دوران شیردهی، دورانی سرشار از لطافت و پیوند عمیق بین مادر و نوزاد است. در این میان، ابتلای مادر به بیماری‌های عفونی مانند آبله مرغان می‌تواند نگرانی‌های زیادی را برای او و اطرافیانش به همراه داشته باشد. سوالاتی از قبیل “آیا می‌توانم به شیردهی ادامه دهم؟”، “آیا نوزادم در خطر است؟” و “چه اقداماتی برای محافظت از فرزندم باید انجام دهم؟” ذهن مادر را به خود مشغول می‌کند. در این مقاله جامع از وبسایت وی مام، قصد داریم به طور کامل و با زبانی ساده اما علمی، به بررسی موضوع آبله مرغان در دوران شیردهی بپردازیم و به تمامی سوالات و دغدغه‌های شما مادران عزیز پاسخ دهیم.

آبله مرغان چیست و چگونه منتقل می‌شود؟

پیش از آنکه به مبحث آبله مرغان در شیردهی وارد شویم، بهتر است کمی با خود این بیماری آشنا شویم. آبله مرغان (Chickenpox) یک بیماری عفونی بسیار واگیردار است که توسط ویروس واریسلا زوستر (Varicella-Zoster Virus – VZV) ایجاد می‌شود. این ویروس همان ویروسی است که در بزرگسالان می‌تواند باعث بیماری زونا (Shingles) شود.

علائم شایع آبله مرغان عبارتند از:

• بثورات پوستی خارش‌دار: ابتدا به صورت لکه‌های قرمز کوچک ظاهر شده و سپس به سرعت به تاول‌های کوچک پر از مایع (وزیکول) تبدیل می‌شوند. این تاول‌ها پس از چند روز خشک شده و دلمه می‌بندند. بثورات معمولاً ابتدا روی تنه، صورت و پوست سر ظاهر شده و سپس به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابند. ظهور بثورات در چند مرحله اتفاق می‌افتد، بنابراین در یک زمان ممکن است لکه‌های قرمز، تاول‌های پر از مایع و دلمه‌ها همزمان روی پوست دیده شوند.

• تب

• خستگی و بی‌حالی

• سردرد

• کاهش اشتها

دوره کمون یا نهفتگی بیماری (فاصله زمانی بین ورود ویروس به بدن تا ظهور اولین علائم) معمولاً ۱۰ تا ۲۱ روز است.
دوره واگیری آبله مرغان از حدود ۱ تا ۲ روز قبل از ظاهر شدن بثورات پوستی شروع شده و تا زمانی که تمام تاول‌ها خشک شده و دلمه ببندند (معمولاً ۵ تا ۷ روز پس از شروع بثورات) ادامه دارد.

راه‌های انتقال ویروس آبله مرغان:

• تماس مستقیم با تاول‌ها: لمس مایع داخل تاول‌های فرد مبتلا.

• قطرات تنفسی: از طریق سرفه یا عطسه فرد مبتلا، ویروس در هوا پخش شده و توسط افراد دیگر استنشاق می‌شود.

• تماس با اشیاء آلوده: اگرچه کمتر شایع است، اما تماس با اشیایی که به تازگی با مایع تاول‌ها یا ترشحات تنفسی فرد آلوده شده‌اند نیز می‌تواند باعث انتقال شود.

پس از بهبودی از آبله مرغان، ویروس واریسلا زوستر به صورت نهفته در سلول‌های عصبی بدن باقی می‌ماند و ممکن است سال‌ها بعد، به ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا با افزایش سن، به صورت بیماری زونا فعال شود.

ابتلای مادر شیرده به آبله مرغان: خطرات و نگرانی‌ها

ابتلای مادر به آبله مرغان در دوران شیردهی می‌تواند نگرانی‌های متعددی را ایجاد کند، هم برای سلامت خود مادر و هم برای سلامت نوزاد شیرخوار.

خطرات آبله مرغان برای مادر شیرده

بزرگسالانی که در کودکی آبله مرغان نگرفته‌اند یا واکسینه نشده‌اند، در صورت ابتلا به این بیماری، معمولاً علائم شدیدتری نسبت به کودکان تجربه می‌کنند. عوارض آبله مرغان در بزرگسالان می‌تواند جدی‌تر باشد و شامل موارد زیر است:

• ذات‌الریه (پنومونی) واریسلایی: این یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین عوارض آبله مرغان در بزرگسالان، به ویژه در زنان باردار و افراد با سیستم ایمنی ضعیف است. علائم آن می‌تواند شامل سرفه، تنگی نفس و درد قفسه سینه باشد.

• عفونت‌های باکتریایی پوست: خاراندن تاول‌ها می‌تواند منجر به عفونت باکتریایی ثانویه در محل ضایعات پوستی شود.

• آنسفالیت (التهاب مغز): یک عارضه نادر اما بسیار جدی که می‌تواند باعث سردرد شدید، تب بالا، گیجی، تشنج و حتی کما شود.

• سایر عوارض نادر: مانند میوکاردیت (التهاب عضله قلب)، هپاتیت (التهاب کبد)، و مشکلات کلیوی.

به دلیل این خطرات، اگر مادر شیردهی هستید که قبلاً آبله مرغان نگرفته‌اید یا واکسینه نشده‌اید و در معرض فرد مبتلا قرار گرفته‌اید یا علائم بیماری را دارید، بسیار مهم است که فوراً به پزشک مراجعه کنید.

خطرات آبله مرغان برای نوزاد شیرخوار

خطر اصلی برای نوزاد، انتقال ویروس از مادر به نوزاد است. شدت بیماری در نوزاد به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله سن نوزاد، وضعیت ایمنی او، و اینکه آیا مادر قبل از ابتلا به آبله مرغان، آنتی‌بادی‌های محافظت‌کننده را از طریق جفت (در دوران بارداری) یا شیر (پس از تولد) به نوزاد منتقل کرده است یا خیر.

• آبله مرغان نوزادی (Neonatal Varicella): اگر مادر درست قبل از زایمان (۵ روز قبل تا ۲ روز بعد از زایمان) به آبله مرغان مبتلا شود، نوزاد در معرض خطر ابتلا به نوع شدیدی از آبله مرغان به نام “آبله مرغان نوزادی” قرار می‌گیرد. این به این دلیل است که نوزاد قبل از اینکه فرصت دریافت آنتی‌بادی‌های محافظتی کافی از مادر را داشته باشد، در معرض ویروس قرار می‌گیرد. آبله مرغان نوزادی می‌تواند بسیار خطرناک باشد و با عوارض جدی و حتی مرگ‌ومیر همراه باشد.

• نوزادان بزرگتر از یک ماه: اگر نوزاد بزرگتر از یک ماه باشد و مادر شیرده به آبله مرغان مبتلا شود، وضعیت کمی متفاوت است.

  • اگر مادر قبل از بارداری آبله مرغان گرفته یا واکسینه شده باشد، آنتی‌بادی‌های محافظت‌کننده از طریق جفت به جنین منتقل شده‌اند و این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند تا چند ماه پس از تولد، از نوزاد در برابر بیماری محافظت کنند یا شدت آن را کاهش دهند.

  • اگر مادر هرگز آبله مرغان نگرفته و واکسینه هم نشده باشد و در دوران شیردهی مبتلا شود، نوزاد او نیز در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان قرار دارد. با این حال، اگر نوزاد بیش از ۲۸ روز سن داشته باشد و سالم باشد، معمولاً بیماری در او خفیف‌تر از آبله مرغان نوزادی است، اما همچنان نیاز به مراقبت و نظارت دقیق دارد.

نکته بسیار مهم: حتی اگر نوزاد شما از طریق شیر مادر آنتی‌بادی دریافت کند، این آنتی‌بادی‌ها ممکن است برای جلوگیری کامل از عفونت کافی نباشند، اما می‌توانند به کاهش شدت بیماری کمک کنند.

شیردهی در زمان ابتلای مادر به آبله مرغان: آیا ایمن است؟

این یکی از مهم‌ترین سوالاتی است که مادران مبتلا به آبله مرغان می‌پرسند. پاسخ کوتاه و کلی این است که بله، در بیشتر موارد، مادر مبتلا به آبله مرغان می‌تواند و باید به شیردهی ادامه دهد.

دلایل این توصیه عبارتند از:

• انتقال آنتی‌بادی‌ها از طریق شیر مادر: شیر مادر حاوی آنتی‌بادی‌های ارزشمندی است که به تقویت سیستم ایمنی نوزاد کمک می‌کند. اگر مادر به آبله مرغان مبتلا شود، بدن او شروع به تولید آنتی‌بادی علیه ویروس واریسلا زوستر می‌کند. این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند از طریق شیر به نوزاد منتقل شده و به محافظت از او در برابر بیماری یا کاهش شدت آن کمک کنند.

• قرار گرفتن نوزاد در معرض ویروس قبل از ظهور علائم در مادر: دوره واگیری آبله مرغان از ۱ تا ۲ روز قبل از ظاهر شدن بثورات پوستی در مادر شروع می‌شود. این بدان معناست که نوزاد شیرخوار احتمالاً قبل از اینکه مادر حتی بداند بیمار است، از طریق تماس نزدیک و قطرات تنفسی در معرض ویروس قرار گرفته است. بنابراین، قطع شیردهی در زمان ظهور علائم، از انتقال ویروس به نوزاد جلوگیری نخواهد کرد، اما او را از مزایای محافظتی شیر مادر محروم می‌کند.

• مزایای کلی شیردهی: شیر مادر بهترین منبع تغذیه برای نوزاد است و فواید بی‌شماری برای سلامت او دارد. قطع ناگهانی شیردهی می‌تواند برای مادر و نوزاد استرس‌زا باشد و نوزاد را از این منبع تغذیه و آرامش محروم کند.

تنها استثنای مهم برای ادامه شیردهی، زمانی است که مادر به دلیل شدت بیماری (مثلاً ذات‌الریه شدید) در بیمارستان بستری است و حال عمومی بسیار بدی دارد که توانایی شیردهی را از او سلب می‌کند. در چنین مواردی، می‌توان شیر مادر را دوشید و توسط فرد دیگری به نوزاد داد (البته با رعایت کامل نکات بهداشتی برای جلوگیری از انتقال ویروس از طریق شیر دوشیده شده آلوده).

اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از انتقال آبله مرغان به نوزاد

اگرچه ادامه شیردهی توصیه می‌شود، اما مادر مبتلا به آبله مرغان باید اقدامات احتیاطی جدی را برای به حداقل رساندن خطر انتقال ویروس به نوزاد خود رعایت کند:

پوشاندن ضایعات پوستی

• تمام تاول‌ها و ضایعات پوستی مادر باید با لباس تمیز و گشاد پوشانده شوند. این کار از تماس مستقیم پوست نوزاد با مایع تاول‌ها جلوگیری می‌کند.

• اگر ضایعاتی روی سینه یا نوک پستان وجود دارد، در صورت امکان، باید سعی شود این ضایعات پوشانده شوند. اگر پوشاندن کامل ممکن نیست و ضایعات فعال (تاول پر از مایع) روی نوک پستان یا آرئول (ناحیه تیره اطراف نوک پستان) وجود دارد، ممکن است لازم باشد به طور موقت از شیردهی از آن سینه خودداری کرده و شیر را از سینه دیگر بدهید یا شیر را از سینه مبتلا بدوشید و دور بریزید تا زمانی که ضایعات آن ناحیه خشک شوند (در این مورد حتما با پزشک مشورت کنید).

رعایت بهداشت دست‌ها

• شستن مکرر و دقیق دست‌ها با آب و صابون، به ویژه قبل از دست زدن به نوزاد، قبل از شیردهی، و پس از دست زدن به ضایعات پوستی یا سرفه و عطسه، بسیار مهم است.

• در صورت عدم دسترسی به آب و صابون، می‌توان از محلول ضدعفونی‌کننده دست حاوی الکل (حداقل ۶۰ درصد الکل) استفاده کرد.

استفاده از ماسک

• مادر مبتلا باید هنگام شیردهی و هر زمان که در نزدیکی نوزاد است (کمتر از ۲ متر فاصله)، از ماسک جراحی یا ماسک N95 استفاده کند. این کار به جلوگیری از انتقال ویروس از طریق قطرات تنفسی کمک می‌کند.

• ماسک باید به درستی روی صورت قرار گیرد و بینی و دهان را بپوشاند.

اجتناب از بوسیدن نوزاد

• مادر باید از بوسیدن نوزاد، به ویژه در ناحیه صورت، خودداری کند تا از انتقال ویروس از طریق بزاق یا تماس نزدیک جلوگیری شود.

تهویه مناسب اتاق

• اتاقی که مادر و نوزاد در آن هستند باید تهویه مناسبی داشته باشد. باز کردن پنجره‌ها (در صورت مناسب بودن هوا) می‌تواند به کاهش غلظت ویروس در هوا کمک کند.

درمان آبله مرغان در مادر شیرده

درمان آبله مرغان در بزرگسالان، از جمله مادران شیرده، معمولاً حمایتی است و با هدف کاهش علائم و جلوگیری از عوارض انجام می‌شود.

درمان‌های خانگی و حمایتی

• استراحت کافی: بدن برای مبارزه با عفونت به انرژی نیاز دارد.

• مصرف مایعات فراوان: برای جلوگیری از کم‌آبی بدن، به ویژه اگر تب دارید.

• حمام با آب ولرم و جو دوسر کلوئیدی: می‌تواند به تسکین خارش کمک کند. از آب داغ و صابون‌های قوی که پوست را خشک می‌کنند، خودداری کنید.

• استفاده از لوسیون کالامین: برای کاهش خارش روی ضایعات پوستی (از مالیدن آن به نوک پستان قبل از شیردهی خودداری کنید یا قبل از شیردهی آن را پاک کنید).

• پوشیدن لباس‌های نخی، گشاد و نرم: برای جلوگیری از تحریک پوست.

• کوتاه نگه داشتن ناخن‌ها: برای جلوگیری از خراشیدن پوست و ایجاد عفونت ثانویه.

• مصرف داروهای تب‌بر و مسکن: مانند استامینوفن برای کاهش تب و درد. از مصرف ایبوپروفن در دوران آبله مرغان، به ویژه در کودکان، بدون مشورت با پزشک باید خودداری شود، زیرا برخی مطالعات ارتباط احتمالی بین مصرف ایبوپروفن و افزایش خطر عفونت‌های باکتریایی شدید پوست در بیماران مبتلا به آبله مرغان را نشان داده‌اند. در دوران شیردهی، مصرف هرگونه دارو باید با مشورت پزشک باشد.

داروهای ضدویروسی

در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضدویروسی مانند آسیکلوویر (Acyclovir)، والاسیکلوویر (Valacyclovir) یا فامسیکلوویر (Famciclovir) را برای مادر شیرده تجویز کند. این داروها می‌توانند به کاهش شدت و مدت بیماری و همچنین کاهش خطر عوارض کمک کنند، به خصوص اگر در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول پس از ظهور بثورات پوستی شروع شوند.

مصرف داروهای ضدویروسی در شیردهی:

• آسیکلوویر و والاسیکلوویر به طور کلی در دوران شیردهی ایمن تلقی می‌شوند، زیرا مقدار کمی از آن‌ها وارد شیر مادر می‌شود و معمولاً برای نوزاد بی‌خطر است.

• با این حال، تصمیم برای تجویز داروی ضدویروس و انتخاب نوع آن باید توسط پزشک و با در نظر گرفتن شرایط مادر و نوزاد گرفته شود.

مراقبت از نوزادی که مادرش آبله مرغان دارد

اگر شما به عنوان مادر شیرده به آبله مرغان مبتلا شده‌اید، نظارت دقیق بر وضعیت نوزادتان بسیار مهم است.

علائم آبله مرغان در نوزادان

علائم آبله مرغان در نوزادان مشابه بزرگسالان است، اما ممکن است شدت متفاوتی داشته باشد. به دنبال موارد زیر باشید:

• تب

• بی‌قراری و تحریک‌پذیری

• کاهش اشتها

• ظهور بثورات پوستی خارش‌دار که به تاول تبدیل می‌شوند.

چه زمانی باید نوزاد را نزد پزشک ببریم؟

اگر نوزاد شما هر یک از علائم زیر را نشان داد، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا با اورژانس تماس بگیرید:

• تب بالا (به ویژه در نوزادان زیر ۳ ماه)

• مشکلات تنفسی (تنفس سریع، تنگی نفس، یا کبودی لب‌ها و صورت)

• خواب‌آلودگی شدید یا مشکل در بیدار شدن

• تشنج

• بثورات پوستی که به نظر عفونی می‌رسند (قرمزی و تورم زیاد اطراف تاول‌ها، چرک، یا ترشحات زرد رنگ)

• استفراغ یا اسهال شدید

• علائم کم‌آبی بدن (مانند کاهش تعداد پوشک خیس، خشکی دهان، یا گود افتادن چشم‌ها)

• هرگونه علامت نگران‌کننده دیگر

ایمونوگلوبولین واریسلا زوستر (VZIG) برای نوزاد

ایمونوگلوبولین واریسلا زوستر (Varicella-Zoster Immune Globulin – VZIG) یک محصول خونی است که حاوی غلظت بالایی از آنتی‌بادی‌های علیه ویروس آبله مرغان است. این دارو به افرادی داده می‌شود که در معرض ویروس قرار گرفته‌اند، سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا در معرض خطر بالای ابتلا به نوع شدید بیماری هستند، اما هنوز علائم بیماری را نشان نداده‌اند.

VZIG ممکن است برای نوزاد شما در شرایط زیر توصیه شود:

• اگر مادر ۵ روز قبل تا ۲ روز بعد از زایمان به آبله مرغان مبتلا شود (برای جلوگیری از آبله مرغان نوزادی).

• نوزادان نارس (متولد شده قبل از هفته ۲۸ بارداری یا با وزن کمتر از ۱۰۰۰ گرم) که در معرض ویروس قرار گرفته‌اند، صرف نظر از وضعیت ایمنی مادر.

• نوزادان با سیستم ایمنی ضعیف که در معرض ویروس قرار گرفته‌اند.

VZIG باید در اسرع وقت پس از تماس با فرد مبتلا (ترجیحاً ظرف ۹۶ ساعت، اما تا ۱۰ روز هم ممکن است موثر باشد) تزریق شود. این دارو از ابتلا به بیماری جلوگیری نمی‌کند، اما می‌تواند شدت آن را کاهش دهد و از عوارض جدی پیشگیری کند. پزشک متخصص اطفال در مورد نیاز نوزاد شما به VZIG تصمیم‌گیری خواهد کرد.

واکسن آبله مرغان برای نوزاد

واکسن آبله مرغان به طور معمول به عنوان بخشی از برنامه واکسیناسیون کودکان در دو دوز تزریق می‌شود:

• دوز اول: ۱۲ تا ۱۵ ماهگی

• دوز دوم: ۴ تا ۶ سالگی

واکسن آبله مرغان یک واکسن ویروس زنده ضعیف شده است و به نوزادان زیر یک سال که در معرض ویروس قرار گرفته‌اند، به عنوان پیشگیری پس از تماس (post-exposure prophylaxis) توصیه نمی‌شود. در این موارد، VZIG (در صورت لزوم) گزینه مناسب‌تری است.
اگر نوزاد شما بزرگتر از یک سال است و هنوز واکسن آبله مرغان را دریافت نکرده و در معرض فرد مبتلا قرار گرفته است، پزشک ممکن است تزریق واکسن را برای او توصیه کند، به شرطی که ظرف ۳ تا ۵ روز پس از تماس انجام شود. این کار می‌تواند از بروز بیماری جلوگیری کرده یا شدت آن را کاهش دهد.

پیشگیری از آبله مرغان در مادران شیرده

بهترین راه برای مقابله با آبله مرغان، پیشگیری از ابتلا به آن است.

واکسیناسیون قبل از بارداری

• اگر قصد بارداری دارید و تاکنون آبله مرغان نگرفته‌اید یا در مورد وضعیت ایمنی خود مطمئن نیستید، بهترین اقدام انجام آزمایش خون برای بررسی سطح آنتی‌بادی علیه ویروس واریسلا زوستر است.

• اگر آزمایش نشان دهد که شما ایمن نیستید، توصیه می‌شود قبل از اقدام به بارداری، واکسن آبله مرغان را دریافت کنید. واکسن آبله مرغان شامل دو دوز به فاصله حداقل ۴ هفته است.

• پس از دریافت واکسن، باید حداقل به مدت ۱ ماه از باردار شدن خودداری کنید، زیرا این واکسن حاوی ویروس زنده ضعیف شده است.

واکسیناسیون بعد از زایمان (در دوران شیردهی)

• اگر در دوران بارداری مشخص شد که شما نسبت به آبله مرغان ایمن نیستید (یا اگر وضعیت ایمنی شما نامشخص است و سابقه بیماری ندارید)، توصیه می‌شود بلافاصله پس از زایمان و قبل از ترخیص از بیمارستان، اولین دوز واکسن آبله مرغان را دریافت کنید.

• دریافت واکسن آبله مرغان در دوران شیردهی ایمن است و برای نوزاد شیرخوار خطری ندارد. ویروس واکسن از طریق شیر مادر منتقل نمی‌شود.

• دوز دوم واکسن معمولاً ۴ تا ۸ هفته پس از دوز اول تزریق می‌شود.
  واکسینه شدن مادر نه تنها از خود او محافظت می‌کند، بلکه به طور غیرمستقیم از نوزاد نیز محافظت می‌کند، زیرا خطر انتقال ویروس از مادر به نوزاد را کاهش می‌دهد.

اجتناب از تماس با افراد مبتلا

اگر شما ایمن نیستید (آبله مرغان نگرفته‌اید و واکسینه نشده‌اید)، باید از تماس نزدیک با افرادی که علائم آبله مرغان یا زونا دارند، خودداری کنید.

سوالات رایج در مورد آبله مرغان و شیردهی

در ادامه به برخی سوالات پرتکرار مادران در این زمینه پاسخ می‌دهیم:

آیا ویروس آبله مرغان از طریق شیر مادر منتقل می‌شود؟

خیر، ویروس واریسلا زوستر به طور معمول از طریق شیر مادر منتقل نمی‌شود. راه اصلی انتقال به نوزاد از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی مادر یا از طریق قطرات تنفسی است. آنتی‌بادی‌های محافظت‌کننده علیه ویروس می‌توانند از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شوند.

اگر نوزادم به آبله مرغان مبتلا شد، می‌توانم به شیردهی ادامه دهم؟

بله، حتماً. شیر مادر بهترین منبع تغذیه و آرامش برای نوزاد بیمار است و آنتی‌بادی‌های موجود در آن می‌تواند به مبارزه با عفونت کمک کند. فقط مطمئن شوید که نوزاد به اندازه کافی مایعات دریافت می‌کند و در صورت مشاهده علائم نگران‌کننده، به پزشک مراجعه کنید.

آیا داروهای درمان آبله مرغان برای شیردهی بی‌خطر هستند؟

بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان علامتی آبله مرغان (مانند استامینوفن و لوسیون کالامین) و همچنین داروهای ضدویروسی رایج (مانند آسیکلوویر) در دوران شیردهی ایمن تلقی می‌شوند. با این حال، همیشه قبل از مصرف هرگونه دارو در دوران شیردهی، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

آیا اگر خودم در کودکی آبله مرغان گرفته باشم، نوزادم ایمن است؟

اگر شما در گذشته آبله مرغان گرفته‌اید، آنتی‌بادی‌های محافظت‌کننده از طریق جفت در دوران بارداری به نوزاد شما منتقل شده‌اند. این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند تا چند ماه پس از تولد از نوزاد محافظت کنند یا شدت بیماری را در صورت ابتلا کاهش دهند. با این حال، این ایمنی دائمی نیست و نوزاد همچنان باید طبق برنامه واکسینه شود.

آیا زونا در مادر شیرده برای نوزاد خطرناک است؟

زونا نیز توسط همان ویروس آبله مرغان (VZV) ایجاد می‌شود. اگر مادر شیرده به زونا مبتلا شود، خطر انتقال ویروس به نوزادی که قبلاً آبله مرغان نگرفته یا واکسینه نشده، وجود دارد. این انتقال از طریق تماس مستقیم با مایع تاول‌های زونا اتفاق می‌افتد. ویروس از طریق شیر مادر منتقل نمی‌شود.
مادر مبتلا به زونا باید ضایعات پوستی خود را به دقت بپوشاند و بهداشت دست‌ها را به خوبی رعایت کند. شیردهی می‌تواند ادامه یابد، به شرطی که ضایعات روی سینه نباشند یا به خوبی پوشانده شوند. اگر نوزاد با مایع تاول‌های زونا تماس پیدا کند، ممکن است به آبله مرغان (نه زونا) مبتلا شود. لازم به ذکر است که این موضوع بیشتر بر اساس تجربه و باورهای فردی است تا شواهد علمی معتبر که نشان دهد زونا در مادر شیرده مستقیماً برای نوزاد خطرناک‌تر از آبله مرغان است، اما رعایت احتیاطات ضروری است.

نتیجه‌گیری

ابتلای مادر به آبله مرغان در دوران شیردهی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما با آگاهی و اقدامات صحیح، می‌توان از سلامت مادر و نوزاد محافظت کرد. در این مقاله از وبسایت وی مام، به تفصیل در مورد خطرات، امکان ادامه شیردهی، اقدامات احتیاطی، درمان و پیشگیری از آبله مرغان در این دوران حساس صحبت کردیم.
به یاد داشته باشید که ادامه شیردهی در اکثر موارد توصیه می‌شود، زیرا شیر مادر حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که می‌تواند به محافظت از نوزاد کمک کند. رعایت دقیق بهداشت، پوشاندن ضایعات پوستی و استفاده از ماسک توسط مادر، برای به حداقل رساندن خطر انتقال ویروس به نوزاد بسیار مهم است. در صورت مشاهده هرگونه علائم نگران‌کننده در خود یا نوزادتان، فوراً به پزشک مراجعه کنید. واکسیناسیون قبل از بارداری یا بلافاصله پس از زایمان، بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری و عوارض آن است. با مراقبت و حمایت صحیح، شما و فرزند دلبندتان می‌توانید این دوران را با سلامت و آرامش پشت سر بگذارید.

سوالات متداول

آیا مادر شیرده که آبله مرغان دارد باید شیردهی را قطع کند؟
خیر، در بیشتر موارد مادر می‌تواند و باید به شیردهی ادامه دهد، زیرا شیر مادر حاوی آنتی‌بادی‌های محافظ است.

چگونه از انتقال آبله مرغان به نوزادم هنگام شیردهی جلوگیری کنم؟
ضایعات پوستی خود را بپوشانید، دست‌ها را مرتب بشویید، هنگام شیردهی و نزدیکی به نوزاد ماسک بزنید و از بوسیدن نوزاد خودداری کنید.

آیا داروی آسیکلوویر برای درمان آبله مرغان در دوران شیردهی بی‌خطر است؟
بله، آسیکلوویر به طور کلی در دوران شیردهی ایمن تلقی می‌شود، اما مصرف آن باید تحت نظر پزشک باشد.

اگر نوزادم با من که آبله مرغان دارم تماس داشته، چه کار کنم؟
فوراً با پزشک متخصص اطفال تماس بگیرید. ممکن است برای نوزاد شما ایمونوگلوبولین واریسلا زوستر (VZIG) تجویز شود.

آیا واکسن آبله مرغان در دوران شیردهی قابل تزریق است؟
بله، واکسن آبله مرغان برای مادران شیرده ایمن است و توصیه می‌شود اگر ایمن نیستند، پس از زایمان آن را دریافت کنند.