در این مقاله جامع از «وی مام» می‌خواهیم درباره یکی از مشکلاتی صحبت کنیم که شاید کمتر درباره‌اش شنیده باشید اما می‌تواند کیفیت زندگی خانم‌ها را به‌شدت تحت تاثیر قرار دهد: فیستول وزیکوواژینال. وضعیتی که باعث نشت ناخواسته ادرار از واژن می‌شود و نگرانی‌های زیادی ایجاد می‌کند. بسیاری از خانم‌ها ممکن است با شنیدن این نام کمی نگران شوند، اما نگران نباشید، خبر خوب این است که این مشکل با روش‌های امروزی به خوبی قابل درمان است. با ما همراه باشید تا با زبان ساده، همه چیز را درباره اینکه این عارضه چیست، چه علائمی دارد، چرا به وجود می‌آید و مهم‌تر از همه، چطور می‌توان آن را درمان کرد، برایتان توضیح دهیم. هدف ما این است که با آگاهی‌بخشی درست، به شما در درک بهتر این وضعیت و یافتن مسیر درمان کمک کنیم.

فیستول وزیکوواژینال چیست؟

برای اینکه بفهمیم فیستول وزیکوواژینال چیست، اول باید کمی با ساختار بدن آشنا شویم. در بدن خانم‌ها، مثانه (کیسه‌ای که ادرار در آن جمع می‌شود) درست در جلوی واژن قرار دارد و توسط یک دیواره بافتی محکم از آن جدا شده است. وظیفه این دیواره، جدا نگه داشتن این دو عضو و جلوگیری از مخلوط شدن محتویات آن‌هاست.

حالا، فیستول وزیکوواژینال به زبان ساده یعنی ایجاد یک سوراخ یا یک راه ارتباطی غیرطبیعی بین مثانه و واژن. تصور کنید این دیواره محکم به دلیلی آسیب دیده و یک مسیر ناخواسته بین این دو عضو باز شده است. در این حالت، ادراری که باید فقط از طریق مجرای ادراری به بیرون هدایت شود، راه جدیدی پیدا کرده و به طور مداوم یا متناوب از طریق این سوراخ غیرطبیعی وارد واژن شده و از آنجا نشت می‌کند. این تعریف فیستول وزیکوواژینال به خوبی نشان می‌دهد که چرا علامت اصلی آن نشت ادرار از واژن است. این عارضه در واقع نوعی فیستول مثانه به واژن محسوب می‌شود و نیاز به تشخیص و درمان تخصصی دارد.

شایع ترین علائم فیستول وزیکوواژینال

شناخت علائم فیستول وزیکوواژینال اولین قدم برای تشخیص و درمان به‌موقع آن است. بارزترین و مشخص‌ترین نشانه‌ای که معمولاً خانم‌ها را متوجه این مشکل می‌کند، نشت بی‌وقفه و کنترل‌نشده ادرار از واژن است. این نکته بسیار مهم است؛ برخلاف بی‌اختیاری ادرار استرسی که ممکن است هنگام سرفه، عطسه یا خندیدن اتفاق بیفتد، نشتی در فیستول وزیکوواژینال معمولاً دائمی است و فرد کنترلی روی آن ندارد، حتی زمانی که احساس دفع ادرار نمی‌کند. این نشت ادرار از واژن می‌تواند کم یا زیاد باشد، گاهی فقط به صورت یک نم‌زدگی مداوم و گاهی به شکل جریان قابل توجه ادرار خودش را نشان می‌دهد.

به غیر از نشتی ادرار، علائم دیگری هم ممکن است وجود داشته باشند که به وجود فیستول اشاره می‌کنند:

• خیسی دائمی لباس زیر: فرد مجبور است به طور مداوم از پد بهداشتی استفاده کند و ممکن است علی‌رغم رعایت بهداشت، لباس زیرش همیشه مرطوب باشد.

• بوی ادرار در ناحیه تناسلی: وجود مداوم ادرار در واژن باعث می‌شود که بوی ادرار در لباس زیر و اطراف واژن حس شود که می‌تواند برای فرد آزاردهنده و خجالت‌آور باشد.

• عفونت‌های مکرر: ورود ادرار، که محیط استریل واژن را تغییر می‌دهد، می‌تواند باعث عفونت‌های مکرر ادراری یا واژینال شود. سوزش، خارش، یا ترشحات غیرطبیعی واژن می‌تواند نشانه‌ای از این عفونت‌ها باشد.

• سوزش یا تحریک پوست اطراف واژن: تماس مداوم پوست حساس این ناحیه با ادرار می‌تواند باعث التهاب، قرمزی و سوزش شود.

• درد یا ناراحتی: برخی خانم‌ها ممکن است درد در ناحیه لگن یا درد هنگام رابطه زناشویی را تجربه کنند.

اگر هر یک از این علائم، به خصوص نشت مداوم ادرار از واژن را تجربه می‌کنید، بسیار مهم است که در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کنید تا علت دقیق آن مشخص شود.

علت ایجاد فیستول وزیکو واژینال چیست؟

حالا که با چیستی و علائم این مشکل آشنا شدیم، سوال مهم بعدی این است که اصلاً علت فیستول وزیکوواژینال چیست؟ چرا دیواره بین مثانه و واژن آسیب می‌بیند و این راه ارتباطی غیرطبیعی ایجاد می‌شود؟ دلایل فیستول واژن می‌توانند متنوع باشند، اما شایع‌ترین آن‌ها بسته به منطقه جغرافیایی و دسترسی به خدمات پزشکی کمی متفاوت است.

زایمان سخت و طولانی

در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و مناطقی که دسترسی به مراقبت‌های استاندارد زایمانی محدود است، اصلی‌ترین علت ایجاد فیستول وزیکوواژینال، زایمان طبیعی سخت و طولانی مدت است. وقتی سر نوزاد برای مدت طولانی در کانال زایمان گیر می‌کند و به بافت‌های بین مثانه و واژن فشار وارد می‌آورد، جریان خون به این بافت‌ها قطع می‌شود. این کمبود خون‌رسانی باعث مرگ سلول‌های این ناحیه (نکروز) شده و چند روز پس از زایمان، بافت مرده از بین رفته و یک سوراخ یا فیستول ایجاد می‌شود. فیستول بعد از زایمان طبیعی سخت متاسفانه هنوز هم یکی از عوارض جدی زایمان در برخی نقاط جهان است.

جراحی‌های لگنی

در مقابل، در کشورهای توسعه‌یافته که مراقبت‌های زایمانی پیشرفته‌تری دارند، شایع‌ترین علت فیستول وزیکوواژینال، عوارض جراحی‌های لگنی است. مهم‌ترین این جراحی‌ها، هیسترکتومی یا همان عمل برداشتن رحم است. گاهی حین عمل، به طور تصادفی به دیواره مثانه یا واژن آسیب وارد می‌شود که ممکن است بلافاصله تشخیص داده نشود و بعداً منجر به تشکیل فیستول شود. عمل‌های دیگری مانند ترمیم افتادگی لگن یا حتی گاهی اوقات عمل سزارین (اگرچه نادرتر است، اما فیستول بعد از سزارین هم گزارش شده است) نیز می‌توانند باعث بروز این عارضه شوند.

سایر علل کمتر شایع

علاوه بر زایمان و جراحی، دلایل دیگری هم می‌توانند باعث ایجاد فیستول وزیکوواژینال شوند که البته شیوع کمتری دارند:

• پرتودرمانی لگن: خانم‌هایی که برای درمان سرطان‌های ناحیه لگن (مانند سرطان دهانه رحم یا مثانه) تحت پرتودرمانی قرار می‌گیرند، ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها بعد دچار فیستول شوند، زیرا اشعه می‌تواند باعث آسیب و ضعیف شدن بافت‌ها شود.

• سرطان‌های پیشرفته: سرطان هایی که مستقیماً به دیواره مثانه یا واژن تهاجم می‌کنند (مثل سرطان دهانه رحم یا مثانه پیشرفته) می‌توانند باعث تخریب بافت و ایجاد فیستول شوند.

• آسیب‌های لگنی شدید: تصادفات شدید یا آسیب‌های نافذ به ناحیه لگن نیز می‌توانند به این ارگان‌ها صدمه زده و فیستول ایجاد کنند.

• عفونت‌های خاص: برخی عفونت‌های نادر مانند سل دستگاه تناسلی یا بیماری‌های التهابی لگن هم در موارد بسیار کمی می‌توانند زمینه‌ساز فیستول باشند.

بنابراین، درک علت زمینه‌ای فیستول برای انتخاب بهترین روش درمان اهمیت زیادی دارد.

روش های تشخیص فیستول وزیکو واژینال

وقتی خانمی با شکایت نشت ادرار از واژن به پزشک مراجعه می‌کند و پزشک به وجود فیستول وزیکوواژینال مشکوک می‌شود، قدم بعدی انجام معاینات و آزمایش‌ها برای تشخیص قطعی فیستول وزیکوواژینال است. تشخیص دقیق نه تنها وجود فیستول را تایید می‌کند، بلکه به تعیین محل، اندازه و پیچیدگی آن نیز کمک می‌کند که برای برنامه‌ریزی درمان بسیار مهم است.

اولین قدم معمولاً گرفتن شرح حال کامل و انجام معاینه لگن دقیق است. پزشک با استفاده از اسپکولوم (وسیله‌ای که برای باز کردن دیواره‌های واژن استفاده می‌شود) داخل واژن را به دقت بررسی می‌کند تا ببیند آیا می‌تواند محل خروج ادرار یا خود سوراخ فیستول را مشاهده کند.

یکی از رایج‌ترین و ساده‌ترین روش‌ها برای تایید وجود ارتباط بین مثانه و واژن، تست پد (Dye Test) یا تست رنگ است. در این روش:
۱. پزشک یک ماده رنگی بی‌ضرر (معمولاً آبی متیلن یا ایندیگو کارمین) را از طریق یک سوند وارد مثانه می‌کند.
۲. سپس یک پد بهداشتی تمیز یا یک گاز استریل را در داخل واژن بیمار قرار می‌دهد.
۳. از بیمار خواسته می‌شود کمی راه برود یا سرفه کند.
۴. بعد از حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه، پد یا گاز از واژن خارج می‌شود. اگر پد به رنگ ماده‌ای که داخل مثانه ریخته شده بود، آغشته شده باشد، وجود فیستول وزیکوواژینال تایید می‌شود.

علاوه بر تست رنگ، روش‌های دیگری نیز ممکن است برای بررسی دقیق‌تر لازم باشند:

• سیستوسکوپی: در این روش، پزشک با استفاده از یک لوله باریک مجهز به دوربین (سیستوسکوپ)، از طریق مجرای ادرار وارد مثانه می‌شود و دیواره داخلی مثانه را به دقت مشاهده می‌کند تا محل دقیق سوراخ فیستول را از سمت مثانه پیدا کند.

• واژینوسکوپی: مشابه سیستوسکوپی است، اما دوربین از طریق واژن وارد می‌شود تا دیواره واژن و محل فیستول از سمت واژن بررسی شود.

• آزمایش‌های تصویربرداری: گاهی اوقات، به‌خصوص در موارد پیچیده یا برای بررسی وضعیت کلیه‌ها و حالب‌ها، ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن (CT Urography) یا ام آر آی (MRI) لگن استفاده شود. این روش‌ها می‌توانند نمای دقیقی از آناتومی لگن و محل فیستول ارائه دهند.

مجموعه این بررسی‌ها به پزشک کمک می‌کند تا بهترین روش درمانی را برای بیمار انتخاب کند.

انواع روش های درمان فیستول وزیکوواژینال

خوشبختانه، فیستول وزیکوواژینال در اکثر موارد قابل درمان است. هدف اصلی درمان فیستول وزیکوواژینال، بستن کامل سوراخ یا راه ارتباطی غیرطبیعی بین مثانه و واژن و بازگرداندن عملکرد طبیعی این دو عضو است. روش درمانی انتخابی به عوامل مختلفی مانند اندازه فیستول، محل آن، علت ایجاد فیستول و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد.

درمان‌های غیرجراحی

در موارد بسیار نادری، یعنی زمانی که فیستول خیلی کوچک (معمولاً کمتر از چند میلی‌متر) و تازه ایجاد شده باشد (مثلاً بلافاصله بعد از یک جراحی تشخیص داده شود)، ممکن است پزشک درمان غیر جراحی فیستول وزیکوواژینال را امتحان کند. این روش شامل قرار دادن یک کاتتر ادراری (سوند) در مثانه برای مدت چند هفته (معمولاً ۲ تا ۴ هفته) است.

ایده این کار این است که با تخلیه مداوم مثانه و جلوگیری از تجمع ادرار، به لبه‌های فیستول فرصت داده شود تا خود به خود ترمیم شوند و به هم بچسبند. در کنار کاتتر، ممکن است داروهایی برای شل کردن مثانه نیز تجویز شود. با این حال، باید تاکید کرد که این روش فقط برای درصد کمی از بیماران با شرایط بسیار خاص موفقیت‌آمیز است و در اکثر موارد، فیستول به اندازه‌ای بزرگ یا قدیمی است که نیاز به مداخله جراحی دارد.

جراحی ترمیم فیستول وزیکوواژینال

درمان اصلی و قطعی برای اکثر موارد فیستول وزیکوواژینال، جراحی ترمیم فیستول وزیکوواژینال است. هدف عمل فیستول مثانه، دسترسی به محل فیستول، جدا کردن دقیق لایه‌های مثانه و واژن از هم و سپس ترمیم و بخیه زدن جداگانه هر لایه است تا راه ارتباطی کاملاً بسته شود. موفقیت این جراحی‌ها معمولاً بسیار بالا است، به شرطی که توسط جراح ماهر و با تجربه انجام شود.

روش‌های مختلفی برای جراحی فیستول وزیکوواژینال وجود دارد و انتخاب روش مناسب به محل و اندازه فیستول بستگی دارد:

• جراحی از راه واژن (Transvaginal Repair): این روش رایج‌ترین مسیر برای ترمیم فیستول‌هاست، به‌خصوص اگر فیستول در قسمت پایین‌تر دیواره بین مثانه و واژن قرار داشته باشد و دسترسی به آن از طریق واژن آسان باشد. مزیت این روش، تهاجم کمتر و دوره بهبودی سریع‌تر است.

• جراحی از راه شکم (Transabdominal Repair): اگر فیستول در محل بالاتری قرار داشته باشد، اندازه آن بزرگ باشد، یا فیستول‌های پیچیده یا متعددی وجود داشته باشند، یا نیاز به اقدامات دیگری در لگن باشد، ممکن است جراح تصمیم بگیرد عمل را از طریق برش روی شکم انجام دهد. این روش می‌تواند به صورت جراحی باز (با یک برش بزرگتر روی شکم) یا به روش لاپاراسکوپی یا روباتیک (با استفاده از چند برش کوچک و دوربین) انجام شود. جراحی شکمی معمولاً دوره نقاهت طولانی‌تری دارد اما امکان دسترسی و دید بهتری را برای جراح در موارد پیچیده فراهم می‌کند.

گاهی اوقات جراح ممکن است برای تقویت محل ترمیم و کاهش احتمال عود فیستول، از یک لایه بافتی اضافی (گرافت) که از خود بدن بیمار (مانند چربی شکم یا بافت واژن) یا مواد مصنوعی گرفته شده، بین مثانه و واژن استفاده کند.

تصمیم‌گیری در مورد بهترین روش جراحی، به نظر تخصصی جراح و شرایط خاص هر بیمار بستگی دارد. مهم‌ترین نکته، انجام عمل توسط جراحی است که تجربه کافی در ترمیم این نوع فیستول‌ها دارد.

مراقبت های بعد از عمل فیستول وزیکوواژینال

موفقیت جراحی ترمیم فیستول فقط به مهارت جراح بستگی ندارد، بلکه رعایت دقیق مراقبت های بعد از عمل فیستول واژن توسط بیمار نیز نقش بسیار مهمی در نتیجه نهایی دارد. دوره نقاهت عمل فیستول نیازمند صبر و همکاری بیمار است تا بافت‌های ترمیم شده فرصت کافی برای بهبودی کامل پیدا کنند.

یکی از مهم‌ترین بخش‌های مراقبت بعد از عمل، استفاده از کاتتر بعد از عمل فیستول (سوند ادراری) است. این سوند که معمولاً از طریق مجرای ادرار وارد مثانه می‌شود (گاهی هم ممکن است از طریق یک سوراخ کوچک روی شکم، به نام سوپراپوبیک، قرار داده شود)، وظیفه دارد ادرار را به طور مداوم از مثانه تخلیه کند. این کار باعث می‌شود مثانه خالی بماند و فشاری به محل بخیه‌ها وارد نشود و بافت‌ها در آرامش ترمیم شوند. معمولاً نیاز است که این کاتتر برای ۲ تا ۴ هفته در محل باقی بماند. پزشک نحوه مراقبت از سوند و کیسه ادرار را به شما آموزش خواهد داد.

علاوه بر سوند، رعایت نکات زیر نیز در دوره نقاهت ضروری است:

• بهداشت: حفظ بهداشت ناحیه تناسلی بسیار مهم است تا از بروز عفونت جلوگیری شود. پزشک دستورالعمل‌های لازم برای شستشو و خشک نگه داشتن محل را به شما خواهد گفت.

• مصرف مایعات: نوشیدن مایعات فراوان (حدود ۸ لیوان آب در روز) به رقیق نگه داشتن ادرار و شستشوی سیستم ادراری کمک می‌کند.

• داروها: داروهای تجویز شده توسط پزشک، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها (برای پیشگیری از عفونت) و مسکن‌ها را باید طبق دستور مصرف کنید.

• فعالیت: مهم‌ترین بخش، محدودیت‌های بعد از جراحی فیستول است. باید از انجام فعالیت‌های سنگین، بلند کردن اجسام با وزن بیش از ۲-۳ کیلوگرم، ورزش‌های شدید و زور زدن (مثل یبوست) حداقل به مدت ۶ تا ۸ هفته خودداری کنید.

• رابطه زناشویی: معمولاً توصیه می‌شود که تا زمان بهبودی کامل، یعنی حدود ۶ تا ۸ هفته یا تا زمانی که پزشک اجازه دهد، از برقراری رابطه زناشویی خودداری کنید.

• پیگیری: مراجعه منظم به پزشک طبق برنامه تعیین شده برای بررسی روند بهبودی و کشیدن سوند در زمان مناسب بسیار مهم است.

رعایت دقیق این مراقبت‌ها شانس موفقیت عمل را به حداکثر می‌رساند و از عوارض احتمالی مانند باز شدن بخیه‌ها یا عود فیستول جلوگیری می‌کند.

آیا درمان خانگی فیستول واژن امکان پذیر است؟

با توجه به ماهیت آزاردهنده فیستول و تاثیر آن بر زندگی، قابل درک است که برخی افراد به دنبال راه‌های ساده‌تر یا درمان خانگی فیستول واژن باشند. ممکن است در جستجوهای اینترنتی یا در میان صحبت‌های اطرافیان، با پیشنهاداتی مبنی بر استفاده از روش‌های سنتی یا درمان گیاهی فیستول واژن مواجه شوید. اما آیا واقعاً درمان فیستول بدون جراحی و با روش‌های خانگی امکان‌پذیر است؟

باید به روشنی و با تاکید بگوییم که فیستول وزیکوواژینال یک مشکل ساختاری است. یعنی یک سوراخ یا راه ارتباطی فیزیکی بین دو عضو ایجاد شده که باید به صورت مکانیکی بسته شود. روش‌های خانگی، داروهای گیاهی، تغییر رژیم غذایی یا استفاده از پمادهای موضعی نمی‌توانند این سوراخ را ترمیم کنند.

ممکن است برخی روش‌های خانگی مانند رعایت بهداشت دقیق، استفاده از پدهای جاذب با کیفیت، یا حتی برخی گیاهان با خاصیت ضدعفونی‌کننده یا کاهنده بو، به مدیریت علائم مانند کاهش بوی ادرار یا جلوگیری از عفونت کمک کنند، اما اینها درمان محسوب نمی‌شوند و مشکل اصلی، یعنی وجود فیستول و نشت ادرار، را حل نمی‌کنند.

اتکا به درمان‌های خانگی و به تاخیر انداختن مراجعه به پزشک متخصص، نه تنها کمکی به بهبودی نمی‌کند، بلکه می‌تواند باعث مزمن شدن فیستول، ایجاد عفونت‌های مکرر و پیچیده‌تر شدن شرایط برای جراحی ترمیم شود. با این حال، هیچ مدرک علمی قطعی برای تایید اثربخشی درمان‌های خانگی در بستن فیستول وزیکوواژینال وجود ندارد. درمان اصلی و موثر برای این عارضه، در قریب به اتفاق موارد، مداخله پزشکی و معمولاً جراحی است.

عوارض احتمالی فیستول وزیکوواژینال و جراحی آن

عدم درمان فیستول وزیکوواژینال می‌تواند منجر به عوارض فیستول وزیکوواژینال متعددی شود که فراتر از مشکل نشت ادرار هستند. این خطرات فیستول واژن می‌توانند بر سلامت جسمی و روانی فرد تاثیر بگذارند. برخی از این عوارض عبارتند از:

• عفونت‌های مزمن و مکرر واژن و دستگاه ادراری

• التهاب و آسیب پوستی در ناحیه تناسلی به دلیل تماس مداوم با ادرار

• مشکلات کلیوی (در موارد نادر و پیشرفته به دلیل برگشت عفونت به کلیه‌ها)

• مشکلات روحی و اجتماعی مانند افسردگی، اضطراب، کاهش اعتماد به نفس، انزوای اجتماعی و مشکلات در روابط زناشویی

• در موارد بسیار نادر، ممکن است بر باروری تاثیر بگذارد.

بنابراین، این سوال که آیا فیستول وزیکوواژینال خطرناک است، پاسخ مثبتی دارد؛ اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری شود.

از سوی دیگر، خود جراحی ترمیم فیستول نیز، مانند هر عمل جراحی دیگری، ممکن است با عوارض عمل فیستول احتمالی همراه باشد، اگرچه این عوارض معمولاً نادر هستند و با انتخاب جراح ماهر و رعایت مراقبت‌های بعد از عمل می‌توان احتمال وقوع آن‌ها را به حداقل رساند. برخی از این عوارض احتمالی عبارتند از:

• عفونت محل جراحی

• خونریزی

• آسیب به ارگان‌های مجاور (مانند حالب‌ها یا روده)

• ایجاد تنگی در واژن

• بی‌اختیاری ادرار استرسی جدید یا باقی‌مانده

• مهم‌ترین عارضه احتمالی، احتمال عود فیستول یا عدم موفقیت کامل جراحی است که ممکن است نیاز به عمل مجدد داشته باشد. میزان عود بسته به پیچیدگی فیستول اولیه و تجربه جراح متفاوت است، اما با تکنیک‌های امروزی معمولاً کمتر از ۱۰ درصد است.

پزشک قبل از عمل، تمام این خطرات و عوارض احتمالی را با شما در میان خواهد گذاشت.

پیشگیری از فیستول وزیکوواژینال

اگرچه نمی‌توان از تمام موارد فیستول پیشگیری کرد، به‌خصوص آن‌هایی که ناشی از جراحی یا پرتودرمانی هستند، اما می‌توان با اقداماتی احتمال بروز برخی از انواع آن، به‌ویژه فیستول‌های ناشی از زایمان را کاهش داد. پیشگیری از فیستول وزیکوواژینال عمدتاً بر بهبود مراقبت‌های بارداری و زایمان متمرکز است:

• دسترسی به مراقبت‌های مامایی با کیفیت: انجام مراقبت‌های منظم دوران بارداری، تشخیص به‌موقع مشکلات احتمالی و برنامه‌ریزی برای زایمان ایمن بسیار مهم است.

• زایمان در مراکز مجهز: انجام زایمان تحت نظر افراد متخصص (ماما یا پزشک) در بیمارستان‌ها یا مراکز زایمانی مجهز می‌تواند از بروز زایمان‌های طولانی‌مدت و سخت جلوگیری کند.

• انجام به‌موقع سزارین: در مواردی که زایمان طبیعی پیشرفت نمی‌کند یا خطرناک تشخیص داده می‌شود (زایمان دیستوشی یا زایمان متوقف شده)، انجام عمل سزارین در زمان مناسب می‌تواند از آسیب به بافت‌های مادر جلوگیری کند.

• مهارت جراح: در مورد فیستول‌های ناشی از جراحی، انتخاب جراح ماهر و با تجربه برای انجام عمل‌های لگنی مانند هیسترکتومی، می‌تواند احتمال آسیب‌های اتفاقی به مثانه را کاهش دهد.

بنابراین، جلوگیری از فیستول واژن تا حد زیادی به بهبود سطح خدمات بهداشتی و درمانی، به‌ویژه در حوزه سلامت مادران، بستگی دارد.

نکات آخر

فیستول وزیکوواژینال اگرچه می‌تواند یک تجربه بسیار سخت و آزاردهنده باشد و جنبه‌های مختلف زندگی فرد، از سلامت جسمی گرفته تا روابط اجتماعی و وضعیت روحی را تحت تاثیر قرار دهد، اما مهم‌ترین پیامی که می‌خواهیم در این مقاله از «وی مام» به شما منتقل کنیم این است که این مشکل قابل درمان است. با پیشرفت‌های علم پزشکی و تکنیک‌های جراحی مدرن، شانس درمان موفقیت آمیز و ترمیم فیستول وزیکوواژینال بسیار بالا رفته است.

اکثر خانم‌هایی که تحت درمان مناسب قرار می‌گیرند، می‌توانند به طور کامل بهبود یابند و به زندگی عادی و فعال خود، بدون مشکل نشت ادرار، بازگردند و بهبود کیفیت زندگی را تجربه کنند. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان علائمی مانند نشت مداوم ادرار از واژن را تجربه می‌کنید، تردید نکنید و حتماً برای بررسی و تشخیص دقیق به پزشک متخصص (ترجیحاً اوروگاینکولوژیست یا جراح لگن با تجربه) مراجعه کنید. تشخیص و درمان به‌موقع کلید رسیدن به بهبودی کامل است. به یاد داشته باشید که شما در این مسیر تنها نیستید و کمک‌های تخصصی برای عبور از این چالش در دسترس شما قرار دارد.

سوالات متداول

ترمیم فیستول وزیکوواژینال چقدر موفقیت آمیز است؟
میزان موفقیت جراحی ترمیم فیستول معمولاً بسیار بالاست و بسته به شرایط فیستول و تجربه جراح، بین ۸۵ تا ۹۵ درصد یا حتی بیشتر گزارش شده است.

دوره نقاهت عمل فیستول وزیکوواژینال چقدر است؟
دوره بهبودی کامل معمولاً ۶ تا ۸ هفته زمان می‌برد. در ۲ تا ۴ هفته اول نیاز به استفاده از سوند ادراری است و محدودیت‌هایی مانند پرهیز از فعالیت سنگین و رابطه زناشویی باید رعایت شود.

آیا بعد از عمل فیستول میتوان باردار شد؟
بله، امکان بارداری بعد از ترمیم موفق فیستول وجود دارد. با این حال، ممکن است پزشک برای جلوگیری از فشار به محل ترمیم، زایمان به روش سزارین را توصیه کند.

هزینه عمل فیستول وزیکوواژینال چقدر است؟
هزینه عمل فیستول وزیکوواژینال متغیر است و به عواملی مانند نوع جراحی، پیچیدگی فیستول، موقعیت جغرافیایی، هزینه‌های بیمارستان و دستمزد جراح بستگی دارد. بهتر است برای اطلاعات دقیق با پزشک و مرکز درمانی مشورت کنید.

تاثیر فیستول وزیکوواژینال بر رابطه زناشویی چیست؟
نشت مداوم ادرار، بوی نامطبوع و نگرانی ناشی از آن می‌تواند باعث کاهش میل جنسی، خجالت و اجتناب از رابطه شود. گاهی درد حین رابطه نیز ممکن است وجود داشته باشد.

بهترین دکتر برای درمان فیستول وزیکوواژینال کیست؟
بهترین دکتر برای درمان فیستول وزیکوواژینال، متخصصی است که تجربه و مهارت کافی در جراحی‌های ترمیمی لگن، به‌ویژه ترمیم فیستول، داشته باشد. معمولاً متخصصین اورولوژی زنان (اوروگاینکولوژیست) یا جراحان لگن این تخصص را دارند.

منبع: clevelandclinic