عبارت «خوردن مدفوع توسط جنین» در نگاه اول شاید ترسناک و حتی چندش‌آور به نظر برسه . اما نگران نباشید، این موضوع اون‌قدری که اسمش می‌گه عجیب و خطرناک نیست!
در واقع، این اتفاق که از نظر علمی بهش دفع مکونیوم در مایع آمنیوتیک و در موارد خاص سندروم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) گفته میشه، یکی از پدیده‌هایی‌ست که ممکنه در اواخر بارداری یا هنگام زایمان رخ بده.
توی این مطلب از وی‌مام قراره خیلی ساده برات توضیح بدیم که این اتفاق دقیقاً چیه، چرا پیش میاد، چه زمانی باید نگرانش بود و پزشک‌ها چطور باهاش برخورد می‌کنن(درمان نوزادی که مدفوع خورده). با دونستن این نکات، می‌تونی با خیال راحت‌تر و آگاهی بیشتر، این مرحله از بارداریت رو پشت سر بذاری.

مکونیوم چیست و چرا اهمیت دارد؟

قبل از هر چیز، بیایید ببینیم مکونیوم دقیقاً چیست. مکونیوم اولین مدفوع نوزاد است که ظاهری بسیار متفاوت با مدفوع معمولی دارد. این ماده، غلیظ، چسبناک و به رنگ سبز تیره یا سیاه است و از موادی تشکیل شده که جنین در طول زندگی داخل رحمی خود بلعیده است. این مواد شامل سلول‌های پوستی ریخته شده، موهای ظریف بدن جنین (لانوگو)، مخاط، صفرا و آب است.

مکونیوم: اولین مدفوع نوزاد

در شرایط عادی، روده‌های جنین مکونیوم را تا پس از تولد در خود نگه می‌دارند و نوزاد اولین مدفوع خود را در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول زندگی دفع می‌کند. این یک فرآیند کاملاً طبیعی است. مشکل زمانی آغاز می‌شود که جنین قبل از تولد و در حالی که هنوز در رحم قرار دارد، مکونیوم را دفع کند. این اتفاق باعث می‌شود مکونیوم با مایع آمنیوتیک، یعنی مایعی که جنین را در کیسه آب احاطه کرده، مخلوط شود.

مایع آمنیوتیک و نقش آن

مایع آمنیوتیک نقش‌های بسیار مهمی برای جنین ایفا می‌کند؛ از محافظت در برابر ضربه گرفته تا کمک به رشد ریه‌ها و دستگاه گوارش. جنین به طور مداوم این مایع را می‌بلعد و در آن نفس‌های تمرینی می‌کشد. حال تصور کنید این مایع شفاف، به ماده غلیظ و چسبناک مکونیوم آغشته شود. اینجاست که اهمیت موضوع مشخص می‌شود.

علت دفع مکونیوم در جنین چیست؟

دفع مکونیوم قبل از تولد همیشه به معنای وجود یک مشکل جدی نیست، اما اغلب به عنوان یک نشانه هشدار در نظر گرفته می‌شود. دلایل مختلفی می‌تواند باعث این اتفاق شود که مهم‌ترین آن‌ها به استرس جنینی مربوط است.

بلوغ طبیعی دستگاه گوارش

در برخی موارد، به خصوص در بارداری‌هایی که از موعد مقرر خود می‌گذرند، دفع مکونیوم می‌تواند صرفاً نشانه‌ای از بلوغ کامل دستگاه گوارش جنین باشد. همان‌طور که سایر سیستم‌های بدن جنین برای زندگی در خارج از رحم آماده می‌شوند، ممکن است حرکات دودی روده نیز افزایش یافته و منجر به دفع مکونیوم شود. این حالت معمولاً در جنین‌های سالم و بدون استرس نیز دیده می‌شود.

استرس جنینی 

این مورد، اصلی‌ترین و مهم‌ترین علت دفع مکونیوم در رحم است. هنگامی که جنین به هر دلیلی تحت استرس قرار می‌گیرد، به ویژه اگر با کاهش اکسیژن‌رسانی مواجه شود، بدن او واکنشی نشان می‌دهد. این واکنش شامل شل شدن اسفنکتر مقعد و افزایش حرکات روده است که نتیجه آن، دفع مکونیوم به داخل مایع آمنیوتیک خواهد بود. عواملی که می‌توانند باعث استرس جنینی شوند عبارتند از:

• زایمان طولانی یا سخت: انقباضات شدید و طولانی‌مدت می‌تواند جریان خون و اکسیژن به جفت را کاهش دهد.

• مشکلات جفت یا بند ناف: پیچ خوردن بند ناف دور گردن جنین یا مشکلات عملکردی جفت می‌تواند اکسیژن‌رسانی را مختل کند.

• بیماری‌های مادر: شرایطی مانند فشار خون بالا (پره‌اکلامپسی) یا دیابت در مادر می‌تواند بر سلامت جنین تأثیر بگذارد.

• عفونت: عفونت‌های داخل رحمی نیز می‌توانند باعث ایجاد استرس در جنین شوند.

بارداری طول کشیده 

بارداری‌هایی که بیشتر از ۴۱ یا ۴۲ هفته طول می‌کشند، با افزایش خطر دفع مکونیوم همراه هستند. با پیر شدن جفت، عملکرد آن در تأمین اکسیژن و مواد مغذی ممکن است کاهش یابد که این خود عاملی برای استرس جنینی است. علاوه بر این، همانطور که اشاره شد، بلوغ دستگاه گوارش نیز در این جنین‌ها بیشتر است.

دلایل احتمالی دفع مکونیوم در رحم:

خوردن مدفوع توسط جنین چه خطراتی دارد؟

صرف وجود مکونیوم در مایع آمنیوتیک لزوماً خطرناک نیست. خطر اصلی زمانی به وجود می‌آید که جنین این مایع آغشته به مکونیوم را به داخل ریه‌های خود بکشد یا به اصطلاح “آسپیره” کند. این اتفاق می‌تواند قبل، حین یا بلافاصله پس از تولد رخ دهد و منجر به وضعیتی جدی به نام سندروم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) شود.

سندروم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) چیست؟

وقتی جنین تحت استرس است، ممکن است نفس‌های عمیق و سریعی بکشد. اگر این اتفاق در حضور مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم رخ دهد، این ماده چسبنده وارد راه‌های هوایی و ریه‌های جنین می‌شود. اینجاست که مشکلات اصلی آغاز می‌شوند.

انسداد راه‌های هوایی و مرگ جنین مدفوع خورده

مکونیوم غلیظ می‌تواند مانند یک چسب، راه‌های هوایی کوچک و بزرگ ریه را مسدود کند. این انسداد می‌تواند جزئی یا کامل باشد. اگر هوا بتواند وارد شود اما نتواند خارج شود، باعث اتساع بیش از حد کیسه‌های هوایی (آلوئول‌ها) و در موارد شدید، پارگی آن‌ها و ایجاد عارضه‌ای به نام پنوموتوراکس می‌شود که در آن هوا به فضای اطراف ریه نشت می‌کند.

التهاب و آسیب شیمیایی به ریه‌ها

مکونیوم فقط یک ماده مسدودکننده نیست؛ بلکه برای بافت حساس ریه بسیار تحریک‌کننده و سمی است. ورود آن به ریه‌ها باعث یک واکنش التهابی شدید (پنومونی شیمیایی) می‌شود که عملکرد ریه را مختل کرده و تنفس را برای نوزاد بسیار دشوار می‌سازد.

اختلال در عملکرد سورفاکتانت

ریه‌های سالم ماده‌ای به نام سورفاکتانت تولید می‌کنند که مانند یک لایه روغنی، از چسبیدن کیسه‌های هوایی به یکدیگر در هنگام بازدم جلوگیری می‌کند. مکونیوم می‌تواند سورفاکتانت را غیرفعال کرده و تولید آن را مختل کند. این امر باعث می‌شود نوزاد برای باز نگه داشتن ریه‌های خود به تلاش بسیار بیشتری نیاز داشته باشد و دچار دیسترس تنفسی شدید شود.

افزایش فشار خون ریوی (PPHN)

یکی از جدی‌ترین عوارض MAS، افزایش پایدار فشار خون ریوی (PPHN) است. کمبود اکسیژن و التهاب ناشی از مکونیوم باعث انقباض عروق خونی ریه‌ها می‌شود. این امر فشار را در این عروق به شدت بالا برده و مانع از جریان یافتن خون کافی به ریه‌ها برای دریافت اکسیژن می‌شود. در نتیجه، خون فاقد اکسیژن به سایر نقاط بدن پمپاژ شده و باعث کبودی شدید و مشکلات جدی برای ارگان‌های حیاتی می‌شود.

 

به نقل از hopkinsmedicine :
متن انگلیسی:

“Meconium aspiration syndrome occurs when a newborn inhales a mixture of meconium and amniotic fluid into the lungs around the time of delivery.”

ترجمه فارسی:

سندروم آسپیراسیون مکونیوم زمانی رخ می‌دهد که نوزاد در زمان تولد، ترکیبی از مکونیوم و مایع آمنیوتیک را به ریه‌های خود می‌کشد.

 

علائم خوردن مدفوع توسط جنین چیست؟

علائم این پدیده را می‌توان به دو دسته قبل و بعد از تولد تقسیم کرد. تشخیص به موقع این علائم برای مدیریت صحیح شرایط بسیار مهم است.

علائم قبل از تولد

• مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم: واضح‌ترین نشانه، مشاهده مایع آمنیوتیک به رنگ سبز یا قهوه‌ای پس از پارگی کیسه آب است. غلظت مکونیوم می‌تواند از رقیق و آبکی تا غلیظ و شبیه سوپ نخود متغیر باشد.

• تغییر در ضربان قلب جنین: در طول فرآیند زایمان، ضربان قلب جنین به دقت کنترل می‌شود. الگوهای غیرطبیعی در ضربان قلب می‌تواند نشان‌دهنده استرس جنینی باشد که خود عامل اصلی دفع مکونیوم است.

علائم بلافاصله پس از تولد

نوزادی که دچار سندروم آسپیراسیون مکونیوم شده است، ممکن است یک یا چند مورد از علائم زیر را بلافاصله پس از تولد نشان دهد:

• مشکلات تنفسی: تنفس سریع، ناله کردن در هنگام بازدم، یا استفاده از عضلات کمکی قفسه سینه برای نفس کشیدن.

• کبودی پوست (سیانوز): رنگ پوست نوزاد، به خصوص اطراف لب‌ها و ناخن‌ها، به دلیل کمبود اکسیژن متمایل به آبی می‌شود.

• شل بودن بدن و کاهش تونوس عضلانی.

• امتیاز آپگار پایین: آپگار یک ارزیابی سریع از وضعیت نوزاد در دقایق اول و پنجم پس از تولد است. نوزادان مبتلا به MAS معمولاً امتیاز پایینی کسب می‌کنند.

• مشاهده مکونیوم در دهان یا روی تارهای صوتی نوزاد.

 

علائم هشدار قبل و بعد از تولد:

علائم مدفوع كردن جنين در شكم مادر

تشخیص این وضعیت معمولاً ساده است و بر اساس مشاهدات بالینی صورت می‌گیرد.

مشاهده مستقیم پس از پارگی کیسه آب

اصلی‌ترین راه تشخیص، دیدن مایع آمنیوتیک سبز یا قهوه‌ای رنگ است که در هنگام پاره شدن کیسه آب (چه به صورت خود به خود و چه توسط تیم پزشکی) خارج می‌شود. کادر درمان غلظت مکونیوم را ارزیابی می‌کنند، زیرا مکونیوم غلیظ و چسبناک خطر آسپیراسیون را افزایش می‌دهد.

آمنیوسکوپی

در موارد نادری که کیسه آب پاره نشده اما شک به وجود مکونیوم وجود دارد، ممکن است از روشی به نام آمنیوسکوپی استفاده شود. در این روش، یک لوله نازک از طریق دهانه رحم وارد شده تا رنگ مایع آمنیوتیک مشاهده شود. البته این روش امروزه به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

درباره سپسیس در کودکان، اطلاعات زیادی وجود دارد که به والدین کمک می‌کند علائم خطر را سریع‌تر تشخیص دهند و به موقع برای درمان اقدام کنند. این موضوع اهمیت زیادی در مراقبت‌های اورژانسی کودکان دارد.

سونوگرافی می تواند دفع مکونیوم جنین(مدفوع کردن نوزاد) را تشخیص دهد؟

این یک سوال رایج در بین والدین است. باید بدانید که سونوگرافی نمی‌تواند به طور مستقیم مکونیوم را در مایع آمنیوتیک تشخیص دهد. مکونیوم ذرات بسیار ریزی دارد که در تصویربرداری اولتراسوند قابل مشاهده نیستند.

با این حال، سونوگرافی نقش غیرمستقیم اما مهمی ایفا می‌کند. از طریق سونوگرافی و تست‌های بیوفیزیکال پروفایل، می‌توان علائم استرس جنینی را ارزیابی کرد. برای مثال، کاهش حرکات جنین، الگوهای تنفسی غیرطبیعی، یا کاهش حجم مایع آمنیوتیک همگی می‌توانند نشانه‌هایی از وجود مشکل باشند که ممکن است منجر به دفع مکونیوم شود. گاهی اوقات، در مایع آمنیوتیک حاوی مکونیوم غلیظ، ممکن است اکوژنیسیته یا “دانه‌دار بودن” مایع در سونوگرافی افزایش یابد، اما این یافته به تنهایی برای تشخیص قطعی کافی نیست.

اگر به دنبال توضیحاتی درباره آسینکلیتیسم جنین هستید، باید بدانید که این حالت می‌تواند بر روند زایمان طبیعی تاثیرگذار باشد و آگاهی از آن برای پزشکان و والدین ضروری است.

روش های درمان مدفوع در ریه نوزاد 

رویکرد درمانی به وضعیت نوزاد در هنگام تولد بستگی دارد. هدف اصلی، پاکسازی راه‌های هوایی و حمایت از تنفس نوزاد است.

اقدامات حین زایمان

اگر مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم باشد، تیم زایمان آمادگی کامل برای مراقبت از نوزاد را خواهند داشت. یک تیم متخصص نوزادان (شامل متخصص اطفال یا نوزادان) معمولاً در اتاق زایمان حضور پیدا می‌کند.

اقدامات بلافاصله پس از تولد

رویکرد درمانی در سال‌های اخیر تغییر کرده است. در گذشته، تمام نوزادانی که با مایع آغشته به مکونیوم متولد می‌شدند، بلافاصله تحت ساکشن عمیق قرار می‌گرفتند. امروزه، رویکرد بر اساس وضعیت خود نوزاد است:

• اگر نوزاد فعال، با گریه قوی و تونوس عضلانی خوب متولد شود: هیچ ساکشن تهاجمی انجام نمی‌شود. فقط دهان و بینی نوزاد به آرامی تمیز می‌شود. ساکشن تهاجمی در این نوزادان می‌تواند باعث تحریک و آسیب شود.

• اگر نوزاد شل، بدون گریه یا با تنفس ضعیف متولد شود: تیم پزشکی به سرعت وارد عمل می‌شود. آن‌ها ابتدا دهان و حلق نوزاد را ساکشن می‌کنند. سپس ممکن است با استفاده از لارنگوسکوپ، تارهای صوتی را مشاهده کرده و در صورت وجود مکونیوم در زیر تارهای صوتی، آن را با لوله تراشه ساکشن کنند تا از ورود بیشتر آن به ریه‌ها جلوگیری شود.

درمان‌های تخصصی در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU)

نوزادانی که علائم MAS را نشان می‌دهند، برای درمان و نظارت دقیق به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) منتقل می‌شوند. درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اکسیژن درمانی: برای جبران کمبود اکسیژن.

• حمایت تنفسی: از طریق دستگاه‌هایی مانند CPAP (فشار مثبت مداوم راه هوایی) یا در موارد شدیدتر، ونتیلاتور مکانیکی (دستگاه تنفس مصنوعی).

• درمان جایگزینی سورفاکتانت: تجویز سورفاکتانت مصنوعی از طریق لوله تنفسی برای کمک به باز ماندن ریه‌ها.

• آنتی‌بیوتیک‌ها: برای جلوگیری یا درمان عفونت‌های باکتریایی که ممکن است همراه با التهاب ریه رخ دهد.

• اکسیژناسیون غشایی خارج بدنی (ECMO): در شدیدترین موارد که ریه‌ها به هیچ درمانی پاسخ نمی‌دهند، از این روش پیشرفته استفاده می‌شود. در ECMO، خون نوزاد به خارج از بدن هدایت شده، اکسیژن‌دهی می‌شود و سپس به بدن بازگردانده می‌شود تا به قلب و ریه‌ها فرصت استراحت و بهبودی بدهد.

بیماری ژنتیکی فنیل کتونوری در کودکان یکی از اختلالات متابولیکی مهم است که تشخیص زودهنگام و مراقبت‌های دقیق می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی این کودکان کمک شایانی کند.

چگونه از خوردن مدفوع توسط جنین پیشگیری کنیم؟

از آنجایی که نمی‌توان مستقیماً از دفع مکونیوم جلوگیری کرد، تمرکز اصلی بر پیشگیری از استرس جنینی است که عامل اصلی این اتفاق است.

• مراقبت‌های منظم دوران بارداری: مراجعه منظم به پزشک یا ماما به شناسایی و مدیریت عواملی مانند فشار خون بالا، دیابت بارداری و مشکلات رشد جنین کمک می‌کند.

• مدیریت بیماری‌های زمینه‌ای مادر: کنترل دقیق بیماری‌های مزمن مادر، خطر استرس جنینی را کاهش می‌دهد.

• پایش دقیق جنین حین زایمان: نظارت مداوم بر ضربان قلب جنین در طول زایمان به تیم پزشکی اجازه می‌دهد تا علائم استرس را زود تشخیص داده و در صورت لزوم برای تسریع زایمان (مثلاً با سزارین اورژانسی) اقدام کنند.

• جلوگیری از بارداری طول کشیده: اگر بارداری شما بیش از حد طولانی شود (معمولاً بعد از هفته ۴۱)، پزشک ممکن است القای زایمان را برای کاهش خطرات مرتبط با پیری جفت توصیه کند.

عوارض و خطرات خوردن مدفوع توسط جنین چیست؟

بیشتر نوزادانی که دچار MAS می‌شوند، با مراقبت‌های مناسب به طور کامل بهبود می‌یابند. با این حال، در موارد شدید، ممکن است عوارض کوتاه‌مدت یا بلندمدت رخ دهد.

• مشکلات تنفسی طولانی‌مدت: برخی از نوزادان ممکن است در سال اول زندگی، مستعد ابتلا به عفونت‌های تنفسی باشند یا علائمی شبیه به آسم (مانند خس‌خس سینه) از خود نشان دهند.

• پنوموتوراکس (هوای جمع شده در قفسه سینه): همانطور که اشاره شد، این عارضه ناشی از پارگی کیسه‌های هوایی است و نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد.

• آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن: این جدی‌ترین عارضه ممکن است. اگر مغز نوزاد برای مدت طولانی از اکسیژن کافی محروم بماند، می‌تواند منجر به آسیب دائمی و مشکلاتی مانند فلج مغزی یا تأخیر در تکامل شود.

خوردن مدفوع توسط جنین باعث زردی می شود؟

زردی در نوزادان یک پدیده شایع است، اما والدین اغلب می‌پرسند آیا ارتباطی بین آن و دفع مکونیوم وجود دارد؟ پاسخ این است که یک ارتباط غیرمستقیم می‌تواند وجود داشته باشد. استرس فیزیولوژیکی ناشی از MAS و مشکلات تنفسی، فشار بیشتری بر کبد و سایر سیستم‌های بدن نوزاد وارد می‌کند. این استرس می‌تواند توانایی کبد نوزاد برای پردازش بیلی‌روبین (عامل ایجادکننده زردی) را کاهش داده و باعث تشدید یا طولانی‌تر شدن زردی شود.

خوردن مدفوع جنین احتمال تشنج را زیاد می کند؟

این یکی از نگران‌کننده‌ترین عوارض احتمالی است. تشنج در این نوزادان، نتیجه مستقیم خود مکونیوم نیست، بلکه پیامد کمبود شدید اکسیژن در مغز است. وقتی MAS آنقدر شدید است که باعث کاهش قابل توجه اکسیژن‌رسانی به کل بدن می‌شود، سلول‌های مغزی آسیب دیده و این آسیب می‌تواند خود را به صورت تشنج نشان دهد. بروز تشنج یک علامت جدی است و نشان‌دهنده آسیب مغزی احتمالی (آنسفالوپاتی هیپوکسیک-ایسکمیک) است.

مراقبت از نوزاد مبتلا به سندرم آسپیراسیون مکونیوم

مراقبت از این نوزادان یک کار تیمی است که از بیمارستان شروع شده و در خانه ادامه می‌یابد.

مراقبت در بیمارستان

در NICU، نوزاد شما تحت نظارت ۲۴ ساعته قرار می‌گیرد. ضربان قلب، تنفس، سطح اکسیژن و فشار خون او به طور مداوم کنترل می‌شود. تیم درمانی تمام تلاش خود را برای حمایت از عملکرد ریه‌ها و اطمینان از رسیدن اکسیژن کافی به تمام ارگان‌ها به کار می‌گیرند.

مراقبت در منزل پس از ترخیص

پس از ترخیص، پیروی از دستورالعمل‌های پزشک بسیار مهم است. این دستورالعمل‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مراجعات منظم برای پیگیری: پزشک وضعیت رشد و عملکرد ریه‌های نوزاد شما را بررسی خواهد کرد.

• توجه به علائم تنفسی: هرگونه نشانه از تنفس سریع، کبودی یا خس‌خس سینه را باید فوراً به پزشک اطلاع دهید.

• حمایت تغذیه‌ای: اطمینان حاصل کنید که نوزاد به خوبی تغذیه می‌شود تا انرژی لازم برای بهبودی و رشد را داشته باشد.

کلام آخر ویمام

دفع مکونیوم توسط جنین یک اتفاق نسبتاً شایع است و در بسیاری از موارد، هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند. با این حال، این پدیده می‌تواند نشانه‌ای از استرس جنینی باشد و در صورت آسپیراسیون، منجر به سندروم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) شود که یک وضعیت پزشکی جدی است. خوشبختانه، با پیشرفت علم پزشکی، اکثر نوزادان مبتلا به MAS با مراقبت‌های دقیق و به موقع، به طور کامل بهبود می‌یابند. مهم‌ترین نکته، انجام مراقبت‌های منظم دوران بارداری و ارتباط نزدیک با تیم پزشکی است. در وی مام امیدواریم این مقاله توانسته باشد به سوالات و نگرانی‌های شما پاسخ دهد و به شما در درک بهتر این موضوع کمک کرده باشد.

سوالات متداول

آیا همیشه دفع مکونیوم خطرناک است؟

خیر. بسیاری از نوزادان، به خصوص آن‌هایی که پس از موعد متولد می‌شوند، بدون هیچ مشکلی مکونیوم دفع می‌کنند. خطر اصلی زمانی است که این اتفاق با استرس جنینی همراه باشد و منجر به آسپیراسیون مکونیوم به ریه‌ها شود.

آیا سزارین می‌تواند از آسپیراسیون مکونیوم جلوگیری کند؟

نه لزوماً. آسپیراسیون می‌تواند قبل از شروع زایمان نیز رخ دهد. با این حال، اگر در حین زایمان طبیعی علائم استرس شدید جنینی مشاهده شود، ممکن است سزارین اورژانسی برای جلوگیری از بدتر شدن وضعیت و کاهش خطر آسپیراسیون انجام شود.

نوزاد من چه مدت در بیمارستان خواهد ماند؟

این کاملاً به شدت بیماری بستگی دارد. موارد خفیف ممکن است فقط به چند روز نظارت نیاز داشته باشند، در حالی که موارد شدید که به ونتیلاتور یا درمان‌های پیچیده‌تر نیاز دارند، ممکن است برای چندین هفته در NICU بمانند.

آیا سندرم آسپیراسیون مکونیوم عوارض بلندمدت دارد؟

بیشتر نوزادان بدون هیچ عارضه بلندمدتی بهبود می‌یابند. در موارد شدید که با کمبود اکسیژن قابل توجه همراه بوده، ممکن است خطر مشکلات تنفسی یا تأخیر در تکامل وجود داشته باشد که نیاز به پیگیری‌های پزشکی دارد.

 

منبع: kidshealth hopkinsmedicine