اگر زندگی‌تان با تقویم حملات میگرن تنظیم شده، اگر همیشه نگران حمله بعدی هستید و اگر از مسکن‌هایی که فقط چند ساعت آرامش می‌دهند خسته شده‌اید، این مقاله مخصوص شماست.
خیلی‌ها فکر می‌کنند مدیریت میگرن یعنی داشتن یک قرص قوی برای روز مبادا. اما حقیقت اینه که راهی هوشمندانه‌تر هم وجود داره؛ راهی که به جای خاموش کردن هر حمله، جلوی شروعش رو می‌گیره. به این روش می‌گن درمان پیشگیرانه.

شاید اسم این داروها کمی گیج‌کننده باشه، چون بعضی‌ها در اصل «ضد افسردگی» یا «ضد صرع» هستند و همین موضوع نگرانی ایجاد می‌کنه. ما در وی مام این دغدغه رو درک می‌کنیم. برای همین تصمیم گرفتیم یک راهنمای کامل و ساده آماده کنیم تا همه‌چیز براتون روشن بشه:
اینکه داروهای پیشگیری از میگرن چطور کار می‌کنن، برای چه کسانی مناسب‌ترند، چه عوارضی دارن و چطور باید ازشون استفاده کرد.

هدف ما اینه که شما نه فقط یک بیمار، بلکه شریک آگاه در مسیر درمان خود باشید و با انتخاب درست، زندگی‌تون رو از سایه میگرن پس بگیرید.

چه زمانی به داروهای پیشگیری از میگرن نیاز داریم؟

قبل از اینکه وارد دنیای نام‌های عجیب و غریب داروها شویم، بیایید به این سوال اساسی پاسخ دهیم: اصلاً چرا باید به فکر پیشگیری باشیم؟ تصور کنید خانه شما یک سیستم اعلام حریق دارد. درمان «حاد» یا تسکینی، مانند کپسول آتش‌نشانی است؛ وقتی آتش‌سوزی شروع شد، از آن برای خاموش کردن آتش استفاده می‌کنید. اما درمان «پیشگیرانه»، مانند نصب سنسورهای دود و سیم‌کشی ایمن است؛ کارهایی که از همان اول جلوی شروع آتش‌سوزی را می‌گیرند.

داروهای پیشگیری از میگرن دقیقاً همین کار را برای مغز شما انجام می‌دهند. آن‌ها آستانه تحریک‌پذیری مغز را بالا می‌برند و اجازه نمی‌دهند محرک‌های روزمره (مانند استرس، کم‌خوابی یا یک غذای خاص) به راحتی جرقه‌ی یک حمله تمام‌عیار میگرن را بزنند.

چه کسانی بهترین کاندیدا برای شروع این درمان هستند؟
درمان پیشگیرانه برای همه لازم نیست. اگر شما فقط چند بار در سال دچار میگرن می‌شوید، همان مدیریت با مسکن‌ها کافی است. اما طبق گایدلاین‌های جهانی و تجربه ما در وی مام، اگر شما یکی از شرایط زیر را دارید، باید به طور جدی با پزشک خود در مورد شروع درمان پیشگیرانه صحبت کنید:

• حملات مکرر: اگر به طور متوسط در ماه ۴ روز یا بیشتر دچار سردرد میگرنی می‌شوید که زندگی شما را مختل می‌کند.
• حملات شدید و طولانی: حتی اگر تعداد حملات شما کم باشد، اما هر حمله آنقدر شدید و ناتوان‌کننده است که بیش از ۴۸ ساعت طول می‌کشد یا به درمان‌های حاد پاسخ خوبی نمی‌دهد.
• مصرف بیش از حد مسکن: اگر مجبورید در ماه بیش از ۸ تا ۱۰ روز از داروهای مسکن (به خصوص تریپتان‌ها یا مسکن‌های ترکیبی) استفاده کنید. این کار خودش می‌تواند منجر به «سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو» شود.
• انواع خاص میگرن: در برخی انواع نادر اما جدی میگرن، مانند میگرن همی‌پلژیک (همراه با فلج موقت)، درمان پیشگیرانه تقریباً همیشه ضروری است.

متن انگلیسی:
Preventive medicines aim to reduce how many migraine attacks you get and how severe they are. They are different from the medicines you may take during an attack to help reduce symptoms. These are called acute medicines, and include painkillers, anti-sickness medicines and triptans.
ترجمه متن:
داروهای پیشگیرانه با هدف کاهش تعداد حملات میگرنی و شدت آنها تجویز می‌شوند. این داروها با داروهایی که ممکن است در طول حمله برای کاهش علائم مصرف کنید، متفاوت هستند. این داروها، داروهای حاد نامیده می‌شوند و شامل مسکن‌ها، داروهای ضد تهوع و تریپتان‌ها می‌شوند.

migrainetrust

یک هدف‌گذاری واقع‌بینانه: انتظار معجزه نداشته باشید!
بسیار مهم است که بدانید هدف از این درمان، «صفر کردن» حملات میگرن نیست. اگرچه این اتفاق برای برخی افراد خوش‌شانس رخ می‌دهد، اما هدف واقع‌بینانه و موفقیت‌آمیز در درمان، کاهش حداقل ۵۰ درصدی در تعداد و شدت حملات است. یعنی اگر قبلاً ۸ روز در ماه سردرد داشتید و حالا به ۴ روز رسیده، این یک موفقیت بزرگ است. نکته کلیدی دیگر، صبر است. این داروها مانند مسکن‌ها فوراً اثر نمی‌کنند. معمولاً بین ۴ تا ۸ هفته زمان لازم است تا اثرات اولیه آن‌ها مشخص شود و گاهی تا ۳ ماه طول می‌کشد تا به حداکثر اثربخشی خود برسند. پس اگر بعد از دو هفته تغییری حس نکردید، ناامید نشوید و هرگز دارو را خودسرانه قطع نکنید.

اگر همیشه نمی‌دانید در زمان شروع سردرد چه دارویی بهترین اثر را دارد، پیشنهاد می‌کنیم مقاله‌ی بهترین قرص برای میگرن چیست؟ را مطالعه کنید تا با مؤثرترین گزینه‌های دارویی برای کاهش درد آشنا شوید.

داروهای ضد افسردگی برای میگرن

شاید تعجب کنید که چرا یک داروی ضد افسردگی باید برای میگرن تجویز شود. این داروها که در دهه ۱۹۵۰ ساخته شدند، از اولین داروهایی بودند که اثربخشی آن‌ها در پیشگیری از میگرن به اثبات رسید و هنوز هم پس از گذشت دهه‌ها، جزو گزینه‌های خط اول درمان محسوب می‌شوند. نکته مهم این است که دوزی از این داروها که برای میگرن استفاده می‌شود، بسیار پایین‌تر از دوزی است که برای درمان افسردگی به کار می‌رود و مکانیسم اثر آن‌ها برای میگرن نیز متفاوت است.

قرص آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین برای میگرن

این داروها با افزایش سطح دو ماده شیمیایی مهم در مغز به نام‌های «سروتونین» و «نوراپی‌نفرین» کار می‌کنند. این دو ماده نقش کلیدی در تنظیم خلق و خو، خواب و از همه مهم‌تر، «مسیرهای درد» در مغز و ساقه مغز دارند. با تنظیم فعالیت این مسیرها، آمی‌تریپتیلین و نورتریپتیلین آستانه درد را بالا می‌برند و حساسیت سیستم عصبی را به محرک‌های میگرنی کاهش می‌دهند. در واقع، آن‌ها فیلتر درد مغز شما را قوی‌تر می‌کنند.

قرص نورتریپتیلین برای میگرن

هر دو دارو موثر هستند، اما قرص نورتریپتیلین برای میگرن اغلب به دلیل پروفایل عوارض جانبی بهتر، به خصوص در افراد جوان و فعال، به آمی‌تریپتیلین ترجیح داده می‌شود. آمی‌تریپتیلین اثرات خواب‌آوری و ضدکولینرژیک (عامل خشکی دهان و یبوست) قوی‌تری دارد. نورتریپتیلین نسخه «تمیزتر» و قابل تحمل‌تر این خانواده است. درمان معمولاً با دوز بسیار پایین (مثلاً ۱۰ میلی‌گرم) شروع می‌شود و به آرامی و هر یک تا دو هفته یک‌بار، دوز آن توسط پزشک افزایش می‌یابد تا به دوز موثر درمانی برسد. بهترین زمان مصرف این قرص‌ها، شب‌ها و حدود ۲-۳ ساعت قبل از خواب است تا از اثر خواب‌آوری آن برای بهبود کیفیت خواب شبانه استفاده شود و گیجی در طول روز به حداقل برسد.

عوارض قرص نورتریپتیلین و آمی تریپتیلین برای میگرن چیست؟

آگاهی از عوارض جانبی به شما کمک می‌کند تا نگران نشوید و بتوانید آن‌ها را مدیریت کنید. شایع‌ترین عوارض قرص نورتریپتیلین برای میگرن عبارتند از:

• خشکی دهان: این عارضه به دلیل اثرات آنتی‌کولینرژیک دارو است. نوشیدن آب به صورت مکرر، جویدن آدامس بدون قند یا استفاده از آبنبات‌های ترش می‌تواند کمک‌کننده باشد.
• خواب‌آلودگی: این اثر در ابتدای درمان شایع‌تر است و معمولاً با گذشت زمان بدن به آن عادت می‌کند. مصرف دارو در شب به مدیریت این عارضه کمک می‌کند.
• یبوست: افزایش مصرف فیبر (میوه‌ها و سبزیجات) و مایعات در طول روز می‌تواند این مشکل را برطرف کند.
• افزایش وزن و اشتها: این یکی از نگران‌کننده‌ترین عوارض برای بسیاری از بیماران، به خصوص خانم‌ها، است. این داروها می‌توانند با تاثیر بر گیرنده‌های هیستامین در مغز، اشتها را افزایش دهند. آگاهی از این موضوع و رعایت یک رژیم غذایی متعادل و فعالیت بدنی منظم، کلید اصلی برای جلوگیری از افزایش وزن قابل توجه است.

این عوارض معمولاً به دوز دارو بستگی دارند و با شروع از دوز پایین و افزایش تدریجی، بدن فرصت پیدا می‌کند تا خود را با دارو تطبیق دهد و شدت عوارض به حداقل برسد.

داروهای ضد صرع

دسته مهم دیگری از داروها که جایگاه ویژه‌ای در پیشگیری از میگرن دارند، داروهای ضد صرع یا ضد تشنج هستند. شاید این سوال برایتان پیش بیاید که میگرن چه ربطی به صرع دارد؟ هر دو بیماری، ناشی از یک پدیده مشترک هستند: «تحریک‌پذیری بیش از حد سلول‌های عصبی مغز». این داروها با آرام کردن و تثبیت فعالیت الکتریکی مغز، نه تنها جلوی تشنج را می‌گیرند، بلکه می‌توانند جلوی آن طوفان الکتریکی که باعث شروع حمله میگرن می‌شود را نیز بگیرند.

قرص والپروئیک اسید برای میگرن

والپروئیک اسید یکی از موثرترین داروها در این دسته است که در ایران با نام‌های تجاری مختلفی مانند قرص رهاکین برای میگرن و قرص دپاکین کرونو برای میگرن شناخته می‌شود. این دارو در دوزهای مختلفی مانند قرص رهاکین ۲۰۰ برای میگرن و قرص رهاکین ۵۰۰ برای میگرن موجود است و انتخاب دوز مناسب بر عهده پزشک معالج شماست. این دارو به خصوص برای بیمارانی که میگرن‌های شدید و طولانی دارند، یک گزینه عالی است.

یک هشدار بسیار بسیار مهم و حیاتی: از نظر متخصصان وی مام، مهم‌ترین نکته‌ای که در مورد این دارو باید بدانید، خطرات آن در دوران بارداری است. مصرف والپروئیک اسید در دوران بارداری با ریسک بالای بروز نقایص مادرزادی جدی در جنین (مانند مشکلات لوله عصبی و شکاف کام) و همچنین اختلالات تکاملی و یادگیری در کودک همراه است. به همین دلیل، مصرف این دارو برای زنانی که در سنین باروری هستند، قصد بارداری دارند یا از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده نمی‌کنند، ممنوعیت مطلق دارد. اگر در این شرایط هستید و پزشک این دارو را برایتان تجویز کرده، حتماً در مورد گزینه‌های جایگزین ایمن‌تر با او صحبت کنید. دریافت یک ویزیت آنلاین زنان می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری آگاهانه در این زمینه کمک شایانی کند.

عوارض شایع دیگر این دارو شامل تهوع، ریزش موی موقت، لرزش دست و افزایش وزن است.

قرص توپیرامات برای میگرن

توپیرامات یکی دیگر از ستاره‌های این گروه و یکی از معدود داروهایی است که نه تنها باعث افزایش وزن نمی‌شود، بلکه اغلب با کاهش اشتها و کاهش وزن همراه است. این ویژگی آن را به یک گزینه جذاب برای افرادی که نگران چاقی هستند، تبدیل کرده است. این دارو با نام‌های تجاری مختلف و در دوزهای متفاوتی مانند قرص توپیرامات ۲۵ برای میگرن و قرص توپیرامات ۵۰ برای میگرن در دسترس است. درمان همیشه با دوز پایین شروع شده و به آرامی افزایش می‌یابد تا از بروز عوارض جانبی جلوگیری شود.

اما توپیرامات هم عوارض خاص خودش را دارد که باید از آن‌ها آگاه باشید:

• پارستزی (گزگز و سوزن سوزن شدن): احساس گزگز در دست‌ها، پاها یا اطراف دهان بسیار شایع است، به خصوص در ابتدای درمان. این عارضه معمولاً بی‌خطر است و به مرور زمان کاهش می‌یابد.
• مه مغزی (Brain Fog): برخی بیماران از مشکل در پیدا کردن کلمات، احساس کندی ذهن یا مشکلات تمرکز شکایت می‌کنند. این عارضه به دوز دارو بستگی دارد و با تنظیم دوز قابل مدیریت است.
• کاهش اشتها و تغییر حس چشایی: ممکن است باعث شود نوشیدنی‌های گازدار برایتان بی‌مزه به نظر برسند.
• ریسک سنگ کلیه: توپیرامات می‌تواند ریسک ایجاد سنگ کلیه را کمی افزایش دهد. به همین دلیل، نوشیدن مقادیر فراوان آب در طول روز هنگام مصرف این دارو بسیار مهم است.

قرص لاموتریژین برای میگرن خوب است؟

قرص لاموتریژین برای میگرن یک داروی خط اول محسوب نمی‌شود و اثربخشی آن برای پیشگیری از خودِ سردرد میگرنی چندان قوی نیست. اما این دارو یک کاربرد بسیار خاص و مهم دارد: پیشگیری از اورای میگرنی. بیمارانی که از نوع «میگرن همراه با اورا» رنج می‌برند و اوراهای آن‌ها (علائم بینایی یا حسی قبل از سردرد) طولانی، مکرر یا بسیار آزاردهنده است، می‌توانند از این دارو سود ببرند. لاموتریژین به تثبیت غشای سلول‌های عصبی کمک کرده و از گسترش آن موج الکتریکی که باعث اورا می‌شود، جلوگیری می‌کند. مهم‌ترین عارضه این دارو که باید به آن توجه ویژه داشت، احتمال بروز بثورات پوستی جدی است. به همین دلیل، درمان با لاموتریژین باید با دوز بسیار بسیار پایین شروع شده و به کندی افزایش یابد.

قرص پروپرانولول برای میگرن

معروف‌ترین و پرکاربردترین دارو در این دسته، قرص پروپرانولول برای میگرن است. مکانیسم دقیق اثر آن در میگرن هنوز کاملاً مشخص نیست، اما چندین تئوری وجود دارد. پروپرانولول با مسدود کردن گیرنده‌های بتا آدرنرژیک، اثرات هورمون‌های استرس مانند آدرنالین را در بدن کاهش می‌دهد. این کار باعث کاهش اضطراب، تنظیم ضربان قلب و تثبیت عروق خونی مغز می‌شود و در نتیجه، مغز را در برابر محرک‌های میگرنی مقاوم‌تر می‌کند.

یکی از بزرگترین مزایای پروپرانولول این است که می‌تواند همزمان چند مشکل را هدف قرار دهد. اگر شما فردی هستید که علاوه بر میگرن، از اضطراب، تپش قلب یا لرزش دست‌ها نیز رنج می‌برید، پروپرانولول می‌تواند یک انتخاب ایده‌آل برای شما باشد و با یک تیر چند نشان بزند.

اما این دارو هم برای همه مناسب نیست. شایع‌ترین عوارض آن عبارتند از:

• خستگی و کاهش انرژی: این شایع‌ترین شکایتی است که از مصرف‌کنندگان پروپرانولول می‌شنویم. ممکن است احساس کنید انرژی سابق را ندارید یا در حین ورزش زودتر خسته می‌شوید.
• احساس سردی در دست‌ها و پاها: به دلیل کاهش جریان خون محیطی.
• کند شدن ضربان قلب: که بخشی از مکانیسم اثر دارو است.
• اختلالات خواب: در برخی افراد می‌تواند باعث بی‌خوابی یا دیدن رویاهای واضح شود.

پروپرانولول در افرادی که مبتلا به آسم، برادی‌کاردی (ضربان قلب بسیار پایین) یا برخی انواع نارسایی قلبی هستند، منع مصرف دارد. همچنین، قطع ناگهانی این دارو می‌تواند خطرناک باشد و حتماً باید تحت نظر پزشک و به صورت تدریجی انجام شود.

برای آشنایی با درمان‌های تخصصی‌تر و نوین که در کشور قابل‌دسترسی هستند، مقاله‌ی روش‌های جدید درمان میگرن در ایران می‌تواند اطلاعات بسیار کاربردی و به‌روزی در اختیارتان بگذارد.

داروهای پیشگیری از میگرن کدام اند؟

دنیای داروهای پیشگیری از میگرن به موارد بالا محدود نمی‌شود. چندین داروی دیگر نیز وجود دارند که هرچند ممکن است به عنوان خط اول درمان استفاده نشوند، اما برای گروه خاصی از بیماران می‌توانند بسیار مفید باشند.

قرص پیزوتیفن برای میگرن

قرص پیزوتیفن، که در ایران و بسیاری از کشورها با نام تجاری معروف قرص ساندو میگرن (Sandomigran) شناخته می‌شود، یک داروی قدیمی است که مکانیسم عملی پیچیده‌ای دارد و همزمان دارای خواص آنتی‌هیستامینی و آنتی‌سروتونینی است. این دارو هنوز هم برای برخی بیمارانی که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند، استفاده می‌شود. اما دلیل اصلی که باعث شده استفاده از آن کمتر شود، یک عارضه جانبی بسیار شایع و قابل توجه است: افزایش شدید اشتها و افزایش وزن. این اثر آنقدر قوی است که گاهی از این دارو برای افزایش وزن در افراد لاغر استفاده می‌شود. اگر تصمیم به مصرف این دارو گرفتید، باید به شدت مراقب رژیم غذایی و وزن خود باشید.

مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین

این دسته از داروها نیز در اصل داروهای فشار خون هستند. مطالعات جدید نشان داده‌اند که دارویی به نام کاندسارتان اثربخشی مشابه بتابلاکرها در پیشگیری از میگرن دارد، اما با یک مزیت بزرگ: عوارض جانبی بسیار کمتر. این دارو خستگی و کاهش انرژی ناشی از پروپرانولول را ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل یک جایگزین عالی برای بیمارانی است که نمی‌توانند بتابلاکرها را تحمل کنند. این دارو به خصوص در اروپا به طور گسترده‌ای برای میگرن استفاده می‌شود.

مسدودکننده‌های کانال کلسیم

فلوناریزین داروی دیگری است که در برخی کشورها، از جمله ایران، به عنوان یک گزینه پیشگیرانه موثر شناخته می‌شود. این دارو با تثبیت سلول‌های عصبی کار می‌کند و به خصوص برای بیمارانی که میگرن آن‌ها با سرگیجه یا علائم دهلیزی همراه است (میگرن وستیبولار)، می‌تواند انتخاب بسیار خوبی باشد. شایع‌ترین عوارض جانبی آن خواب‌آلودگی و افزایش وزن است و مصرف طولانی‌مدت آن باید با احتیاط و تحت نظر پزشک باشد.

دسته دارویی / نام دارو	یک مزیت کلیدی	یک عارضه شایع که باید بدانید
بتابلاکرها (پروپرانولول)	مناسب برای افراد مضطرب، موثر و کم‌عارضه	خستگی، کاهش انرژی، سردی دست و پا
ضد افسردگی‌ها (نورتریپتیلین)	کمک به بهبود خواب و خلق و خو	خشکی دهان، خواب‌آلودگی، افزایش وزن
ضد صرع‌ها (توپیرامات)	تنها دارویی که ممکن است باعث کاهش وزن شود	مه مغزی، گزگز دست و پا، ریسک سنگ کلیه
ضد صرع‌ها (والپروئیک اسید)	بسیار موثر برای میگرن‌های شدید	خطر جدی برای جنین در بارداری، افزایش وزن
آنتی هیستامین‌ها (پیزوتیفن)	موثر در برخی افراد مقاوم به درمان	افزایش شدید اشتها و اضافه وزن قابل توجه

کلام آخر ویمام

همانطور که در این راهنمای جامع مشاهده کردید، انتخاب داروی مناسب برای پیشگیری از میگرن، یک فرآیند دقیق و کاملاً شخصی است. هیچ «بهترین قرصی» وجود ندارد که برای همه معجزه کند. «مناسب‌ترین» دارو برای شما، دارویی است که پزشک متخصص با در نظر گرفتن تمام جوانب زندگی شما – از نوع و شدت میگرن گرفته تا بیماری‌های همراه، داروهای دیگری که مصرف می‌کنید، شغل، وضعیت تاهل و حتی نگرانی‌های شما در مورد عوارض جانبی – انتخاب می‌کند. کلید موفقیت در این درمان، یک رابطه خوب و صادقانه با پزشکتان، داشتن صبر و حوصله برای پیدا کردن داروی مناسب و دوز صحیح، و پایبندی به درمان است.

هرگز داروی خود را به توصیه دیگران یا به صورت خودسرانه شروع، قطع یا کم و زیاد نکنید. به بدن خود فرصت دهید تا به دارو عادت کند و به یاد داشته باشید که هدف، رسیدن به روزی است که کنترل زندگی در دستان شما باشد، نه میگرن. ما در وی مام، متعهد هستیم که با ارائه اطلاعات معتبر و کاربردی، شما را در این مسیر توانمندتر کنیم و در کنارتان باشیم.

آیا باید داروهای پیشگیری از میگرن را تا آخر عمر مصرف کنم؟

خیر، لزوماً اینطور نیست. معمولاً پس از یک دوره ۶ تا ۱۲ ماهه که سردردها به خوبی کنترل شدند، پزشک ممکن است تلاش کند دوز دارو را به تدریج کاهش داده یا آن را قطع کند تا ببیند آیا بهبودی پایدار باقی می‌ماند یا خیر. برخی افراد ممکن است نیاز به درمان طولانی‌تری داشته باشند.

اثر قرص‌های پیشگیری از میگرن از کی شروع می‌شود؟

این داروها فوری اثر نمی‌کنند. برای دیدن اولین نشانه‌های بهبودی (کاهش در تعداد یا شدت حملات) معمولاً به ۴ تا ۸ هفته زمان نیاز است. اثر کامل دارو نیز ممکن است تا ۳ ماه طول بکشد. بنابراین، صبر و تداوم در مصرف دارو بسیار مهم است.

شایع‌ترین عارضه داروهای پیشگیری از میگرن که باعث قطع دارو می‌شود چیست؟

این موضوع بسته به نوع دارو متفاوت است، اما به طور کلی، عوارضی مانند خستگی و کاهش انرژی شدید (با بتابلاکرها)، افزایش وزن قابل توجه (با داروهایی مثل والپروئیک اسید و پیزوتیفن) یا عوارض شناختی مانند مه مغزی (با توپیرامات) از دلایل اصلی عدم تحمل و قطع دارو هستند.

آیا می‌توانم در دوران بارداری یا شیردهی از این داروها استفاده کنم؟

این یک سوال بسیار حساس و مهم است. بسیاری از این داروها، به خصوص والپروئیک اسید و توپیرامات، در بارداری ممنوع هستند. اگر قصد بارداری دارید یا باردار هستید، حتماً باید با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت لزوم، داروی شما به یک گزینه ایمن‌تر تغییر یابد یا درمان متوقف شود.

اگر یک نوبت مصرف قرص پیشگیری از میگرن را فراموش کردم چه کار کنم؟

به محض اینکه یادتان آمد، نوبت فراموش شده را مصرف کنید. اما اگر تقریباً زمان نوبت بعدی فرا رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده و برنامه عادی خود را ادامه دهید. هرگز برای جبران، دو دوز را همزمان مصرف نکنید.

فرق بین داروهای پیشگیری‌کننده و داروهای مسکن میگرن چیست؟

داروهای مسکن (حاد) برای متوقف کردن حمله‌ای که شروع شده استفاده می‌شوند و فقط در زمان درد کاربرد دارند. اما داروهای پیشگیری‌کننده باید هر روز و به طور منظم مصرف شوند تا از وقوع حملات در آینده جلوگیری کنند، حتی در روزهایی که سردرد ندارید.

آیا داروهای پیشگیری از میگرن باعث وابستگی یا اعتیاد می‌شوند؟

خیر، داروهایی که به طور معمول برای پیشگیری از میگرن استفاده می‌شوند (مانند پروپرانولول، نورتریپتیلین، توپیرامات) اعتیادآور نیستند و وابستگی فیزیکی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، قطع مصرف آن‌ها باید به صورت تدریجی و تحت نظر پزشک انجام شود.

منبع: migrainetrust , aafp