بیماری گال در ناحیه تناسلی【تصاویر+ روش تشخیص+درمان】

خارش و ناراحتی در ناحیه تناسلی تجربه‌ای ناخوشایند است که می‌تواند زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهد. دلایل مختلفی برای این مشکل وجود دارد، اما یکی از مواردی که نیاز به توجه ویژه دارد، بیماری گال در ناحیه تناسلی است. این بیماری انگلی، گرچه ممکن است کمی نگران‌کننده به نظر برسد، اما با تشخیص صحیح و درمان به‌موقع کاملاً قابل کنترل و ریشه‌کنی است. در این مقاله جامع از وی مام، قصد داریم به طور کامل به بررسی این بیماری، علائم، روش‌های انتقال، درمان‌های موجود و راه‌های پیشگیری از آن بپردازیم تا شما با آگاهی کامل، بهترین تصمیم را برای سلامت خود بگیرید.

گال تناسلی چیست و چه چیزی باعث آن می‌شود؟

گال، که در اصطلاح پزشکی به آن جرب پوستی هم گفته می‌شود، یک بیماری پوستی خارش‌دار و مسری است. عامل ایجادکننده این بیماری، یک انگل میکروسکوپی به نام مایت یا کنه سارکوپتس اسکابئی (Sarcoptes scabiei var. hominis) است. این موجودات بسیار ریز، پس از ورود به پوست، شروع به حفر تونل‌های کوچک در لایه‌های سطحی پوست می‌کنند و در آنجا تخم می‌گذارند. فعالیت و وجود این انگل‌ها و محصولات جانبی آن‌ها باعث واکنش آلرژیک و خارش شدید در فرد مبتلا می‌شود.

گال تناسلی در واقع همان بیماری گال است که به طور خاص ناحیه تناسلی و نواحی اطراف آن مانند کشاله ران، باسن و پایین شکم را درگیر می‌کند. البته باید بدانید که این انگل می‌تواند هر قسمتی از پوست بدن را آلوده کند، اما برخی نواحی به دلیل چین‌خوردگی و گرمای بیشتر، مستعدتر هستند.

علائم شایع بیماری گال در ناحیه تناسلی کدامند؟

شناخت علائم این بیماری، گام اول برای تشخیص و درمان به موقع است. بارزترین و تقریباً همیشگی علامت گال، خارش شدید است که معمولاً در شب‌ها یا پس از حمام آب گرم، شدت بیشتری پیدا می‌کند. این خارش می‌تواند به قدری آزاردهنده باشد که خواب و آرامش فرد را مختل کند.

علاوه بر خارش، سایر علائم پوستی که ممکن است در بیماری گال در ناحیه تناسلی مشاهده شوند عبارتند از:

• بثورات پوستی: این بثورات معمولاً به صورت جوش‌های کوچک قرمز رنگ، تاول‌های ریز پر از مایع یا برجستگی‌های کوچک و خطی به رنگ خاکستری یا همرنگ پوست (تونل‌های زیرپوستی یا باروها) ظاهر می‌شوند. این تونل‌ها در واقع مسیرهایی هستند که مایت ماده در زیر پوست حفر کرده است.

• محل‌های شایع درگیری: در ناحیه تناسلی، این ضایعات بیشتر روی آلت تناسلی، کیسه بیضه، کشاله ران، باسن و اطراف واژن دیده می‌شوند.

• عفونت ثانویه: گاهی اوقات به دلیل خاراندن شدید پوست، زخم‌هایی ایجاد می‌شود که می‌توانند دچار عفونت باکتریایی ثانویه شوند. در این حالت، ممکن است قرمزی، تورم، گرما و ترشحات چرکی نیز به علائم اضافه شوند.

مهم است بدانید که علائم گال معمولاً ۲ تا ۶ هفته پس از اولین تماس با انگل ظاهر می‌شوند. اما در افرادی که قبلاً به گال مبتلا شده‌اند، این علائم ممکن است طی ۱ تا ۴ روز بروز کنند.

بیماری گال در ناحیه تناسلی مردان و نشانه‌های آن

بیماری گال در ناحیه تناسلی مردان می‌تواند با علائم مشخصی بروز کند. ضایعات پوستی و خارش معمولاً روی بدنه آلت تناسلی، سر آلت ، کیسه بیضه و کشاله‌های ران متمرکز می‌شوند. گاهی اوقات ممکن است ندول‌ها یا برجستگی‌های کوچک و سفت قرمز-قهوه‌ای رنگی نیز روی آلت تناسلی یا کیسه بیضه ایجاد شوند که به آن‌ها “ندول‌های اسکابیوتیک” گفته می‌شود. این ندول‌ها حتی پس از درمان موفقیت‌آمیز گال نیز ممکن است برای مدتی باقی بمانند. خارش، به ویژه در شب، می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. تشخیص گال آلت تناسلی و گال بیضه نیازمند معاینه دقیق توسط پزشک است.

تصاویر بیماری گال در ناحیه تناسلی مردان به تشخیص کمک می‌کند؟

بسیاری از افراد برای شناسایی اولیه بیماری‌ها به جستجوی عکس گال تناسلی مردان در اینترنت می‌پردازند. دیدن تصاویر می‌تواند به شما یک دید کلی از شکل گال در مردان بدهد و در تشخیص اولیه کمک‌کننده باشد. این تصاویر معمولاً بثورات قرمز رنگ، جوش‌های کوچک، یا خطوط نازک روی پوست آلت تناسلی یا کیسه بیضه را نشان می‌دهند. با این حال، باید تأکید کرد که تشخیص قطعی بیماری گال صرفاً بر اساس تصاویر اینترنتی ممکن نیست و خطر درمان اشتباه وجود دارد. علائم گال ممکن است با سایر بیماری‌های پوستی ناحیه تناسلی اشتباه گرفته شود، بنابراین مراجعه به پزشک برای معاینه و تشخیص صحیح کاملاً ضروری است.

بیماری گال در ناحیه تناسلی زنان و ویژگی‌های آن

بیماری گال در ناحیه تناسلی زنان نیز با خارش شدید و بثورات پوستی مشابه مردان همراه است. نواحی درگیر معمولاً شامل لابیاها (لب‌های واژن)، کلیتوریس، کشاله ران، ناحیه بین واژن و مقعد (پرینه) و باسن می‌شود. خارش شدید، خصوصاً در شب، می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد. گاهی اوقات ممکن است تشخیص گال واژن با عفونت‌های قارچی یا باکتریایی واژن اشتباه گرفته شود، زیرا هر دو می‌توانند با خارش همراه باشند. بنابراین، معاینه دقیق توسط پزشک برای تشخیص افتراقی اهمیت زیادی دارد. علائم گال در زنان باید جدی گرفته شده و به سرعت پیگیری شوند.

تصاویر بیماری گال در ناحیه تناسلی زنان چه چیزی را نشان می‌دهند؟

مشابه مردان، جستجوی عکس گال تناسلی زنان می‌تواند یک ایده اولیه از ظاهر ضایعات به دست دهد. شکل گال در زنان معمولاً به صورت جوش‌های ریز قرمز، خراشیدگی‌ها یا خطوط نازک در نواحی تناسلی و کشاله ران است. این تصاویر می‌توانند به عنوان یک راهنما عمل کنند، اما به هیچ وجه جایگزین معاینه تخصصی توسط پزشک نیستند. تأکید می‌کنیم که برای تشخیص دقیق و دریافت درمان مناسب، حتماً باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا علائم می‌توانند با بیماری‌های دیگر همپوشانی داشته باشند.

راه‌های انتقال بیماری گال تناسلی

آگاهی از راه‌های انتقال بیماری گال در ناحیه تناسلی برای پیشگیری و کنترل آن بسیار مهم است. مهم‌ترین راه انتقال گال تناسلی، تماس پوستی نزدیک و طولانی مدت با فرد آلوده است. به همین دلیل، رابطه جنسی یکی از شایع‌ترین مسیرهای انتقال این انگل، به‌خصوص در بزرگسالان، محسوب می‌شود و گال تناسلی گاهی به عنوان یک بیماری آمیزشی نیز در نظر گرفته می‌شود.

با این حال، واگیر گال تنها به تماس جنسی محدود نمی‌شود. زندگی در محیط‌های شلوغ و با بهداشت پایین مانند خوابگاه‌ها، سربازخانه‌ها یا مراکز نگهداری نیز می‌تواند خطر انتقال را افزایش دهد. اگرچه کمتر شایع است، اما استفاده مشترک از وسایل شخصی آلوده مانند لباس، ملافه و حوله نیز می‌تواند در سرایت گال نقش داشته باشد، زیرا مایت‌ها می‌توانند برای مدت کوتاهی (معمولاً ۲۴ تا ۳۶ ساعت) خارج از بدن انسان زنده بمانند.

تشخیص دقیق بیماری گال در ناحیه تناسلی چگونه انجام می‌شود؟

تشخیص گال تناسلی معمولاً توسط پزشک و بر اساس معاینه بالینی و شرح حال بیمار صورت می‌گیرد. پزشک با دقت پوست ناحیه تناسلی و سایر نقاط مشکوک بدن را بررسی می‌کند و به دنبال بثورات مشخصه بیماری، به خصوص تونل‌های زیرپوستی (باروها)، می‌گردد. اطلاعاتی در مورد شدت خارش، زمان شروع علائم، سابقه تماس با افراد آلوده و وضعیت سایر اعضای خانواده نیز به پزشک در تشخیص کمک می‌کند.

در برخی موارد، برای تأیید تشخیص، پزشک ممکن است اقدام به آزمایش گال کند. این کار معمولاً با خراشیدن سطحی پوست از ناحیه ضایعه و بررسی نمونه زیر میکروسکوپ انجام می‌شود. در این بررسی، پزشک به دنبال خود مایت، تخم‌ها یا فضولات آن می‌گردد. یافتن هر یک از این موارد، تشخیص گال را قطعی می‌کند. در صورتی که به بیماری گال در ناحیه تناسلی مشکوک هستید، بهتر است به دکتر متخصص پوست مراجعه کنید.

درمان بیماری گال در ناحیه تناسلی

خوشبختانه، درمان بیماری گال در ناحیه تناسلی با استفاده از داروهای موضعی یا خوراکی مؤثر است. هدف اصلی درمان، از بین بردن انگل‌ها و تخم‌های آن‌ها است.

درمان‌های دارویی تجویزی

• • کرم‌ها و لوسیون‌های ضد گال: این داروها که به اسکابیسیدها معروف هستند، رایج‌ترین روش درمانند. پماد پرمترین ۵ درصد معمولاً خط اول درمان است و برای بزرگسالان، کودکان و حتی زنان باردار و شیرده (با تجویز پزشک) ایمن محسوب می‌شود. داروهای دیگری مانند لوسیون لیندان یا لیندالایس 1 درصد، کرم کروتامیتون و پماد سولفور نیز ممکن است در شرایط خاص تجویز شوند. نحوه صحیح استفاده از این داروها بسیار مهم است: معمولاً باید دارو را از گردن به پایین به تمام سطح پوست بدن مالید، حتی نواحی که به نظر سالم می‌رسند، و پس از ۸ تا ۱۴ ساعت (طبق دستور پزشک) با آب شستشو داد.

  • داروهای خوراکی: قرص ایورمکتین برای گال یک گزینه درمانی دیگر است که ممکن است برای موارد شدید، گسترده، مقاوم به درمان موضعی یا در شرایطی که استفاده از کرم دشوار است (مانند همه‌گیری در مراکز نگهداری) تجویز شود.

• درمان خارش: حتی پس از درمان موفقیت‌آمیز و از بین رفتن انگل‌ها، خارش ممکن است تا چند هفته ادامه داشته باشد. پزشک ممکن است برای کاهش خارش، داروهای آنتی‌هیستامین خوراکی یا کرم‌های استروئیدی موضعی مثل بتامتازون تجویز کند.

• اهمیت درمان همزمان اعضای خانواده و شرکای جنسی: این نکته بسیار مهم است. تمام افرادی که با فرد مبتلا تماس پوستی نزدیک داشته‌اند، از جمله اعضای خانواده و شریک یا شرکای جنسی، باید همزمان درمان شوند، حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشند. این کار از آلودگی مجدد و گسترش بیماری جلوگیری می‌کند.

مراقبت‌های بهداشتی ضروری

 علاوه بر درمان دارویی، رعایت نکات بهداشتی برای ریشه‌کن کردن کامل انگل‌ها ضروری است:

• تمام لباس‌ها، ملافه‌ها و حوله‌هایی که طی سه روز قبل از شروع درمان با پوست فرد مبتلا در تماس بوده‌اند، باید با آب داغ (حداقل ۵۰ تا ۶۰ درجه سانتی‌گراد) شسته شده و در خشک‌کن با حرارت بالا خشک شوند یا زیر نور مستقیم آفتاب قرار گیرند و سپس اتو کشیده شوند.

• وسایلی که قابل شستشو نیستند (مانند برخی عروسک‌ها یا بالشت‌ها) را می‌توان برای حداقل ۷۲ ساعت تا یک هفته در یک کیسه پلاستیکی در بسته قرار داد تا مایت‌ها از بین بروند.

• جاروبرقی کشیدن فرش‌ها، موکت‌ها و مبلمان نیز توصیه می‌شود.

با رعایت دقیق دستورات پزشک و انجام کامل مراقبت‌های بهداشتی، درمان قطعی گال تناسلی امکان‌پذیر است.

درمان‌های خانگی و طب سنتی برای گال تناسلی؛ آیا موثرند؟

در کنار درمان‌های پزشکی، برخی افراد به دنبال درمان خانگی گال تناسلی یا روش‌های درمان گال تناسلی با طب سنتی هستند. روش‌هایی مانند استفاده از روغن درخت چای، ژل آلوئه‌ورا، زردچوبه، یا سرکه برای گال تناسلی گاهی اوقات مطرح می‌شوند.

برخی از این مواد ممکن است خواص ضدالتهابی یا تسکین‌دهنده برای خارش داشته باشند. برای مثال، گفته می‌شود روغن درخت چای به دلیل خواص ضد میکروبی‌اش می‌تواند به تسکین خارش کمک کند. با این حال، تحقیقات علمی کافی برای اثبات اثربخشی قطعی این روش‌ها در ریشه‌کن کردن کامل انگل گال وجود ندارد. این درمان‌ها نباید جایگزین درمان‌های استاندارد پزشکی شوند، زیرا ممکن است در از بین بردن مایت‌ها و تخم‌های آن‌ها مؤثر نباشند و تنها باعث تأخیر در درمان صحیح و ادامه چرخه بیماری شوند. در مورد استفاده از سرکه نیز باید گفت، اگرچه این روش در بین برخی افراد محبوب است، اما از نظر علمی برای درمان گال توصیه نمی‌شود و حتی می‌تواند باعث تحریک و سوزش پوست حساس ناحیه تناسلی شود.

پیشگیری از ابتلا و گسترش بیماری گال در ناحیه تناسلی

پیشگیری از گال تناسلی و جلوگیری از گسترش آن، با رعایت چند نکته ساده اما مهم امکان‌پذیر است:

• پرهیز از تماس پوستی نزدیک با افراد آلوده: تا زمانی که فرد مبتلا و اطرافیان نزدیک او به طور کامل درمان نشده‌اند، از تماس پوستی طولانی‌مدت با آن‌ها خودداری کنید.

• عدم استفاده از وسایل شخصی دیگران: هرگز از حوله، لباس زیر، لباس خواب و ملافه دیگران استفاده نکنید، حتی اگر به نظر تمیز می‌رسند.

• رعایت بهداشت جنسی: محدود کردن تعداد شرکای جنسی و آگاهی از وضعیت سلامت آن‌ها می‌تواند خطر ابتلا به گال تناسلی و سایر بیماری‌های آمیزشی را کاهش دهد.

• اقدام سریع برای درمان: در صورت مشاهده علائم گال در خود یا یکی از اعضای خانواده، فوراً به پزشک مراجعه کرده و درمان را شروع کنید. درمان همزمان تمام افراد در تماس نزدیک ضروری است تا از جلوگیری از سرایت گال اطمینان حاصل شود.

• اطلاع‌رسانی به شریک جنسی: اگر به گال تناسلی مبتلا شده‌اید، حتماً شریک یا شرکای جنسی خود را مطلع کنید تا آن‌ها نیز برای معاینه و درمان احتمالی اقدام کنند.

چه زمانی برای گال تناسلی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت مشاهده هرگونه علائم مشکوک به بیماری گال در ناحیه تناسلی، مانند خارش شدید (به‌خصوص در شب) همراه با بثورات پوستی، جوش‌های ریز یا خطوط نازک در ناحیه تناسلی، کشاله ران یا باسن، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. خوددرمانی یا به تأخیر انداختن مراجعه به پزشک می‌تواند منجر به تشدید علائم، گسترش بیماری به سایر نقاط بدن، انتقال آن به دیگران و بروز عوارضی مانند عفونت‌های ثانویه پوستی شود.

پزشک، که معمولاً دکتر متخصص پوست است، با معاینه دقیق و در صورت لزوم انجام آزمایش، می‌تواند تشخیص قطعی را انجام داده و درمان مناسب را تجویز کند. پیگیری دستورات پزشک و تکمیل دوره درمان برای ریشه‌کنی کامل بیماری بسیار مهم است.

جمع بندی

بیماری گال در ناحیه تناسلی یک مشکل پوستی ناشی از انگلی میکروسکوپی است که با خارش شدید و بثورات پوستی مشخص می‌شود. گرچه این بیماری می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد و کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد، اما یک بیماری قابل درمان است. تشخیص زودهنگام توسط پزشک و شروع درمان مناسب، کلید رهایی از این مشکل است. به یاد داشته باشید که درمان گال شامل درمان دارویی فرد مبتلا و تمام افراد در تماس نزدیک با او، و همچنین رعایت دقیق نکات بهداشتی برای پاکسازی محیط از انگل است. با آگاهی و اقدام به‌موقع، می‌توان از شر این انگل مزاحم خلاص شد و از انتقال آن به دیگران و پیشگیری از گال مجدد، جلوگیری کرد. امیدواریم این مقاله جامع از وی مام برای شما مفید بوده باشد و به سوالات شما در مورد این بیماری پاسخ داده باشد.

سوالات متداول

آیا گال تناسلی خود به خود خوب می شود؟
خیر، گال تناسلی بدون درمان پزشکی مناسب بهبود پیدا نمی‌کند. انگل‌ها به فعالیت و تکثیر خود ادامه داده و علائم بدتر می‌شوند و احتمال انتقال به دیگران نیز افزایش می‌یابد.

خارش بعد از درمان گال تناسلی تا کی ادامه دارد؟
خارش ممکن است تا چند هفته، معمولاً ۲ تا ۴ هفته، پس از درمان موفقیت‌آمیز و از بین رفتن کامل انگل‌ها ادامه داشته باشد. این به دلیل واکنش بدن به بقایای انگل‌ها است.

آیا گال تناسلی خطرناک است؟
گال تناسلی به خودی خود بیماری خطرناک و تهدیدکننده حیات نیست، اما خارش شدید می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد و منجر به زخم و عفونت‌های ثانویه پوستی در اثر خاراندن شود.

آیا گال تناسلی باعث نازایی میشود؟
خیر، هیچ مدرک علمی قطعی مبنی بر اینکه بیماری گال تناسلی بتواند مستقیماً باعث نازایی در مردان یا زنان شود، وجود ندارد. این بیماری پوست را درگیر می‌کند و تأثیری بر اندام‌های تولید مثلی داخلی ندارد.

چگونه بفهمیم که گال تناسلی داریم یا حساسیت پوستی؟
تشخیص دقیق توسط پزشک انجام می‌شود. اما خارش بسیار شدید شبانه، وجود بثورات خاص مانند تونل‌های ریز پوستی و سابقه تماس با فرد مبتلا از نشانه‌های مهم گال است که معمولاً در حساسیت‌های پوستی ساده دیده نمی‌شود.

آیا گال تناسلی از طریق حوله یا لباس مشترک منتقل می شود؟
بله، اگرچه انتقال اصلی از طریق تماس پوستی نزدیک و طولانی‌مدت است، اما استفاده از حوله، لباس یا ملافه فرد آلوده نیز می‌تواند باعث انتقال انگل شود، زیرا مایت‌ها می‌توانند برای مدت کوتاهی خارج از بدن زنده بمانند.

آیا استفاده از الکل برای درمان گال تناسلی موثر است؟
خیر، الکل تاثیری در از بین بردن انگل گال ندارد و نمی‌تواند مایت‌ها را که در زیر پوست قرار دارند، بکشد. علاوه بر این، الکل می‌تواند باعث خشکی و تحریک بیشتر پوست حساس ناحیه تناسلی شود.

گال تناسلی در کودکان چگونه ظاهر می شود؟
در کودکان، گال می‌تواند نواحی وسیع‌تری از بدن از جمله صورت، پوست سر، کف دست و کف پا را درگیر کند که این نواحی در بزرگسالان کمتر مبتلا می‌شوند. بثورات ممکن است بیشتر شبیه تاول باشند.

آیا بعد از درمان گال، امکان ابتلای مجدد وجود دارد؟
بله، اگر مجدداً با فرد آلوده‌ای که درمان نشده تماس پوستی داشته باشید یا محیط به طور کامل پاکسازی نشده باشد، امکان ابتلای مجدد وجود دارد. همچنین، اگر تمام افراد در تماس نزدیک همزمان درمان نشوند، چرخه آلودگی ادامه می‌یابد.

بهترین روش ضدعفونی خانه و وسایل بعد از ابتلا به گال تناسلی چیست؟
شستشوی تمام لباس‌ها، ملافه‌ها و حوله‌ها با آب داغ (حداقل ۵۰-۶۰ درجه سانتی‌گراد) و خشک کردن با حرارت بالا یا اتو کشیدن. وسایلی که قابل شستشو نیستند را در کیسه پلاستیکی در بسته برای حداقل ۷۲ ساعت قرار دهید.

منبع: healthline