه، اولین اقدام اورژانسی چیست؟

اگر کودک علائم شدید مانند تنگی نفس, خس‌خس سینه یا تورم سریع گلو را نشان داد, فوراً با اورژانس (۱۱۵) تماس بگیرید. اگر از قبل قلم اپی‌نفرین (EpiPen) برایتان تجویز شده, بلافاصله از آن استفاده کنید. زمان در این شرایط حیاتی است.

آیا ممکن است آلرژی به ماهی در کودکان با بزرگ‌تر شدن برطرف شود؟

برخلاف آلرژی به شیر یا تخم‌مرغ, آلرژی به ماهی معمولاً یک حساسیت مادام‌العمر است و درصد کمی از کودکان آن را پشت سر می‌گذارند. با این حال، موارد بهبودی نیز گزارش شده است و پیگیری منظم با پزشک ضروری است.

 

منبع: kidshealth